รวมนิทานอ้ายจำเรียน

แต่งนิทานเรื่องลิงน้อยชอบรักษาศีลอุโบสถเป็นประจำทุกวันพระ

ในป่าลึกอันร่มรื่น มีลิงน้อยตัวหนึ่งชื่อ "โอโม่" โอโม่เป็นลิงที่เคร่งครัดในศีลธรรมและชอบรักษาศีลอุโบสถเป็นประจำทุกวันพระ

ทุกวันพระ โอโม่จะตื่นแต่เช้าและล้างหน้าล้างตาให้สะอาด จากนั้นจะไปที่วัดในป่าเพื่อฟังพระสวดมนต์และนั่งสมาธิอย่างตั้งใจ โอโม่จะรักษาศีล 5 อย่างเคร่งครัด ได้แก่ ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักทรัพย์ ไม่ประพฤติผิดในกาม ไม่พูดปด และไม่ดื่มสุรา

เมื่อถึงเวลาเพล โอโม่จะรับประทานอาหารเจมื้อเดียว และจะไม่กินอาหารอีกเลยจนกว่าจะถึงเช้าวันรุ่งขึ้น โอโม่จะใช้เวลาที่เหลือในวันพระไปกับการสวดมนต์ นั่งสมาธิ และเจริญภาวนา

ลิงตัวอื่นๆ ในป่าต่างก็รู้จักโอโม่ในฐานะลิงที่เคร่งศีลและมีจิตใจดีงาม วันหนึ่ง ขณะที่โอโม่กำลังนั่งสมาธิอยู่ใต้ต้นโพธิ์ ก็มีเสือโคร่งตัวหนึ่งเดินเข้ามาหา

เสือโคร่งตัวนั้นหิวโหยมากและต้องการจะกินโอโม่เป็นอาหาร แต่เมื่อเห็นโอโม่นั่งสมาธิอยู่ด้วยท่าทางสงบและเคร่งขรึม เสือโคร่งก็รู้สึกเกรงขามและไม่กล้าทำร้ายโอโม่

เสือโคร่งจึงเดินจากไปอย่างเงียบๆ โอโม่ลืมตาขึ้นและมองตามเสือโคร่งไปด้วยความเมตตา โอโม่รู้ว่าเสือโคร่งตัวนั้นหิวโหย จึงแบ่งอาหารเจที่เหลืออยู่ให้กับเสือโคร่ง

เสือโคร่งกินอาหารเจของโอโม่จนหมดและรู้สึกอิ่มท้อง เสือโคร่งรู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของโอโม่และสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายโอโม่หรือลิงตัวอื่นๆ ในป่าอีก

ตั้งแต่นั้นมา โอโม่ก็ยังคงรักษาศีลอุโบสถเป็นประจำทุกวันพระ และได้รับการเคารพนับถือจากสัตว์ทั้งหลายในป่าในฐานะลิงน้อยผู้มีศีลธรรมอันสูงส่ง

-----

Q7

แต่งนิทานเรื่องลิงน้อยผู้มีความเมตตาต่อสัตว์อื่นโดยแบ่งปันอาหารให้กับเพื่อนสัตว์อื่นๆ

ในป่าอันเขียวขจี มีลิงน้อยตัวหนึ่งชื่อลิงจ๋อ ลิงจ๋อเป็นลิงที่แสนเมตตาและใจดีเสมอมา วันหนึ่งขณะที่ลิงจ๋อกำลังแกว่งไปมาบนต้นไม้ มันก็ได้ยินเสียงร้องอันน่าเวทนาของนกตัวหนึ่งที่ติดอยู่ในกับดัก

ลิงจ๋อรีบวิ่งไปช่วยนกตัวนั้นทันที มันใช้กิ่งไม้งัดกับดักออกอย่างระมัดระวังจนนกตัวนั้นเป็นอิสระ นกตัวนั้นรู้สึกขอบคุณลิงจ๋อมากและบินจากไปอย่างมีความสุข

หลังจากนั้นไม่นาน ลิงจ๋อก็พบกระรอกตัวน้อยที่กำลังหิวโหยอยู่ มันจึงแบ่งกล้วยที่มันเก็บมาให้กระรอกตัวนั้นกิน กระรอกตัวนั้นกินกล้วยอย่างเอร็ดอร่อยและรู้สึกซาบซึ้งใจในความเมตตาของลิงจ๋อ

