บทความ/นิทานเรื่องคนเลี้ยงแพะ

**คนเลี้ยงแพะ**

ในหมู่บ้านเล็กๆ บนเนินเขา มีชายคนหนึ่งที่เลี้ยงแพะเป็นอาชีพหลัก เขาใช้ชีวิตเรียบง่าย อยู่กับแพะฝูงใหญ่ที่เป็นทั้งทรัพย์สมบัติและเพื่อนคู่ชีวิตของเขา ชายเลี้ยงแพะดูแลพวกมันด้วยความเอาใจใส่ พาออกไปกินหญ้าบนทุ่งกว้างทุกวัน และดูแลให้พวกมันมีความสุข แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ต้องเจอกับความท้าทายมากมายในการเลี้ยงแพะ

แพะเป็นสัตว์ที่มีนิสัยดื้อรั้นและซุกซน บางครั้งมันชอบวิ่งหนีไปไกล ชายเลี้ยงแพะจึงต้องคอยวิ่งตามและนำมันกลับมา นอกจากนี้ เขายังต้องเผชิญกับอันตรายจากสัตว์ป่าที่อาจมาทำร้ายฝูงแพะของเขา เขาต้องคอยเฝ้าระวังอยู่ตลอดเวลา

วันหนึ่ง ขณะที่ชายเลี้ยงแพะกำลังนั่งพักอยู่ใต้ต้นไม้ เขารู้สึกเหนื่อยล้าและสงสัยในชีวิตของตนเอง "ทำไมข้าต้องเหนื่อยกับการเลี้ยงแพะพวกนี้ตลอดเวลา?" เขาคิดอย่างท้อแท้ แต่แล้วเขาก็สังเกตเห็นว่าฝูงแพะกำลังกินหญ้าอย่างมีความสุขใต้ท้องฟ้าสีคราม ความสุขเล็กๆ น้อยๆ ของแพะเหล่านั้นทำให้เขาตระหนักได้ว่า ความสุขที่แท้จริงไม่ใช่เพียงการได้มาซึ่งสิ่งที่ยิ่งใหญ่ แต่เป็นการได้ดูแลและเห็นสิ่งที่เรารักเติบโตอย่างมีความสุข

ชายเลี้ยงแพะจึงเข้าใจว่า ความเหนื่อยล้าจากการทำงานและการดูแลแพะเหล่านี้คือส่วนหนึ่งของชีวิตที่เขาเลือก และเมื่อเขารับรู้ถึงคุณค่าของสิ่งที่ทำ ชีวิตก็เต็มไปด้วยความหมาย

**ข้อคิดจากเรื่องคนเลี้ยงแพะ** สอนให้เรารู้ว่า ทุกความสำเร็จและความสุขในชีวิตต้องแลกมากับความพยายามและความอดทน แม้บางครั้งงานที่ทำจะดูเหนื่อยยาก แต่หากเราใส่ใจและเห็นคุณค่าในสิ่งที่เราทำ เราก็จะพบกับความสุขที่แท้จริงจากการเห็นผลลัพธ์ของความพยายามนั้น

**เด็กเลี้ยงแพะ**

**เด็กเลี้ยงแพะผู้มีนามว่า "อ้ายจำเรียน"**

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในหมู่บ้านเล็กๆ บนภูเขา มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งชื่อ "อ้ายจำเรียน" เขาเป็นเด็กที่ชอบเล่นสนุกและชอบแกล้งคนเป็นประจำ ทุกวัน อ้ายจำเรียนมีหน้าที่พาฝูงแพะไปเลี้ยงที่ทุ่งหญ้า ชาวบ้านทุกคนไว้วางใจให้เขาดูแลแพะ เพราะแพะเหล่านี้มีค่ามากสำหรับหมู่บ้าน

แต่แล้ววันหนึ่ง อ้ายจำเรียนรู้สึกเบื่อหน่ายกับการเลี้ยงแพะที่แสนจำเจ เขาเกิดความคิดสนุกอยากจะแกล้งชาวบ้านให้ตื่นตระหนก อ้ายจำเรียนจึงวิ่งกลับเข้าหมู่บ้านด้วยใบหน้าตื่นตกใจ ตะโกนดังลั่นว่า “ช่วยด้วย! หมาป่ามาแล้ว! หมาป่ากำลังกินแพะ!”

