นิทานสัตว์น่ารัก

แต่งนิทานลิงน้อยห้าตัว

ในป่าลึกอันเขียวชอุ่ม มีลิงน้อยห้าตัวอาศัยอยู่ด้วยกัน พวกมันมีชื่อว่า จ๋อ จิ๋ว จ๊ะ จ๋า และจิ้ม

จ๋อเป็นลิงน้อยที่ฉลาดที่สุดในกลุ่ม มันชอบคิดค้นสิ่งใหม่ๆ และมักจะเป็นผู้นำของกลุ่ม จิ๋วเป็นลิงน้อยที่ขี้เล่นและซุกซนที่สุด มันชอบปีนป่ายและกระโดดโลดเต้นไปทั่วป่า จ๊ะเป็นลิงน้อยที่ใจดีและอ่อนโยนที่สุด มันชอบช่วยเหลือเพื่อนๆ และดูแลลิงน้อยตัวอื่นๆ จ๋าเป็นลิงน้อยที่ขี้เกียจที่สุดในกลุ่ม มันชอบนอนอาบแดดและกินผลไม้ทั้งวัน ส่วนจิ้มเป็นลิงน้อยที่ขี้กลัวที่สุดในกลุ่ม มันมักจะซ่อนตัวอยู่หลังเพื่อนๆ เมื่อมีอันตราย

วันหนึ่ง ขณะที่ลิงน้อยทั้งห้ากำลังเล่นกันอยู่ในป่า พวกมันก็ได้ยินเสียงคำรามของเสือโคร่ง ทุกตัวตกใจกลัวและวิ่งหนีไปคนละทิศละทาง จ๋อวิ่งไปทางเหนือ จิ๋ววิ่งไปทางใต้ จ๊ะวิ่งไปทางตะวันออก จ๋าซ่อนตัวอยู่ใต้ก้อนหิน ส่วนจิ้มวิ่งไปทางตะวันตก

ลิงน้อยทั้งห้าวิ่งหนีเสือโคร่งไปคนละทาง จนกระทั่งพวกมันหลงทางและแยกกันออกไป จ๋อวิ่งไปจนถึงแม่น้ำแห่งหนึ่ง มันเห็นต้นไม้ใหญ่ที่สามารถข้ามไปอีกฝั่งได้ จ๋อจึงปีนขึ้นไปบนต้นไม้และข้ามไปอีกฝั่งอย่างปลอดภัย

จิ๋ววิ่งไปจนถึงภูเขาแห่งหนึ่ง มันเห็นถ้ำที่สามารถหลบซ่อนจากเสือโคร่งได้ จิ๋วจึงวิ่งเข้าไปในถ้ำและซ่อนตัวอยู่ข้างใน

จ๊ะวิ่งไปจนถึงทุ่งหญ้าแห่งหนึ่ง มันเห็นฝูงลิงอื่นๆ กำลังเล่นกันอยู่ จ๊ะจึงวิ่งเข้าไปหาฝูงลิงและขอความช่วยเหลือ

จ๋าซ่อนตัวอยู่ใต้ก้อนหินจนกระทั่งเสือโคร่งจากไป มันจึงออกมาจากที่ซ่อนและเดินกลับบ้านอย่างปลอดภัย

ส่วนจิ้มวิ่งไปจนถึงหนองน้ำแห่งหนึ่ง มันเห็นจระเข้ตัวใหญ่กำลังนอนอาบแดดอยู่ จิ้มตกใจกลัวและวิ่งหนีไปทางอื่น

ลิงน้อยทั้งห้าหลงทางและแยกกันออกไปเป็นเวลาหลายวัน จนกระทั่งวันหนึ่ง พวกมันก็ได้ยินเสียงร้องของกันและกัน จ๋อ จิ๋ว จ๊ะ จ๋า และจิ้มวิ่งมาเจอกันที่บริเวณกลางป่า พวกมันดีใจมากที่ได้เจอกันอีกครั้ง

ลิงน้อยทั้งห้ากลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง พวกมันเรียนรู้ว่าการอยู่ด้วยกันเป็นสิ่งสำคัญที่สุด และพวกมันจะไม่แยกจากกันอีกต่อไป

-----

Q380

แต่งนิทานเป็ดน้อยห้าตัว

ในหนองน้ำอันกว้างใหญ่ มีเป็ดน้อยห้าตัวอาศัยอยู่ พวกมันเป็นพี่น้องกัน มีชื่อว่า ปิ๊บ ป๊อบ ปิ๊ก ปั๊ก และปุ๊ก

