นิทานอ้ายจำเรียนตอนยักษ์

นิทานชายจิตใจดีหน้า

อัปลักษณ์รักแท้กับหญิงสาวแสนงาม

ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีชายหนุ่มรูปร่างอัปลักษณ์นามว่า "อสูร" ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยแผลเป็นและความหยาบกร้าน ทำให้ผู้คนหวาดกลัวและรังเกียจเขา

แม้จะมีรูปลักษณ์ที่น่ากลัว แต่จิตใจของอสูรกลับอ่อนโยนและมีเมตตา เขาใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวในกระท่อมหลังเล็กๆ นอกหมู่บ้าน คอยช่วยเหลือผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน

วันหนึ่ง ขณะที่อสูรกำลังเดินผ่านป่า เขาก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือ เขาจึงรีบวิ่งไปตามเสียงนั้นและพบหญิงสาวแสนงามนามว่า "เบลล์" กำลังถูกหมาป่าร้ายทำร้าย

โดยไม่ลังเล อสูรก็โจมตีหมาป่าและช่วยเบลล์ไว้ได้ เบลล์รู้สึกขอบคุณและประหลาดใจในความกล้าหาญของอสูร แม้ว่ารูปลักษณ์ของเขาจะน่ากลัว แต่เธอก็รู้สึกถึงความดีที่ซ่อนอยู่ภายใน

อสูรพาเบลล์กลับไปที่กระท่อมของเขาและดูแลเธอจนหายดี ในระหว่างนั้น ทั้งสองก็ได้ใช้เวลาร่วมกันและเรียนรู้ที่จะมองข้ามรูปลักษณ์ภายนอก

เมื่อเบลล์หายดีแล้ว เธอก็ตัดสินใจที่จะอยู่กับอสูรต่อไป เธอไม่สนใจรูปลักษณ์ของเขา เพราะเธอรู้ว่าเขาเป็นคนดีและมีหัวใจที่งดงาม

ข่าวความรักของอสูรและเบลล์แพร่กระจายไปทั่วหมู่บ้าน ผู้คนต่างก็ประหลาดใจและไม่เชื่อในความรักของทั้งคู่ แต่เมื่อพวกเขาได้เห็นด้วยตาตนเองว่าอสูรเป็นคนอย่างไร พวกเขาก็เริ่มยอมรับและให้การสนับสนุน

ในที่สุด อสูรและเบลล์ก็แต่งงานกันและใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดไป พิสูจน์ให้เห็นว่าความรักแท้สามารถมองข้ามรูปลักษณ์ภายนอกได้

-----

Q39

นิทานชายจิตใจดีหน้าไอศูรย์อัปลักษณ์ถูกภรรยาทอดทิ้ง

ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีชายหนุ่มจิตใจดีคนหนึ่งชื่อว่า "ไอศูรย์" แม้ว่าใบหน้าของเขาจะอัปลักษณ์ แต่หัวใจของเขากลับเต็มไปด้วยความเมตตาและความรัก

ไอศูรย์ทำงานหนักเพื่อเลี้ยงดูครอบครัว เขาแต่งงานกับหญิงสาวที่สวยงามชื่อ "มณี" ซึ่งหลงใหลในความงามของเขาในตอนแรก แต่เมื่อเวลาผ่านไป เธอก็เริ่มรังเกียจใบหน้าที่อัปลักษณ์ของเขา

วันหนึ่ง มณีตัดสินใจทิ้งไอศูรย์ไปกับชายหนุ่มรูปงามคนอื่น ไอศูรย์เสียใจอย่างมาก แต่เขาก็ไม่โกรธเธอ เขายังคงทำงานหนักต่อไปและอุทิศชีวิตให้กับลูกๆ ของเขา

หลายปีต่อมา มณีกลับมาที่หมู่บ้านพร้อมกับลูกๆ ของเธอ เธอตกใจเมื่อเห็นว่าไอศูรย์ยังคงทำงานหนักและเลี้ยงดูลูกๆ ของพวกเขาด้วยความรักและความเอาใจใส่