ลิงจ๋อแบ่งปันอาหารให้กับสัตว์อื่นๆ อีกมากมาย เช่น กระต่าย ปลา และแม้แต่แมลงตัวเล็กๆ มันเชื่อว่าทุกชีวิตมีค่าและสมควรได้รับการปฏิบัติด้วยความเมตตา

วันหนึ่ง ลิงจ๋อได้พบกับเสือตัวหนึ่งที่กำลังบาดเจ็บ ลิงจ๋อไม่กลัวเสือเลย มันรีบไปหาใบไม้และผลไม้มาประคบแผลให้เสือตัวนั้น เสือตัวนั้นรู้สึกประหลาดใจและซาบซึ้งใจในความเมตตาของลิงจ๋อ

จากนั้นเป็นต้นมา ลิงจ๋อก็กลายเป็นที่รู้จักในป่าว่าเป็นลิงน้อยผู้มีความเมตตา สัตว์ทุกตัวต่างรักและเคารพมัน ลิงจ๋อใช้ชีวิตอย่างมีความสุขโดยแบ่งปันความเมตตาให้กับทุกสิ่งมีชีวิตที่มันพบเจอ

-----

Q8

แต่งนิทานเรื่องลิงน้อยผู้มีจิตอาสาช่วยเหลือสัตว์ตัวอื่นๆ

ในป่าอันอุดมสมบูรณ์แห่งหนึ่ง อาศัยอยู่ด้วยลิงน้อยตัวหนึ่งชื่อ "ลิงน้อย" ลิงน้อยเป็นลิงที่ใจดีและมีจิตอาสาช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอ

วันหนึ่ง ขณะที่ลิงน้อยกำลังโหนตัวไปตามกิ่งไม้ มันก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากหนองน้ำเบื้องล่าง ลิงน้อยรีบโหนตัวลงไปดูและพบว่ามีลูกนกตัวเล็กๆ ตกลงไปในน้ำและกำลังจะจมน้ำ

โดยไม่ลังเล ลิงน้อยรีบกระโดดลงไปในน้ำและว่ายไปช่วยลูกนกตัวน้อย มันจับลูกนกขึ้นมาและพาไปวางไว้บนกิ่งไม้ที่ปลอดภัย ลูกนกตัวน้อยรู้สึกขอบคุณลิงน้อยมากที่ช่วยชีวิตมันไว้

อีกวันหนึ่ง ขณะที่ลิงน้อยกำลังเดินเล่นอยู่ในป่า มันก็ได้ยินเสียงร้องของกระรอกตัวน้อยที่ติดอยู่บนต้นไม้สูง กระรอกตัวน้อยตัวเล็กเกินกว่าจะปีนลงมาได้เอง ลิงน้อยจึงรีบปีนขึ้นไปช่วย

ลิงน้อยปีนขึ้นไปบนต้นไม้และช่วยกระรอกตัวน้อยลงมาอย่างปลอดภัย กระรอกตัวน้อยรู้สึกขอบคุณลิงน้อยมากที่ช่วยชีวิตมันไว้

ข่าวการช่วยเหลือสัตว์ตัวอื่นๆ ของลิงน้อยแพร่กระจายไปทั่วป่า สัตว์ต่างๆ ต่างก็รู้จักและชื่นชมในความมีน้ำใจของลิงน้อย

วันหนึ่ง ขณะที่ลิงน้อยกำลังนั่งเล่นอยู่ริมลำธาร มันก็ได้ยินเสียงร้องของเสือตัวหนึ่งที่ติดอยู่ในกับดัก ลิงน้อยรีบวิ่งไปช่วยและพบว่าเสือตัวนั้นถูกกับดักหนีบขาไว้

ลิงน้อยพยายามดึงกับดักออก แต่กลับทำไม่สำเร็จ มันจึงวิ่งไปหาช้างตัวใหญ่ที่อาศัยอยู่ในป่าและขอความช่วยเหลือ

