นิทานอ้ายจำเรียน

นิทานเรื่องช้างกับกระต่าย

ในป่าใหญ่แห่งหนึ่ง มีช้างตัวหนึ่งชื่อว่า งวงยาว อาศัยอยู่ มันเป็นช้างที่แข็งแรงและมีพละกำลังมาก แต่ก็มีนิสัยที่ชอบดูถูกผู้อื่น โดยเฉพาะสัตว์ตัวเล็ก ๆ อย่างกระต่าย วันหนึ่งงวงยาวได้พบกับกระต่ายตัวหนึ่งชื่อว่า ขนปุย ขนปุยเป็นกระต่ายที่ฉลาดและมีไหวพริบดี แต่มันก็มีรูปร่างที่เล็กกว่าช้างมาก งวงยาวหัวเราะเยาะขนปุยและพูดว่า "เจ้ากระต่ายน้อย เจ้าช่างตัวเล็กและอ่อนแอเหลือเกิน ข้าไม่เข้าใจเลยว่าเจ้าจะมาทำอะไรในป่าใหญ่แห่งนี้" ขนปุยไม่โกรธที่ถูกงวงยาวดูถูก มันตอบกลับไปด้วยความใจเย็นว่า "ถึงข้าจะตัวเล็ก แต่ข้าก็มีสิ่งที่เจ้าไม่มี นั่นคือความฉลาดและไหวพริบ ข้าสามารถเอาชนะเจ้าได้ด้วยสติปัญญาของข้า" งวงยาวหัวเราะลั่นและพูดว่า "เจ้าจะเอาชนะข้าได้อย่างไร? ข้าแข็งแรงกว่าเจ้ามาก" ขนปุยยิ้มและพูดว่า "การแข็งแรงไม่ได้หมายความว่าจะชนะเสมอไป ความฉลาดต่างหากคือสิ่งที่สำคัญที่สุด" งวงยาวไม่เชื่อในสิ่งที่ขนปุยพูด มันคิดว่าขนปุยเป็นเพียงแค่กระต่ายขี้โม้ตัวหนึ่งเท่านั้น วันต่อมา งวงยาวและขนปุยได้มาพบกันอีกครั้ง งวงยาวท้าให้ขนปุยแข่งวิ่งแข่งกัน โดยมีเส้นชัยอยู่ที่เนินเขา ขนปุยรับคำท้าและบอกว่างวงยาวจะต้องแบกหินหนัก ๆ ไว้บนหลังของมันด้วย งวงยาวตกลงตามเงื่อนไข ขนปุยและงวงยาวเริ่มออกวิ่ง งวงยาววิ่งนำหน้าไปอย่างรวดเร็วด้วยพละกำลังที่แข็งแกร่งของมัน แต่ในขณะเดียวกัน ขนปุยก็วิ่งตามไปอย่างช้า ๆ แต่ด้วยความฉลาดของมัน ขนปุยได้แอบขุดหลุมดักทางเอาไว้ เมื่อช้างวิ่งมาถึงหลุมที่กระต่ายดักเอาไว้ ขาของมันก็ติดกับดักที่กระต่ายทำไว้ ทำให้ช้างไม่สามารถวิ่งต่อไปได้ ในขณะเดียวกันกระต่ายวิ่งไปถึงเส้นชัยก่อนและเป็นผู้ชนะในการแข่งขัน เมื่อเห็นดังนั้น งวงยาวก็รู้สึกอับอายขายหน้าเป็นอย่างมาก มันไม่คิดว่ากระต่ายตัวเล็ก ๆ อย่างขนปุยจะสามารถเอาชนะมันได้ งวงยาวจึงขอโทษขนปุยและยอมรับว่าความแข็งแรงไม่ได้สำคัญเท่ากับสติปัญญา หลังจากนั้นมา งวงยาวก็เลิกดูถูกผู้อื่นและเป็นเพื่อนที่ดีกับขนปุย

นิทานอ้ายจำเรียนคนอกหัก

ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่ชื่อว่า "บ้านสอง" มีชายหนุ่มชื่อว่า "อ้ายจำเรียน อาศัยอยู่ อ้ายจำเรียนเป็นคนหน้าตาดี มีน้ำใจ และเป็นที่รักของคนในหมู่บ้าน แต่แล้ววันหนึ่งชีวิตของอ้ายก็เปลี่ยนไป เมื่อเขาอกหักจากคนรัก อ้ายจำเรียนเสียใจมาก กินไม่ได้นอนไม่หลับ เอาแต่ร้องไห้ จนคนในหมู่บ้านเป็นห่วง