วันหนึ่ง ขณะที่เป็ดน้อยกำลังว่ายน้ำเล่นกันอย่างสนุกสนาน พวกมันก็ได้ยินเสียงแปลกๆ จากริมหนองน้ำ พวกมันรีบว่ายไปดู และพบว่ามีหมาป่าตัวใหญ่กำลังซุ่มอยู่

หมาป่าจ้องมองเป็ดน้อยด้วยสายตาหิวโหย เป็ดน้อยทั้งห้าตกใจมาก พวกมันรู้ดีว่าหมาป่าเป็นสัตว์ที่อันตราย พวกมันจึงรีบว่ายหนีไปคนละทิศทาง

แต่หมาป่าก็วิ่งไล่ตามเป็ดน้อยอย่างไม่ลดละ เป็ดน้อยตัวเล็กๆ ไม่สามารถวิ่งหนีหมาป่าได้ทัน พวกมันจึงถูกหมาป่าไล่จนมุม

ในขณะที่หมาป่ากำลังจะกระโจนเข้าใส่เป็ดน้อย ปิ๊บก็มีสติปัญญาเกิดขึ้น มันตะโกนบอกพี่น้องว่า "อย่าตกใจ พวกเราต้องรวมพลังกัน!"

เป็ดน้อยทั้งห้าจึงรวมตัวกันเป็นกลุ่ม และว่ายเข้าหาหมาป่าด้วยความกล้าหาญ หมาป่าตกใจที่เห็นเป็ดน้อยรวมตัวกัน มันจึงหยุดวิ่งไล่และถอยห่างออกไป

เป็ดน้อยทั้งห้าว่ายน้ำวนเวียนอยู่รอบๆ หมาป่า พวกมันส่งเสียงร้องอย่างพร้อมเพรียงกัน หมาป่ารู้สึกกลัวและสับสน มันไม่เคยเจอเป็ดน้อยที่กล้าหาญแบบนี้มาก่อน

ในที่สุด หมาป่าก็ตัดสินใจถอยหนีไป เป็ดน้อยทั้งห้าดีใจมากที่พวกมันสามารถเอาชนะหมาป่าได้ พวกมันว่ายน้ำกลับบ้านอย่างปลอดภัย

ตั้งแต่นั้นมา เป็ดน้อยทั้งห้าก็กลายเป็นที่เลื่องลือในหนองน้ำ พวกมันเป็นที่รู้จักในฐานะเป็ดน้อยที่กล้าหาญและฉลาด และพวกมันก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดไป

-----

Q381

แต่งนิทานลูกไก่12ตัว

ในฟาร์มอันแสนอบอุ่น มีแม่ไก่ตัวหนึ่งกำลังฟักไข่ 12 ฟองอย่างทะนุถนอม วันแล้ววันเล่า เธอเฝ้ารอลูกน้อยของเธอด้วยความตื่นเต้น

ในที่สุด วันที่รอคอยก็มาถึง ไข่ฟักออกเป็นลูกไก่ตัวน้อย 12 ตัว พวกมันมีขนปุยสีเหลืองสดใสและดวงตาที่เปล่งประกายด้วยความอยากรู้อยากเห็น แม่ไก่ดีใจมาก เธอปกป้องและเลี้ยงดูลูกๆ ของเธอด้วยความรักและเอาใจใส่

ลูกไก่เติบโตอย่างรวดเร็วและแข็งแรง พวกมันวิ่งเล่นและสำรวจฟาร์มอย่างสนุกสนาน พวกมันชอบคุ้ยเขี่ยดินหาหนอนและเมล็ดข้าว พวกมันยังชอบเล่นซ่อนหาในกองฟางอีกด้วย

วันหนึ่ง ขณะที่ลูกไก่กำลังเล่นซ่อนหากัน พวกมันก็ได้ยินเสียงแปลกๆ พวกมันมองไปรอบๆ และเห็นสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งกำลังแอบอยู่หลังกองฟาง ลูกไก่กลัวมาก พวกมันร้องลั่นและวิ่งหนีไปคนละทิศละทาง

แม่ไก่ได้ยินเสียงร้องของลูกๆ เธอรีบวิ่งมาช่วยและเผชิญหน้ากับสุนัขจิ้งจอกอย่างกล้าหาญ แม่ไก่โจมตีสุนัขจิ้งจอกด้วยจงอยปากและกรงเล็บของเธอ สุนัขจิ้งจอกตกใจและวิ่งหนีไป