ช้างตัวใหญ่ใช้งวงอันทรงพลังดึงกับดักออกจากขาของเสือได้สำเร็จ เสือตัวนั้นรู้สึกขอบคุณลิงน้อยและช้างตัวใหญ่ที่ช่วยชีวิตมันไว้

จากนั้นเป็นต้นมา ลิงน้อยก็กลายเป็นที่รู้จักในป่าว่าเป็น "ลิงน้อยผู้มีจิตอาสา" สัตว์ต่างๆ ต่างก็รักและเคารพในความมีน้ำใจของมัน และพวกมันก็รู้ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ลิงน้อยจะคอยช่วยเหลือพวกมันอยู่เสมอ

-----

Q9

แต่งนิทานเรื่องลิงน้อยจูงมือสิงโตตาบอดไปที่ถ้ำ

ในป่าอันกว้างใหญ่ มีลิงน้อยตัวหนึ่งชื่อจ๋อที่อาศัยอยู่บนต้นไม้สูง จ๋อเป็นลิงที่ฉลาดและมีน้ำใจดี วันหนึ่ง ขณะที่จ๋อกำลังแกว่งไปแกว่งมาบนกิ่งไม้ มันก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือ

"ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!" เสียงนั้นร้อง

จ๋อรีบมองไปรอบๆ และเห็นสิงโตตัวหนึ่งนอนอยู่บนพื้น สิงโตตัวนั้นตาบอดและดูอ่อนแอมาก จ๋อรู้สึกสงสารสิงโต จึงรีบกระโดดลงจากต้นไม้และวิ่งไปหา

"เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?" จ๋อถาม

"ฉันตาบอดและหลงทาง ฉันหาทางกลับถ้ำไม่เจอ" สิงโตตอบ

จ๋อคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็พูดว่า "ไม่เป็นไรครับ ผมจะพาคุณไป"

จ๋อจับมือสิงโตและพาเดินไปตามทาง จ๋อเดินอย่างระมัดระวัง พยายามหลีกเลี่ยงกิ่งไม้และหินที่อาจทำให้สิงโตสะดุดล้มได้

พวกเขาเดินไปได้สักพักก็มาถึงถ้ำ สิงโตขอบคุณจ๋อสำหรับความช่วยเหลือ

"ขอบคุณมากนะเจ้าลิงน้อย" สิงโตกล่าว "ถ้าไม่มีเธอ ฉันคงหลงทางไปตลอดแน่"

"ไม่เป็นไรครับ" จ๋อตอบ "ผมยินดีช่วยเหลือ"

นับจากวันนั้นเป็นต้นมา จ๋อกับสิงโตก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน พวกเขาช่วยเหลือซึ่งกันและกัน และใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในป่าอันกว้างใหญ่

-----

Q10

แต่งนิทานเรื่องลิงน้อยช่วยนายพรานตกต้นไม้ในขนะนายพรานจะยิงลิงน้อย

ในป่าอันกว้างใหญ่ มีลิงน้อยตัวหนึ่งอาศัยอยู่ มันเป็นลิงที่แสนซนและชอบปีนป่ายต้นไม้เป็นชีวิตจิตใจ วันหนึ่ง ขณะที่ลิงน้อยกำลังปีนป่ายต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งอยู่นั้น มันก็สังเกตเห็นนายพรานคนหนึ่งกำลังเล็งธนูไปที่มัน

ลิงน้อยตกใจมาก มันรู้ดีว่านายพรานกำลังจะยิงมัน จึงรีบปีนป่ายขึ้นไปบนยอดต้นไม้เพื่อหนีเอาชีวิตรอด แต่นายพรานก็ไม่ยอมแพ้ เขาปีนป่ายตามลิงน้อยขึ้นไปอย่างไม่ลดละ

เมื่อลิงน้อยปีนป่ายขึ้นไปถึงยอดต้นไม้แล้ว มันก็พบว่าไม่มีทางหนีไปไหนได้อีกแล้ว มันจึงตัดสินใจหันหน้าเข้าหานายพรานและส่งเสียงร้องอย่างน่าสงสาร

นายพรานเห็นลิงน้อยตัวเล็กๆ ส่งเสียงร้องอย่างน่าสงสาร ก็รู้สึกสงสารขึ้นมา เขาจึงลดธนูลงและถามลิงน้อยว่า "เจ้าลิงน้อย ทำไมเจ้าถึงหนีข้า"

