รวมนิทานอ้ายจำเรียน
นิทานเรื่องผีน้อยกำพร้า
นิทานเรื่อง "กำพร้าผีน้อย" เป็นนิทานพื้นบ้านไทยที่เล่าถึงเรื่องราวของเด็กกำพร้าที่ได้ผีเป็นเพื่อนและช่วยเหลือเขาอย่างมากมาย.
นิทานเรื่องนี้มีหลายเวอร์ชัน แต่โดยทั่วไปจะเล่าถึงเรื่องราวของเด็กกำพร้าที่ถูกหลอกให้ไปอยู่ในป่าช้าผีดุ แต่แทนที่ผีจะหลอกเขา เขากลับได้ผีมาเป็นเพื่อนและคอยช่วยเหลือทุกอย่าง รวมถึงได้ภรรยาที่ออกมาจากงาของพญาช้าง.
นอกจากนี้ยังมีเวอร์ชันที่เล่าถึงเรื่องราวของเด็กกำพร้าที่ได้ผีเลี้ยงจนใหญ่เป็นบ่าว และได้เฮ็ดไฮ่ เฮ็ดนา.
นิทานเรื่องนี้มักจะใช้ในการเล่าให้เด็กฟังเพื่อเป็นการสั่งสอนและให้ความสุขแก่เด็ก ๆ.
Q33
นิทานเจ้าหญิงน้องแก้ม
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในดินแดนอันไกลโพ้น มีอาณาจักรแห่งหนึ่งชื่อว่า "อาณาจักรคุ้มโอสถ" อาณาจักรแห่งนี้ปกครองโดยกษัตริย์และราชินีผู้มีพระราชโอรสและพระราชธิดาที่งดงามมากมาย หนึ่งในพระราชธิดาเหล่านั้นมีพระนามว่า "เจ้าหญิงน้องแก้ม"
เจ้าหญิงน้องแก้มเป็นเจ้าหญิงที่แสนงดงาม มีพระเกศาสีทองดั่งแสงอาทิตย์ พระพักตร์ผุดผ่องดั่งดอกกุหลาบ และพระเนตรสีฟ้าใสราวกับท้องฟ้าในยามเช้า แต่เหนือสิ่งอื่นใด เจ้าหญิงน้องแก้มทรงมีพระทัยที่อ่อนโยนและเมตตาต่อผู้อื่น
วันหนึ่ง ขณะที่เจ้าหญิงน้องแก้มทรงเดินเล่นอยู่ในสวนหลวง พระองค์ทรงได้ยินเสียงร้องไห้ของเด็กน้อย พระองค์จึงรีบเสด็จไปตามเสียงนั้น และพบเด็กหญิงตัวน้อยนั่งร้องไห้อยู่ใต้ต้นไม้ เจ้าหญิงน้องแก้มทรงถามเด็กหญิงว่าเกิดอะไรขึ้น เด็กหญิงจึงเล่าให้ฟังว่า ตุ๊กตาที่ตนรักหายไป
เจ้าหญิงน้องแก้มทรงรู้สึกสงสารเด็กหญิงมาก จึงตรัสว่า "อย่าร้องไห้เลย เราจะช่วยกันหาตุ๊กตาของเจ้า" แล้วเจ้าหญิงน้องแก้มก็ทรงช่วยเด็กหญิงค้นหาตุ๊กตาจนทั่วสวนหลวง ในที่สุดก็ทรงพบตุ๊กตาซ่อนอยู่ในพุ่มไม้
เด็กหญิงดีใจมากที่ได้ตุ๊กตาคืนมา และกราบทูลขอบคุณเจ้าหญิงน้องแก้ม เจ้าหญิงน้องแก้มตรัสว่า "ไม่เป็นไรจ้ะ เราดีใจที่ได้ช่วยเจ้า"
หลังจากนั้น เจ้าหญิงน้องแก้มก็ทรงเสด็จกลับวัง แต่ระหว่างทาง พระองค์ทรงรู้สึกกระหายน้ำมาก จึงเสด็จไปที่บ่อน้ำแห่งหนึ่งเพื่อดื่มน้ำ ขณะที่พระองค์ทรงดื่มน้ำอยู่นั้น มีชายหนุ่มรูปงามขี่ม้าผ่านมา ชายหนุ่มเห็นเจ้าหญิงน้องแก้มก็ตกหลุมรักในทันที
ชายหนุ่มลงจากม้าและแนะนำตัวว่าชื่อ "เจ้าชายราม" เจ้าชายรามกราบทูลเจ้าหญิงน้องแก้มว่า "ข้าพเจ้าชื่อราม เป็นเจ้าชายแห่งอาณาจักรข้างเคียง ข้าพเจ้าได้ยินกิตติศัพท์ความงามและความเมตตาของพระองค์มานานแล้ว วันนี้ข้าพเจ้าได้พบพระองค์ด้วยตนเอง ข้าพเจ้ารู้สึกราวกับว่าได้พบดวงดาวบนท้องฟ้า"