แต่แล้ววันหนึ่งก็มีพระรูปหนึ่งเดินทางผ่านมาที่หมู่บ้าน พระรูปนั้นได้ยินเรื่องราวของอ้ายก็เกิดความเมตตา จึงได้เดินทางไปพบอ้ายและเทศนาให้ฟังว่า

"อ้ายจำเรียนเอ๋ย... ความรักก็เหมือนกับเหรียญสองด้าน มีด้านสุขก็มีด้านทุกข์ การอกหักเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต ไม่มีใครหนีพ้นได้ แต่อ้ายจำเรียนอย่าจมอยู่กับความทุกข์เลย จงมองคนที่อกหักว่าเป็นคนที่โชคดีที่สุด เพราะเขาไม่ต้องรับภาระการกระทำของคนที่เขารักในอนาคต"

อ้ายจำเรียนได้ฟังดังนั้นก็เริ่มคิดได้ เขาเริ่มมองโลกในมุมมองใหม่ เขาเลิกจมอยู่กับความทุกข์และหันมาใช้ชีวิตให้มีความสุข เขาเริ่มออกกำลังกาย ทำงานอดิเรกที่ชอบ และช่วยเหลือผู้อื่น

เมื่อเวลาผ่านไป อ้ายจำเรียนก็กลายเป็นคนใหม่ เขาเป็นคนที่เข้มแข็ง มีความสุข และเป็นที่รักของคนรอบข้างมากขึ้น อ้ายได้เรียนรู้ว่า ความรักไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต และการอกหักก็ไม่ใช่จุดจบของชีวิต แต่เป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตใหม่ที่สดใสกว่าเดิม

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การอกหักไม่ใช่เรื่องน่าเศร้าเสมอไป หากเรามองในมุมมองใหม่ เราจะพบว่ามันเป็นโอกาสให้เราได้เริ่มต้นชีวิตใหม่และค้นพบความสุขที่แท้จริง

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนแอบหลงรักน้องเฟ่

ณ หมู่บ้านอันแสนสงบแห่งหนึ่งนามว่า "บ้านจำเรียน" มีชายชราผู้หนึ่งชื่อว่า "อ้ายจำเรียน" อาศัยอยู่ อ้ายจำเรียนเป็นคนหน้าตาไม่ดีนัก แถมอายุอานามก็ปาเข้าไปห้าสิบกว่าปีแล้ว แต่ถึงแม้ว่าจะมีรูปร่างหน้าตาไม่หล่อเหลาเอาการ อ้ายจำเรียนก็มีจิตใจดีงาม ชอบช่วยเหลือผู้อื่น และเป็นที่รักของคนในหมู่บ้าน

วันหนึ่งในขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังเดินเล่นอยู่ในหมู่บ้าน เขาก็ได้พบกับหญิงสาวคนหนึ่งที่ชื่อว่า "น้องเฟ่" น้องเฟ่เป็นหญิงสาวที่สวยงามมาก ราวกับนางฟ้าจำแลง อ้ายจำเรียนตกหลุมรักน้องเฟ่ตั้งแต่แรกเห็น และเฝ้าฝันถึงเธอทุกวัน

อ้ายจำเรียนรู้ดีว่าน้องเฟ่เป็นคนสวยและมีเสน่ห์ ในขณะที่เขาเองก็มีหน้าตาอัปลักษณ์และอายุมากแล้ว เขาจึงไม่กล้าที่จะเข้าไปจีบน้องเฟ่ ได้แต่แอบมองเธออยู่ห่างๆ และเก็บความรักนั้นไว้ในใจ

อยู่มาวันหนึ่ง อ้ายจำเรียนได้ยินข่าวว่าน้องเฟ่กำลังจะแต่งงานกับชายหนุ่มที่ร่ำรวยและมีหน้าตาดี อ้ายจำเรียนเสียใจมาก แต่เขาก็รู้ดีว่าเขาไม่มีวันได้น้องเฟ่มาเป็นคู่ครอง

อ้ายจำเรียนได้แต่เฝ้ามองน้องเฟ่มีความสุขกับการแต่งงานของเธอ และภาวนาให้เธอมีความสุขตลอดไป ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ครอบครองน้องเฟ่ แต่เขาก็ยังคงรักและหวังดีต่อเธอเสมอ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความรักไม่จำกัดด้วยรูปร่างหน้าตาและอายุ หากเรามีความรักที่แท้จริง เราก็สามารถรักและหวังดีต่อคนที่เรารักได้เสมอ ถึงแม้ว่าเราจะไม่สามารถครอบครองเขาได้ก็ตาม