ลูกไก่ปลอดภัยแล้ว พวกมันวิ่งเข้าไปหาแม่ไก่และกอดเธอแน่น แม่ไก่ภูมิใจในความกล้าหาญของลูกๆ และสัญญาว่าจะปกป้องพวกมันเสมอ

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ลูกไก่ 12 ตัวก็เรียนรู้บทเรียนอันมีค่า พวกมันรู้ว่าความสามัคคีและความกล้าหาญสามารถเอาชนะความยากลำบากใดๆ ก็ได้ และพวกมันก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในฟาร์มอันแสนอบอุ่นของพวกมัน

-----

Q382

แต่งนิทาน(ช้าง)น้อยห้าตัว

ในป่าใหญ่ที่อุดมสมบูรณ์ มีช้างน้อยห้าตัวอาศัยอยู่ด้วยกัน พวกมันมีชื่อว่า โตโต้, จีจี้, ลาล่า, โมโม่ และ โซโซ่

โตโต้เป็นพี่ใหญ่ มีร่างกายที่ใหญ่ที่สุดและแข็งแรงที่สุด จีจี้เป็นน้องสาวที่ฉลาดที่สุด เธอชอบคิดค้นสิ่งใหม่ๆ ลาล่าเป็นน้องสาวที่ขี้เล่นและร่าเริงที่สุด โมโม่เป็นน้องชายที่ขี้เกียจที่สุด และโซโซ่เป็นน้องชายที่ขี้กลัวที่สุด

วันหนึ่ง ขณะที่ช้างน้อยทั้งห้ากำลังเล่นน้ำในแม่น้ำ พวกมันก็ได้ยินเสียงคำรามอันน่ากลัว พวกมันมองไปรอบๆ และเห็นเสือโคร่งตัวใหญ่กำลังจ้องมาที่พวกมัน

ช้างน้อยทั้งห้าตกใจมาก พวกมันรีบวิ่งหนีไปคนละทิศละทาง โตโต้วิ่งไปทางทิศเหนือ จีจี้วิ่งไปทางทิศใต้ ลาล่าวิ่งไปทางทิศตะวันออก โมโม่วิ่งไปทางทิศตะวันตก และโซโซ่วิ่งไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้

เสือโคร่งวิ่งไล่ตามโตโต้ไป แต่โตโต้ก็วิ่งได้เร็วกว่าและแข็งแรงกว่า เสือโคร่งจึงไล่ตามไม่ทัน เสือโคร่งจึงหันไปไล่ตามจีจี้ แต่จีจี้ก็ฉลาดกว่า เสือโคร่งจึงไล่ตามไม่ทันเช่นกัน

เสือโคร่งหันไปไล่ตามลาล่า แต่ลาล่าก็ขี้เล่นและร่าเริงกว่า เสือโคร่งจึงไล่ตามไม่ทันอีกเช่นกัน เสือโคร่งหันไปไล่ตามโมโม่ แต่โมโม่ก็ขี้เกียจกว่า เสือโคร่งจึงไล่ตามไม่ทันอีกเช่นกัน

สุดท้าย เสือโคร่งหันไปไล่ตามโซโซ่ แต่โซโซ่ก็ขี้กลัวกว่า เสือโคร่งจึงไล่ตามไม่ทันอีกเช่นกัน เสือโคร่งวิ่งไล่ตามช้างน้อยทั้งห้าไปจนเหนื่อย แต่ก็ไม่สามารถจับช้างน้อยตัวใดได้เลย

ช้างน้อยทั้งห้าวิ่งหนีเสือโคร่งไปจนไกลมาก พวกมันวิ่งจนเหนื่อยและหิว พวกมันจึงหยุดพักใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง

ช้างน้อยทั้งห้าดีใจมากที่พวกมันหนีเสือโคร่งมาได้ พวกมันกอดกันและขอบคุณกันที่ช่วยเหลือกัน พวกมันเรียนรู้ว่าความสามัคคีและความช่วยเหลือซึ่งกันและกันเป็นสิ่งสำคัญมาก

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ช้างน้อยทั้งห้าก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดกัน พวกมันอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขในป่าใหญ่ที่อุดมสมบูรณ์

-----

Q383

แต่งนิทานม้าแสนใจดี

ในทุ่งหญ้าเขียวขจีอันกว้างใหญ่ มีม้าแสนดีตัวหนึ่งชื่อ "สายลม" สายลมเป็นม้าที่แข็งแรงและใจดี มันมักจะช่วยเหลือสัตว์ตัวอื่นๆ ที่ต้องการความช่วยเหลืออยู่เสมอ