เจ้าหญิงน้องแก้มทรงรู้สึกเขินอาย แต่ก็ทรงรู้สึกดีที่ได้พบเจ้าชาย...เช่นกัน พระองค์จึงตรัสว่า "ข้าพเจ้าชื่อน้องแก้ม เป็นพระราชธิดาแห่งอาณาจักรนี้ ข้าพเจ้าก็ได้ยินกิตติศัพท์ความกล้าหาญและความหล่อเหลาของพระองค์เช่นกัน"
เจ้าชายรามและเจ้าหญิงน้องแก้มทรงพูดคุยกันอย่างถูกคอ จนกระทั่งดวงอาทิตย์ตกดิน เจ้าชายรามจึงกราบทูลว่า "ข้าพเจ้าต้องกลับวังแล้ว แต่ข้าพเจ้าหวังว่าจะได้พบพระองค์อีกครั้ง"
เจ้าหญิงน้องแก้มตรัสว่า "ข้าพเจ้าก็หวังเช่นนั้น"
หลังจากนั้น เจ้าชายรามก็ทรงขี่ม้ากลับวัง ส่วนเจ้าหญิงน้องแก้มก็ทรงเสด็จกลับวังเช่นกัน พระองค์ทรงเล่าเรื่องที่ได้พบเจ้าชายรามให้พระราชบิดาและพระราชมารดาฟัง กษัตริย์และราชินีทรงดีพระทัยมากที่ได้ยินเช่นนั้น
ไม่นานนัก เจ้าชายรามก็ทรงส่งราชทูตมาสู่ขอเจ้าหญิงน้องแก้ม กษัตริย์และราชินีทรงยินยอม และจัดงานแต่งงานให้กับทั้งสองพระองค์อย่างยิ่งใหญ่ เจ้าชายรามและเจ้าหญิงน้องแก้มทรงครองรักกันอย่างมีความสุขตลอดไป
-----
Q34
นิทานเจ้าชายอ้ายจำเรียน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ อานาจักรคุ้มโอสถ๑๗หลังอันรุ่งเรือง มีเจ้าชายหนุ่มผู้ทรงพระนามว่า "เจ้าชายอ้ายจำเรียน" พระองค์ทรงเป็นเจ้าชายผู้มีพระสติปัญญาเฉลียวฉลาดและใฝ่หาความรู้ยิ่งนัก ส่วนในอีกฟากหนึ่งของอานาจักร มีเจ้าหญิงน้อยผู้เลอโฉมนามว่า "เจ้าหญิงน้องแก้ม" พระนางทรงเป็นเจ้าหญิงผู้แสนงดงามและจิตใจอ่อนโยน
วันหนึ่ง เจ้าชายอ้ายจำเรียนได้เสด็จประพาสไปยังหมู่บ้านแห่งหนึ่ง และได้พบกับเจ้าหญิงน้องแก้มโดยบังเอิญ พระองค์ทรงประทับใจในความงามและความอ่อนโยนของเจ้าหญิงเป็นอย่างมาก ส่วนเจ้าหญิงน้องแก้มก็ทรงรู้สึกเช่นเดียวกัน พระนางทรงรู้สึกราวกับว่าตนเองได้พบกับเจ้าชายในฝัน
ทั้งสองพระองค์จึงทรงตัดสินพระทัยที่จะเสกสมรสกัน และทรงครองรักกันอย่างมีความสุขชั่วนิรันดร์
-----
Q35
นิทานเจ้าหญิงน้องทรงขี่จักยาน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเจ้าหญิงพระองค์น้อยพระนามว่า เจ้าหญิงอลิซาเบธ พระองค์ทรงเป็นเจ้าหญิงที่แสนงดงามและฉลาดหลักแหลม แต่สิ่งที่เจ้าหญิงอลิซาเบธทรงโปรดปรานที่สุดก็คือการทรงจักรยาน
ทุกๆ วัน เจ้าหญิงอลิซาเบธจะทรงปั่นจักรยานไปทั่วทั้งปราสาทและสวนสาธารณะ พระองค์ทรงชอบความรู้สึกของสายลมที่พัดผ่านพระเกศาและความตื่นเต้นเมื่อพระองค์ทรงปั่นจักรยานขึ้นเนิน
วันหนึ่ง ขณะที่เจ้าหญิงอลิซาเบธทรงปั่นจักรยานอยู่ในสวนสาธารณะ พระองค์ก็ทรงพบกับชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่ง ชายหนุ่มผู้นั้นมีนามว่า เจ้าชายเอ็ดเวิร์ด และพระองค์ก็ทรงเป็นเจ้าชายที่แสนหล่อเหลาและใจดี
เจ้าชายเอ็ดเวิร์ดทรงทักทายเจ้าหญิงอลิซาเบธ และทั้งสองพระองค์ก็ทรงสนทนากันอย่างถูกคอ เจ้าหญิงอลิซาเบธทรงเล่าให้เจ้าชายเอ็ดเวิร์ดฟังเกี่ยวกับความรักในการทรงจักรยานของพระองค์ และเจ้าชายเอ็ดเวิร์ดก็ทรงเล่าให้เจ้าหญิงอลิซาเบธฟังเกี่ยวกับความรักในการขี่ม้าของพระองค์
ทั้งสองพระองค์ทรงใช้เวลาร่วมกันอย่างมีความสุข และเมื่อถึงเวลาที่ต้องจากกัน เจ้าชายเอ็ดเวิร์ดก็ทรงขอให้เจ้าหญิงอลิซาเบธทรงไปทรงจักรยานกับพระองค์อีกครั้ง
เจ้าหญิงอลิซาเบธทรงตอบตกลงอย่างเต็มพระทัย และทั้งสองพระองค์ก็ทรงปั่นจักรยานไปด้วยกันบ่อยๆ นับแต่นั้นมา เจ้าหญิงอลิซาเบธและเจ้าชายเอ็ดเวิร์ดก็ทรงตกหลุมรักซึ่งกันและกัน และในที่สุด ทั้งสองพระองค์ก็ทรงอภิเษกสมรสกันและทรงมีชีวิตที่มีความสุขตลอดมา
-----
Q36
แต่งนิทานชายสิบสอง
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายสิบสองคนอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ พวกเขาเป็นพี่น้องกันทั้งหมด และพวกเขาก็มีนิสัยที่แตกต่างกันมาก
พี่ชายคนโตชื่อว่า วันจันทร์ เขาเป็นคนขยันและรับผิดชอบมาก เขาทำงานหนักในไร่ของครอบครัวและดูแลน้องๆ ของเขา
พี่ชายคนที่สองชื่อว่า วันอังคาร เขาเป็นคนฉลาดและมีไหวพริบ เขาชอบอ่านหนังสือและเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ
พี่ชายคนที่สามชื่อว่า วันพุธ เขาเป็นคนใจดีและมีเมตตา เขาชอบช่วยเหลือผู้คนและทำให้พวกเขามีความสุข
พี่ชายคนที่สี่ชื่อว่า วันพฤหัสบดี เขาเป็นคนกล้าหาญและมีพละกำลัง เขาชอบออกไปล่าสัตว์และผจญภัย
พี่ชายคนที่ห้าชื่อว่า วันศุกร์ เขาเป็นคนขี้เกียจและเห็นแก่ตัว เขาชอบนอนหลับและกินของอร่อยๆ
พี่ชายคนที่หกชื่อว่า วันเสาร์ เขาเป็นคนขี้โมโหและหงุดหงิดง่าย เขาชอบทะเลาะกับพี่น้องของเขา
พี่ชายคนที่เจ็ดชื่อว่า วันอาทิตย์ เขาเป็นคนขี้ขลาดและขี้กลัว เขาชอบซ่อนตัวอยู่หลังพี่ชายของเขา
พี่ชายคนที่แปดชื่อว่า วันจันทร์หน้า เขาเป็นคนขี้โม้และโอ้อวด เขาชอบพูดถึงความยิ่งใหญ่ของตัวเอง
พี่ชายคนที่เก้าชื่อว่า วันอังคารหน้า เขาเป็นคนขี้หึงและขี้ระแวง เขาชอบคิดว่าคนอื่นกำลังวางแผนที่จะทำร้ายเขา
พี่ชายคนที่สิบชื่อว่า วันพุธหน้า เขาเป็นคนขี้งอนและขี้บ่น เขาชอบบ่นเกี่ยวกับทุกสิ่งทุกอย่าง
พี่ชายคนที่สิบเอ็ดชื่อว่า วันพฤหัสบดีหน้า เขาเป็นคนขี้หลงขี้ลืม เขาชอบลืมสิ่งที่เขาพูดหรือทำ
พี่ชายคนที่สิบสองชื่อว่า วันศุกร์หน้า เขาเป็นคนขี้งกและตระหนี่ เขาชอบเก็บเงินและไม่ชอบใช้จ่าย