อ้ายจำเรียนเอ๋ย แอบหลงรักน้องเฟ่

น้องเฟ่เธอสวยอย่างนางฟ้าจำแลง

อ้ายจำเรียนเฝ้ามอง ด้วยใจภักดี

หวังว่าน้องเฟ่ จะมีใจให้กัน

แต่น้องเฟ่เธอสวย เกินกว่าใคร

อ้ายจำเรียนหน้าตาบ้านๆ เกินไป

อายุอ้ายก็ปาเข้าไป ห้าสิบกว่า

น้องเฟ่คงไม่แล อ้ายจำเรียนดอกหนา

อ้ายจำเรียนรู้ตัว ว่าไม่คู่ควร

แต่ความรักมันบดบัง ตาและใจ

ถึงรู้ว่าน้องเฟ่ ไม่รักตอบ

อ้ายจำเรียนก็ยังคง รักเธอต่อไป

อ้ายจำเรียนเอ๋ย อย่าได้เศร้าไป

ความรักมันไม่เลือก ว่าใครจะรักใคร

ถึงแม้ว่าน้องเฟ่ ไม่รักอ้าย

แต่อ้ายจำเรียนก็ยังมี ความรักให้เธอ

จงมองโลกในแง่ดี มีความหวัง

ความรักเป็นสิ่งสวยงาม แม้ไม่สมหวัง

อ้ายจำเรียนเอ๋ย จงเข้มแข็งไว้

ความรักจะนำทาง ให้เจอคนที่ดี

หวังว่าบทกลอนนี้จะเป็นกำลังใจให้อ้ายจำเรียนนะครับ ถึงแม้ว่าความรักจะไม่สมหวัง แต่อ้ายจำเรียนก็ยังคงมีความรักที่สวยงามอยู่ในใจเสมอ

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนบอกรักน้องน้ำอิง

ณ หมู่บ้านอันแสนสงบแห่งหนึ่งในภาคอีสานของประเทศไทย มีหนุ่มบ้านนาคนหนึ่งชื่อว่าอ้ายจำเรียน อาศัยอยู่กับครอบครัวของเขา อ้ายจำเรียนเป็นคนขยันขันแข็ง ทำมาหากินเก่ง และมีน้ำใจไมตรีต่อเพื่อนบ้านเสมอมา แต่ถึงแม้จะมีคุณสมบัติเพียบพร้อมเพียงใด อ้ายจำเรียนก็ยังไม่เคยมีแฟน เพราะเขาเป็นคนขี้อาย ไม่กล้าแสดงออกถึงความรู้สึกของตนเอง

ในหมู่บ้านของอ้ายจำเรียน มีสาวงามคนหนึ่งชื่อว่าน้องน้ำอิง อาศัยอยู่ น้องน้ำอิงเป็นคนสวย น่ารัก อารมณ์ดี และมีจิตใจดีงาม เธอเป็นที่รักของทุกคนในหมู่บ้าน อ้ายจำเรียนแอบชอบน้องน้ำอิงมานานแล้ว แต่ด้วยความขี้อาย เขาจึงไม่กล้าบอกความในใจของตนเอง

วันวาเลนไทน์ใกล้เข้ามาทุกที อ้ายจำเรียนนั่งคิดนอนคิดว่าจะทำอย่างไรดีที่จะบอกความรู้สึกของตนเองให้น้องน้ำอิงได้รับรู้ เขาคิดแล้วคิดอีกแต่ก็คิดไม่ออก ในที่สุดเขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าน้องน้ำอิงชอบฟังเพลงหมอลำเป็นชีวิตจิตใจ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจแต่งเพลงหมอลำเพื่อบอกความในใจของตนเอง

เมื่อถึงวันวาเลนไทน์ อ้ายจำเรียนได้นำเพลงหมอลำที่เขาแต่งไว้ไปร้องให้น้องน้ำอิงฟัง ท่ามกลางเพื่อนบ้านที่มาร่วมเป็นสักขีพยาน เพลงหมอลำของอ้ายจำเรียนมีเนื้อหาที่กินใจ เต็มไปด้วยความรักและความปรารถนาดีที่อ้ายจำเรียนมีต่อน้องน้ำอิง

น้องน้ำอิงได้ฟังเพลงหมอลำของอ้ายจำเรียนก็รู้สึกประทับใจในความจริงใจของอ้ายจำเรียน เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าอ้ายจำเรียนจะแอบชอบเธอมานานขนาดนี้ ในที่สุดน้องน้ำอิงก็ตัดสินใจเปิดใจรับความรักของอ้ายจำเรียน

อ้ายจำเรียนและน้องน้ำอิงได้คบหาดูใจกัน และในที่สุดก็ได้แต่งงานกัน ทั้งสองคนใช้ชีวิตคู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป