บทความ/นิทานเรื่องห้ามพ่อแม่ถือสาลูกเกินเหตุ

การเลี้ยงดูลูกเป็นหนึ่งในหน้าที่ที่ท้าทายและเต็มไปด้วยความรักของพ่อแม่ ทุกคนย่อมหวังให้ลูกเติบโตเป็นคนดี ประสบความสำเร็จในชีวิต และมีคุณธรรม แต่นอกจากการสั่งสอนแล้ว การจัดการกับความผิดพลาดของลูกก็เป็นเรื่องสำคัญที่พ่อแม่ต้องทำอย่างรอบคอบ หากพ่อแม่ถือสาลูกมากเกินไปหรือคอยตำหนิในทุกสิ่งที่ลูกทำผิด อาจทำให้ลูกขาดความมั่นใจและสูญเสียความเชื่อมั่นในตัวเอง

### ความหมายของการถือสาลูก

การถือสาลูกหมายถึง การที่พ่อแม่คอยตำหนิหรือถือโทษลูกอย่างหนักในทุกเรื่องที่ทำผิดพลาด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือใหญ่ แม้ว่าความผิดพลาดนั้นจะไม่ใช่เรื่องร้ายแรงก็ตาม พ่อแม่ที่ถือสาลูกมากเกินไปมักมีความหวังดีที่อยากให้ลูกได้เรียนรู้ แต่การแสดงออกที่เข้มงวดและไม่เปิดโอกาสให้ลูกได้แก้ไขตัวเอง อาจสร้างผลเสียมากกว่าผลดี

### ผลกระทบของการถือสาลูกมากเกินเหตุ

1. **ลดความมั่นใจในตัวเอง**  

   เมื่อเด็กถูกตำหนิทุกครั้งที่ทำผิดพลาด พวกเขาจะเริ่มรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรไม่ถูกต้องเลย แม้แต่ในเรื่องเล็กน้อย ความมั่นใจในตัวเองจะลดลง ทำให้กลัวที่จะลองทำสิ่งใหม่ๆ หรือเผชิญกับความท้าทายในอนาคต

2. **ขาดความกล้าที่จะเรียนรู้จากความผิดพลาด**  

   ความผิดพลาดเป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้ หากพ่อแม่ถือโทษลูกในทุกความผิด เด็กอาจกลัวที่จะลองทำสิ่งใหม่ เพราะกลัวว่าจะโดนตำหนิ การเรียนรู้ที่จะยอมรับความผิดพลาดเป็นสิ่งสำคัญในการพัฒนาความคิดสร้างสรรค์และการตัดสินใจ

3. **เกิดความห่างเหินในความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่และลูก**  

   เมื่อลูกรู้สึกว่าพ่อแม่คอยจับผิดและตำหนิเสมอ ความรู้สึกใกล้ชิดและความไว้วางใจจะลดลง ลูกอาจเริ่มหลีกเลี่ยงการพูดคุยหรือแบ่งปันเรื่องราวกับพ่อแม่ เพราะกลัวว่าจะถูกตำหนิอีก

### วิธีป้องกันการถือสาลูกมากเกินไป

1. **ยอมรับว่าความผิดพลาดเป็นเรื่องธรรมดา**  

   พ่อแม่ควรเข้าใจว่าความผิดพลาดเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการเรียนรู้และเติบโต เด็กๆ ต้องการเวลาและโอกาสในการฝึกฝนและพัฒนาทักษะ การให้โอกาสพวกเขาได้แก้ไขความผิดพลาดด้วยตัวเองจะช่วยเสริมสร้างความรับผิดชอบ

2. **ใช้วิธีการพูดคุยที่สร้างสรรค์**  

   แทนที่จะตำหนิหรือถือสาหนัก พ่อแม่ควรพูดคุยกับลูกด้วยความเข้าใจ เช่น "หนูทำแบบนี้แล้วเกิดผลแบบนี้ ลองคิดดูว่าจะทำยังไงให้ดีกว่านี้ได้" การสอนผ่านการพูดคุยอย่างสร้างสรรค์จะช่วยให้ลูกเข้าใจผิดพลาดและหาทางแก้ไขด้วยตัวเอง