วันหนึ่ง พี่น้องทั้งสิบสองตัดสินใจออกเดินทางไปผจญภัย พวกเขาเดินทางไปยังป่าลึกและพบกับสิ่งมีชีวิตแปลกๆ มากมาย
พวกเขาพบกับยักษ์ที่ใจดี แม่มดที่ชั่วร้าย และเจ้าหญิงที่สวยงาม พวกเขาต้องเผชิญกับอันตรายมากมาย แต่พวกเขาก็ช่วยเหลือซึ่งกันและกันและเอาชนะอุปสรรคต่างๆ ได้
ในที่สุด พี่น้องทั้งสิบสองก็กลับมาที่หมู่บ้านของพวกเขา พวกเขาเล่าเรื่องราวการผจญภัยของพวกเขาให้ชาวบ้านฟัง และชาวบ้านก็ชื่นชมพวกเขาในความกล้าหาญและความสามัคคีของพวกเขา
พี่น้องทั้งสิบสองใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดไป พวกเขาเรียนรู้ที่จะเคารพความแตกต่างของกันและกัน และพวกเขาก็รู้ว่าความสามัคคีเป็นสิ่งสำคัญที่สุด
-----
Q37
แต่งนิทานชายแก่มีนิสัยไม่ดี
ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีชายแก่ใจร้ายชื่ออ้ายจำเรียน เขาเป็นคนนิสัยไม่ดี ชอบแกล้งเด็กๆ เป็นประจำ
วันหนึ่ง ขณะที่เด็กๆ กำลังเล่นกันอยู่หน้าบ้าน อ้ายจำเรียนก็เดินผ่านมา เขาเห็นเด็กๆ กำลังหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ก็เกิดความหมั่นไส้ จึงเดินเข้าไปหาเด็กๆ และพูดว่า
"หยุดเล่นเดี๋ยวนี้นะ พวกเด็กแสบ!"
เด็กๆ ตกใจกลัว รีบหยุดเล่นและวิ่งหนีไป อ้ายจำเรียนหัวเราะอย่างสะใจที่ได้แกล้งเด็กๆ
เด็กๆ ในหมู่บ้านต่างก็กลัวอ้ายจำเรียน พวกเขาไม่กล้าเล่นกันหน้าบ้านอีกต่อไป เพราะกลัวว่าจะโดนแกล้ง
วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังเดินกลับบ้าน เขาเห็นเด็กหญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งนั่งร้องไห้อยู่ข้างถนน อ้ายจำเรียนเดินเข้าไปหาเด็กหญิงและถามว่า
"ร้องไห้ทำไมล่ะหนู?"
เด็กหญิงตอบว่า "หนูทำของเล่นหายค่ะ"
อ้ายจำเรียนหัวเราะเยาะเด็กหญิงและพูดว่า "ของเล่นหายก็ไปหาใหม่สิ ร้องไห้ทำไม"
เด็กหญิงยิ่งร้องไห้หนักขึ้น อ้ายจำเรียนยิ่งหัวเราะสะใจ
จู่ๆ ก็มีชายหนุ่มเดินผ่านมาเห็นอ้ายจำเรียนกำลังแกล้งเด็กหญิง ชายหนุ่มจึงเข้าไปห้ามและพูดว่า
"หยุดแกล้งเด็กเดี๋ยวนี้นะ!"
อ้ายจำเรียนโมโหที่โดนชายหนุ่มต่อว่า จึงชกชายหนุ่มเข้าที่หน้า ชายหนุ่มล้มลงกับพื้น อ้ายจำเรียนกำลังจะชกซ้ำ แต่จู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้น
"หยุด!"
อ้ายจำเรียนหันไปมอง เห็นตำรวจกำลังเดินเข้ามาหาเขา ตำรวจจับกุมอ้ายจำเรียนและพาตัวไปโรงพัก
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา อ้ายจำเรียนก็ไม่กล้าแกล้งเด็กๆ อีกเลย เพราะเขาได้เรียนรู้แล้วว่าการแกล้งผู้อื่นเป็นสิ่งที่ไม่ดี
-----
Q38
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น