ลิงน้อยตอบว่า "นายพราน ท่านกำลังจะยิงข้า ข้าจึงต้องหนีเอาชีวิตรอด"

นายพรานกล่าวว่า "ข้าขอโทษ ข้าไม่รู้ว่าเจ้าเป็นลิงที่แสนซนเช่นนี้ ข้าจะไม่ยิงเจ้าแล้ว"

ลิงน้อยดีใจมาก มันรีบปีนป่ายลงมาจากต้นไม้และวิ่งหนีเข้าไปในป่า

ขณะที่นายพรานกำลังจะเดินกลับบ้าน เขาก็สังเกตเห็นกิ่งไม้ใหญ่กิ่งหนึ่งกำลังจะหักลงมาจากต้นไม้ นายพรานรู้ดีว่าหากกิ่งไม้นั้นหักลงมา มันจะต้องทับเขาอย่างแน่นอน

ในขณะที่นายพรานกำลังคิดหาทางหนีอยู่นั้น ลิงน้อยก็ปรากฏตัวขึ้นและรีบปีนป่ายขึ้นไปบนต้นไม้ มันใช้มือเล็กๆ ของมันดันกิ่งไม้นั้นไว้ไม่ให้หักลงมา

นายพรานรู้สึกขอบคุณลิงน้อยมาก เขาจึงถามลิงน้อยว่า "เจ้าลิงน้อย ข้าจะตอบแทนเจ้าอย่างไรดี"

ลิงน้อยตอบว่า "นายพราน ไม่ต้องหรอก ท่านปล่อยข้าไปก็เพียงพอแล้ว"

นายพรานยิ้มและกล่าวว่า "เจ้าเป็นลิงน้อยที่แสนฉลาด ข้าจะไม่ลืมบุญคุณของเจ้า"

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา นายพรานก็ไม่เคยลืมบุญคุณของลิงน้อย เขาคอยช่วยเหลือลิงน้อยและเพื่อนๆ ของมันอยู่เสมอ และลิงน้อยก็คอยช่วยเหลือมนุษย์ทุกครั้งที่มันมีโอกาส

-----

Q11

แต่งนิทานเรื่องลิงน้อยช่วยนกตกน้ำ

ในป่าอันเขียวขจี มีลิงน้อยตัวหนึ่งชื่อ "ลิงน้อย" อาศัยอยู่บนต้นไม้สูง ลิงน้อยเป็นลิงที่ขี้เล่นและชอบช่วยเหลือผู้อื่น

วันหนึ่ง ขณะที่ลิงน้อยกำลังโหนเถาวัลย์เล่นอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากข้างล่าง ลิงน้อยรีบหันไปมองก็เห็นนกตัวหนึ่งกำลังดิ้นรนอยู่ในน้ำ ลิงน้อยตกใจมาก รีบปีนลงมาจากต้นไม้เพื่อช่วยนกตัวนั้น

ลิงน้อยว่ายน้ำไปหานกตัวนั้น แล้วก็ใช้มือเกาะขนนกไว้ แล้วยกนกขึ้นมาจากน้ำ นกตัวนั้นเปียกโชกและหนาวสั่น ลิงน้อยจึงพานกไปที่โพรงไม้เพื่อให้ที่พักพิง

ลิงน้อยหาใบไม้แห้งมาปูรองพื้นให้กับนก แล้วก่อไฟเล็กๆ เพื่อให้นกได้ผิงไฟคลายหนาว นกตัวนั้นรู้สึกดีใจมากที่ได้รับความช่วยเหลือจากลิงน้อย

หลังจากที่นกตัวนั้นแห้งและหายหนาวแล้ว ลิงน้อยก็พานกกลับไปที่รังของมัน นกตัวนั้นขอบคุณลิงน้อยมากที่ช่วยชีวิตมันไว้ ลิงน้อยรู้สึกภูมิใจที่ได้ช่วยเหลือผู้อื่น

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ลิงน้อยกับนกตัวนั้นก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน และลิงน้อยก็ยังคงช่วยเหลือผู้อื่นที่เดือดร้อนเสมอ

-----

Q12