วันหนึ่ง ขณะที่สายลมกำลังเดินเล่นอยู่ในทุ่งหญ้า มันก็เห็นกระต่ายตัวน้อยตัวหนึ่งกำลังนั่งร้องไห้อยู่ใต้ต้นไม้ สายลมเดินเข้าไปหาและถามว่า "เจ้าเป็นอะไรหรือกระต่ายน้อย"

กระต่ายน้อยตอบว่า "ข้าหาแครอทไม่เจอ ข้าหิวมากเลย"

สายลมจึงอาสารับช่วยกระต่ายน้อยหาแครอท มันเดินไปทั่วทุ่งหญ้าและในที่สุดก็เจอแครอทกองใหญ่ใต้พุ่มไม้ สายลมรีบวิ่งไปบอกกระต่ายน้อย และกระต่ายน้อยก็ดีใจมาก

หลังจากนั้น สายลมก็เจอหมาป่าตัวหนึ่งที่ขาเจ็บ สายลมจึงช่วยพาหมาป่าไปหาหมอ และหมอก็รักษาขาของหมาป่าจนหายดี หมาป่ารู้สึกขอบคุณสายลมมาก และบอกว่าจะไม่ทำร้ายสายลมอีกต่อไป

สายลมยังช่วยเหลือสัตว์ตัวอื่นๆ อีกมากมาย เช่น ช่วยเต่าข้ามถนน ช่วยนกที่บินไม่ไหวให้กลับรัง และช่วยลูกไก่ที่หลงทางให้กลับบ้าน

สัตว์ทั้งหลายในทุ่งหญ้าต่างรักและเคารพสายลม เพราะมันเป็นม้าที่แสนดีและคอยช่วยเหลือพวกมันอยู่เสมอ และสายลมก็มีความสุขมากที่ได้ช่วยเหลือผู้อื่น

-----

Q384

แต่งนิทานหมาน้อยห้าตัวแสนรู้

ในหมู่บ้านอันแสนสงบสุข มีบ้านหลังเล็กๆ หลังหนึ่งที่อาศัยอยู่ด้วยหมาน้อยห้าตัวแสนรู้ พวกมันมีชื่อว่า ปอง ปิ๊ก ป๊อก ปุ๊ก และปิ๊กกี้

ปองเป็นพี่ใหญ่ มีนิสัยฉลาดและรอบรู้ ปิ๊กเป็นน้องสาวตัวเล็กที่สุด มีนิสัยซุกซนและขี้สงสัย ป๊อกเป็นน้องชายตัวกลาง มีนิสัยขี้เกียจและชอบนอนหลับ ปุ๊กเป็นน้องสาวตัวโต มีนิสัยใจดีและชอบช่วยเหลือผู้อื่น ส่วนปิ๊กกี้เป็นน้องชายตัวเล็กที่สุด มีนิสัยขี้กลัวและชอบซ่อนตัว

วันหนึ่ง ขณะที่หมาน้อยทั้งห้ากำลังเล่นซ่อนหากันอยู่ในสวนหลังบ้าน พวกมันได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือ พวกมันรีบวิ่งไปตามเสียงและพบเด็กชายตัวเล็กๆ คนหนึ่งกำลังนั่งร้องไห้อยู่ข้างรั้ว

"หนูเป็นอะไรคะ" ปองถาม

"หนูหาแมวของหนูไม่เจอค่ะ" เด็กชายตอบ

หมาน้อยทั้งห้าจึงช่วยกันตามหาแมวของเด็กชาย พวกมันใช้จมูกอันไวของพวกมันดมกลิ่นและวิ่งตามรอยเท้าของแมวไปเรื่อยๆ

ในที่สุด พวกมันก็พบแมวของเด็กชายซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้ พวกมันจึงช่วยกันไล่แมวออกมาและส่งคืนให้กับเด็กชาย

เด็กชายดีใจมากที่ได้แมวของเขากลับคืนมา เขาขอบคุณหมาน้อยทั้งห้าและให้ขนมพวกมันเป็นรางวัล

หมาน้อยทั้งห้ากลับบ้านด้วยความภูมิใจ พวกมันรู้สึกดีใจที่ได้ช่วยเหลือเด็กชายและได้ขนมเป็นรางวัล พวกมันรู้ว่าพวกมันเป็นหมาน้อยแสนรู้ที่คอยช่วยเหลือผู้อื่นได้เสมอ

-----

Q385