ชาวบ้านที่ได้ยินต่างรีบคว้าอาวุธวิ่งไปช่วยอ้ายจำเรียนอย่างเร่งรีบ แต่เมื่อไปถึงทุ่งหญ้า พวกเขากลับไม่เห็นหมาป่าที่ไหนเลย อ้ายจำเรียนหัวเราะชอบใจที่ได้แกล้งชาวบ้าน ทุกคนจึงกลับบ้านไปด้วยความหงุดหงิด

หลายวันผ่านไป อ้ายจำเรียนยังไม่หยุดแกล้ง เขาตะโกนว่า “หมาป่ามาแล้ว!” ซ้ำอีก ชาวบ้านก็รีบวิ่งมาช่วยอีกครั้ง แต่เมื่อมาถึงก็พบว่าไม่มีหมาป่าอีกครั้ง ทุกคนเริ่มไม่เชื่ออ้ายจำเรียนและบอกเขาว่า "ถ้าล้อเล่นแบบนี้อีก เราจะไม่ช่วยเจ้าแล้ว"

วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังเลี้ยงแพะอยู่ หมาป่าก็ปรากฏตัวขึ้นจริงๆ มันเข้ามาโจมตีฝูงแพะอย่างรุนแรง อ้ายจำเรียนตกใจสุดขีดและรีบวิ่งไปที่หมู่บ้านเพื่อขอความช่วยเหลือ "ช่วยด้วย! หมาป่ามาแล้วจริงๆ!" แต่คราวนี้ ไม่มีชาวบ้านคนใดเชื่อคำพูดของอ้ายจำเรียน พวกเขาคิดว่าเขาแกล้งเล่นอีกตามเคย

หมาป่าจึงจับแพะไปหลายตัว อ้ายจำเรียนได้แต่นั่งร้องไห้เสียใจที่การโกหกของเขาทำให้ไม่มีใครเชื่อ แม้ในยามที่เขาต้องการความช่วยเหลือจริงๆ

**คติสอนใจ** นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "การหลอกลวงบ่อยๆ จะทำให้ความน่าเชื่อถือหมดไป เมื่อถึงเวลาที่เราต้องการความช่วยเหลือจริงๆ คนอื่นอาจไม่เชื่อเรา ดังนั้นเราควรพูดความจริงและมีความซื่อสัตย์อยู่เสมอ"

เด็กชายเสียใจมากที่การเล่นสนุกของเขาทำให้สูญเสียแพะ เขาเรียนรู้ว่า การโกหกเพื่อความสนุกอาจทำให้ไม่มีใครเชื่อแม้ในยามที่เราต้องการความช่วยเหลือจริงๆ

**คติสอนใจ** นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "การโกหกเพื่อความสนุกอาจนำมาซึ่งผลเสียอย่างใหญ่หลวง เมื่อคนไม่เชื่อเราอีกต่อไป แม้จะพูดความจริงก็อาจไม่ได้รับความช่วยเหลือ

**เด็กเลี้ยงแพะชื่อ "อ้ายจำเรียน"**

อ้ายจำเรียน เด็กหนุ่มคอยเลี้ยงแพะ  

ชอบเล่นแกล้ง ตลกขบขัน เหมือนคุ้นเคย  

วันหนึ่งเขา รู้สึกเบื่อหน่ายนักเอย  

จึงตั้งใจ ล้อเล่นชาวบ้าน ให้วุ่นวาย  

“หมาป่ามาแล้ว!” เขาตะโกนดังเสียง  

ชาวบ้านตกใจ รีบมาช่วยด้วยใจกล้า  

แต่เมื่อมาถึง กลับไม่มีอันตราย  

อ้ายจำเรียนหัวเราะ ทำให้ทุกคนหงุดหงิด  

วันถัดไป เขาแกล้งอีกครั้ง  

“หมาป่ามาแล้ว! ช่วยด้วย! ช่วยหน่อย!”  

ชาวบ้านรีบวิ่งมา หน้าตาตื่นตระหนก  

แต่กลับไม่มีหมาป่า ยิ่งทำให้โกรธเคือง  

เมื่อวันหนึ่ง หมาป่ามาจริงๆ  

อ้ายจำเรียนตะโกน “ช่วยด้วย!” อย่างร้อนใจ  

แต่ชาวบ้านไม่เชื่อ และไม่สนใจ  

ไม่ช่วยเขาอีก จนแพะถูกหมาป่าจับไป  

อ้ายจำเรียนรู้ว่า การโกหกสนุกสนาน  

จะทำให้คนไม่เชื่อในคำพูดที่เป็นจริง  

ความซื่อสัตย์สำคัญกว่าเล่นสนุก  

เพราะบางครั้งอาจไม่มีใครเชื่อเราอีกเลย  

**บทสอนใจ**  

“อย่าขี้โกหก แค่เล่นสนุกสนาน  

ความจริงสำคัญ อย่าลืมเรื่องนี้ไว้  

เพราะเมื่อใดที่ต้องการให้ช่วยได้  

คนจะไม่เชื่อ ในสิ่งที่เราเคยพูด”  "

อยากสนับสนุนบทความและนิทานของอ้ายจำเรียนด้วยการให้คิ้วเพื่อเป็นกำลังใจในการทำคอนเทนต์ต่อไปได้ที่👇นี่

พร้อมเพย์/ทรูมันนี่วอเลทเบอร์

0892718015

จำเรียน จันทร์รักษา

แอดไลน์ไอดี tel0892718015