3. **สนับสนุนและชื่นชมในความพยายาม**  

   การให้คำชื่นชมเมื่อลูกพยายามทำสิ่งต่างๆ แม้ว่าจะไม่สำเร็จในครั้งแรก จะทำให้ลูกมีกำลังใจในการพยายามต่อไป ความชื่นชมในความพยายามมีความสำคัญมากกว่าการมุ่งเน้นผลลัพธ์ที่สมบูรณ์แบบ

4. **เปิดโอกาสให้ลูกได้เรียนรู้จากผลของการกระทำ**  

   ในบางกรณี พ่อแม่อาจต้องปล่อยให้ลูกเรียนรู้จากความผิดพลาด โดยไม่รีบเข้ามาแก้ไขหรือป้องกันการผิดพลาดล่วงหน้า สิ่งนี้จะช่วยให้ลูกเข้าใจว่า การกระทำของตนมีผลต่อผู้อื่นอย่างไร และจะรับผิดชอบต่อสิ่งนั้นได้อย่างไร

### สรุป

การเลี้ยงดูลูกให้เติบโตอย่างสมบูรณ์นั้นไม่ใช่เพียงแค่การสั่งสอนหรือให้คำแนะนำเท่านั้น แต่ยังเกี่ยวข้องกับการให้โอกาสลูกได้เรียนรู้จากความผิดพลาดของตัวเองด้วย พ่อแม่ควรหลีกเลี่ยงการถือสาลูกมากเกินไป เพราะจะทำให้ลูกขาดความมั่นใจและไม่กล้าลองทำสิ่งใหม่ๆ การสนับสนุนและให้คำแนะนำในทางที่สร้างสรรค์ จะช่วยให้ลูกเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีความมั่นใจและมีความรับผิดชอบ.

**นิทานเรื่อง: อ้ายจำเรียนถือสาลูกๆเกินไป

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ที่หมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งชื่อว่า "อ้ายจำเรียน" เขาเป็นเด็กซุกซนที่มักจะทำอะไรผิดพลาดอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นการทำงานในไร่ที่ไม่เรียบร้อย ลืมทำการบ้าน หรือบางครั้งก็พูดจาไม่ดีกับผู้ใหญ่ ด้วยนิสัยที่ซุกซนและไม่ตั้งใจทำสิ่งต่างๆ อ้ายจำเรียนจึงมักโดนพ่อแม่ของเขาตำหนิอยู่เสมอ

พ่อและแม่ของอ้ายจำเรียนเป็นคนที่รักลูกมาก แต่ด้วยความรักและความหวังดี พวกเขากลับถือสาลูกทุกครั้งที่ลูกทำผิด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็ตาม พ่อแม่จะพูดตำหนิลูกเสมอ ทำให้อ้ายจำเรียนรู้สึกว่าตนเองเป็นคนที่ทำอะไรไม่ถูกต้องเลย ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ไม่สามารถทำให้พ่อแม่พอใจได้

วันหนึ่ง อ้ายจำเรียนได้ทำแจกันใบโปรดของแม่ตกแตก แม้เขาจะไม่ได้ตั้งใจ แต่พ่อและแม่ก็โกรธมาก ตำหนิลูกเสียงดัง ทำให้เขารู้สึกผิดและเสียใจมาก อ้ายจำเรียนรู้สึกว่าพ่อแม่ไม่เคยเข้าใจเขาเลย จึงตัดสินใจหนีออกจากบ้านไป

อ้ายจำเรียนเดินทางไปที่ป่าใหญ่และพบกับ "ตาปาน" ชายชราผู้รอบรู้ ตาปานเห็นว่าอ้ายจำเรียนดูเศร้าและหดหู่จึงถามว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่ออ้ายจำเรียนเล่าเรื่องทั้งหมดให้ตาปานฟัง ชายชราได้กล่าวว่า "พ่อแม่ของเจ้าเพียงแต่รักและห่วงใยเจ้าเท่านั้น แต่พวกเขากลับลืมไปว่าความผิดพลาดเป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้และเติบโต ถ้าไม่เคยผิดพลาด เจ้าก็จะไม่มีวันได้เรียนรู้ที่จะทำสิ่งที่ถูกต้อง"

ตาปานสอนอ้ายจำเรียนว่า ความผิดพลาดไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายเสมอไป ตราบใดที่เราได้เรียนรู้จากมันและพยายามแก้ไขตัวเอง เมื่อได้ยินเช่นนั้น อ้ายจำเรียนรู้สึกดีขึ้นและตัดสินใจกลับบ้าน เมื่อเขากลับไปถึงบ้าน พ่อแม่ของเขาตกใจและดีใจที่ลูกกลับมา

อ้ายจำเรียนบอกกับพ่อแม่ว่า เขาเสียใจที่ทำแจกันแตก แต่เขาก็อยากให้พ่อแม่เข้าใจว่าเขาเองก็พยายามทำสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว และต้องการโอกาสในการเรียนรู้จากความผิดพลาดของตัวเอง พ่อและแม่ของอ้ายจำเรียนจึงได้รู้ว่าการถือสาลูกมากเกินไปทำให้ลูกขาดความมั่นใจและห่างเหินจากพวกเขา

จากนั้นเป็นต้นมา พ่อและแม่ของอ้ายจำเรียนได้เปลี่ยนแปลง พวกเขาให้โอกาสลูกในการแก้ไขความผิดพลาดและสนับสนุนให้เขาได้เรียนรู้จากสิ่งที่ทำลงไป

**คติสอนใจ:** พ่อแม่ไม่ควรถือสาลูกมากเกินไป เพราะความผิดพลาดเป็นสิ่งธรรมดาในการเติบโตของเด็ก การให้โอกาสลูกได้เรียนรู้จากความผิดพลาดจะช่วยให้ลูกมีความมั่นใจและพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น ความรักและความเข้าใจที่แท้จริงไม่ใช่การตำหนิ แต่คือการให้อภัยและสนับสนุน.

ทิ้งท้ายว่า  บางวันพ่อแม่อาจรู้สึกว่า ลูกวัยรุ่น ไม่เห็นคุณค่าของเราเลย ลูกอาจแสดงพฤติกรรมต่อต้าน เย็นชา ไม่พูดด้วย ซึ่งอาจมาจากการที่วัยรุ่นกำลังหมกมุ่นกับปัญหาบางอย่าง หรือพยายามรับมือกับอารมณ์แปรปรวนของตัวเอง ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของวัยนี้ และสาเหตุที่ลูกเลือกแสดงพฤติกรรมไม่น่ารักเหล่านี้กับพ่อแม่ ก็เพราะว่าพ่อแม่คือพื้นที่ปลอดภัยของพวกเขา 

วัยรุ่นรู้ว่าไม่ว่าจะทำอะไร พ่อแม่ก็ยังรักพวกเขาเช่นเดิม พ่อแม่จึงไม่ควรเก็บเรื่องต่างๆ มาคิดเล็กคิดน้อย ทำให้เรื่องบานปลายกลายเป็นความบาดหมางใจกัน นอกจากว่าลูกแสดงพฤติกรรมหยาบคาย ไม่เคารพ ก็จะจำเป็นต้องพูดคุยแนะนำเป็นกรณีไป

อยากสนับสนุนบทความและนิทานของอ้ายจำเรียนด้วยการให้ติ้ปเพื่อเป็นกำลังใจในการทำคอนเทนต์ต่อไปได้ที่👇นี่

พร้อมเพย์/ทรูมันนี่วอเลทเบอร์

0892718015

จำเรียน จันทร์รักษา

แอดไลน์ไอดี tel0892718015