มณีรู้สึกละอายใจในสิ่งที่เธอทำ เธอขอโทษไอศูรย์และขอให้เขากลับมาหาเธอ แต่ไอศูรย์ปฏิเสธ เขาบอกเธอว่าเขาให้อภัยเธอแล้ว แต่เขาไม่สามารถลืมสิ่งที่เธอทำได้

ไอศูรย์ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วยความสงบสุขและความพึงพอใจ เขาเป็นที่รักของชาวบ้านและลูกๆ ของเขา เขาพิสูจน์ให้เห็นว่าความงามที่แท้จริงนั้นมาจากภายใน ไม่ใช่จากรูปลักษณ์ภายนอก

-----

Q40

นิทานชายจิตใจดีมีใบหน้าอสูรอัปลักษณ์ถูกภรรยานอกใจ

ในดินแดนอันไกลโพ้น มีชายหนุ่มผู้มีจิตใจดีงามนามว่า อเล็กซ์ แต่โชคชะตากลับเล่นตลกให้ใบหน้าของเขาอัปลักษณ์น่ากลัวราวกับอสูร ทำให้ผู้คนหวาดกลัวและรังเกียจเขา

อเล็กซ์อาศัยอยู่ในกระท่อมหลังเล็กๆ ห่างไกลจากหมู่บ้าน เขาใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว แต่ก็ไม่เคยย่อท้อต่อชะตากรรม เขามักช่วยเหลือผู้ที่ตกทุกข์ได้ยาก และใช้เวลาว่างในการอ่านหนังสือและทำสวน

วันหนึ่ง ขณะที่อเล็กซ์กำลังเดินกลับบ้าน เขาพบหญิงสาวคนหนึ่งนอนหมดสติอยู่ริมทาง เธอชื่อเบลล่า และได้รับบาดเจ็บจากการเดินทาง อเล็กซ์รีบพาเธอไปที่กระท่อมของเขาและดูแลเธออย่างดี

เบลล่ารู้สึกประทับใจในความเมตตาของอเล็กซ์ และค่อยๆ หลงรักจิตใจที่งดงามของเขา แม้ว่าใบหน้าของเขาจะน่ากลัวเพียงใดก็ตาม ทั้งสองแต่งงานกันและใช้ชีวิตอย่างมีความสุข

แต่แล้ววันหนึ่ง เบลล่าก็ได้รับจดหมายจากชายหนุ่มรูปงามนามว่าลีโอนาร์ด เขาเป็นคนร่ำรวยและมีเสน่ห์ เบลล่าเริ่มหวั่นไหวและแอบพบกับลีโอนาร์ดเป็นครั้งคราว

อเล็กซ์รู้เรื่องนี้แต่ไม่เคยตำหนิภรรยา เขาเข้าใจดีว่าเบลล่าอาจจะต้องการสิ่งที่ดีกว่าในชีวิต เขาจึงปล่อยให้เธอไปโดยไม่รั้งไว้

เบลล่าจากไปพร้อมกับลีโอนาร์ด แต่ไม่นานเธอก็พบว่าเขาเป็นคนเห็นแก่ตัวและหลอกลวง เธอจึงกลับมาหาอเล็กซ์ด้วยความสำนึกผิด

อเล็กซ์ยินดีต้อนรับเบลลากลับมาบ้าน เขาไม่สนใจอดีตและให้อภัยเธอทุกอย่าง ทั้งสองกลับมาใช้ชีวิตด้วยกันอย่างมีความสุขอีกครั้ง

และนับจากนั้นเป็นต้นมา ใบหน้าอัปลักษณ์ของอเล็กซ์ก็ค่อยๆ กลับมาเป็นปกติราวกับปาฏิหาริย์ ผู้คนในหมู่บ้านที่เคยรังเกียจเขาก็เริ่มยอมรับและเห็นคุณค่าในจิตใจที่แท้จริงของเขา

-----

Q41

นิทานชายจิตใจดีมีใบหน้าอสูรอัปลักษณ์มีนามว่าอ้ายจำเรียนถูกภรรยาแอบนอกใจแต่อยู่ด้วยกัน

ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีชายหนุ่มจิตใจดีคนหนึ่งนามว่าอ้ายจำเรียน แต่โชคร้ายที่เขามีใบหน้าอัปลักษณ์ราวกับอสูร ทำให้ผู้คนหวาดกลัวและรังเกียจเขา

อ้ายจำเรียนแต่งงานกับหญิงสาวแสนสวยนามว่าคำแก้ว เธอเป็นคนเดียวที่มองข้ามรูปลักษณ์ภายนอกของเขาและรักเขาด้วยใจจริง แต่แล้ววันหนึ่ง คำแก้วกลับแอบนอกใจเขาไปมีสัมพันธ์กับชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่ง

อ้ายจำเรียนรู้เรื่องเข้าก็เสียใจมาก แต่ด้วยความรักที่เขามีต่อคำแก้ว เขาจึงไม่โกรธหรือตำหนิเธอเลย เขายังคงอยู่เคียงข้างเธอและทำหน้าที่สามีที่ดีต่อไป

วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังทำงานอยู่ในไร่ เขาได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือ เขาจึงรีบวิ่งไปดูก็พบว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งถูกงูเห่ากัด เขาไม่ลังเลที่จะเข้าไปช่วยเหลือเธอทันที แม้ว่าจะเสี่ยงอันตรายต่อตัวเองก็ตาม

หญิงสาวคนนั้นรู้สึกซาบซึ้งใจในความกล้าหาญของอ้ายจำเรียนมาก เธอจึงเล่าเรื่องราวของเขาให้คนอื่นๆ ฟัง ผู้คนในหมู่บ้านจึงเริ่มมองอ้ายจำเรียนในแง่มุมใหม่ พวกเขาตระหนักว่ารูปลักษณ์ภายนอกไม่สำคัญเท่าจิตใจที่งดงาม

ในที่สุด คำแก้วก็สำนึกผิดในสิ่งที่เธอทำลงไป เธอขอโทษอ้ายจำเรียนและกลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง อ้ายจำเรียนให้อภัยเธอและทั้งสองก็กลับมาใช้ชีวิตด้วยกันอย่างมีความสุข

ตั้งแต่นั้นมา ชาวบ้านก็ยกย่องอ้ายจำเรียนเป็นวีรบุรุษของหมู่บ้าน และเรื่องราวของชายจิตใจดีมีใบหน้าอสูรอัปลักษณ์ก็ถูกเล่าขานสืบต่อกันมาชั่วลูกชั่วหลาน

-----

Q42

นิทานชายจิตใจดีมีใบหน้าอสูรอัปลักษณ์มีนามว่าอ้ายจำเรียนถูกภรรยารังเกียจทั้งใบหน้าและฐานะยากจน

ในหมู่บ้านอันแสนสงบสุข มีชายหนุ่มผู้มีใบหน้าอัปลักษณ์นามว่า อ้ายจำเรียน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยแผลเป็นและความผิดปกติที่ทำให้ผู้คนต่างพากันหวาดกลัวและรังเกียจ

แม้จะมีใบหน้าที่น่ากลัว แต่จิตใจของอ้ายจำเรียนกลับงดงามยิ่งนัก เขาเป็นคนใจดีและขยันขันแข็ง แต่เพราะความยากจนและใบหน้าที่น่ากลัวของเขา ทำให้ไม่มีหญิงใดอยากแต่งงานด้วย

วันหนึ่ง หญิงสาวผู้มีฐานะยากจนนามว่าคำหล้าได้ย้ายเข้ามาในหมู่บ้าน คำหล้าเป็นหญิงสาวที่สวยงามและใจดี แต่เพราะความยากจนของนาง ทำให้นางต้องแต่งงานกับชายใดก็ได้ที่ยินดีรับนาง

เมื่ออ้ายจำเรียนได้ยินข่าวนี้ เขาจึงตัดสินใจไปสู่ขอคำหล้า แม้ว่าเขาจะรู้ดีว่านางคงไม่ยอมรับชายหน้าอัปลักษณ์อย่างเขา แต่เขาก็อยากลองดูสักครั้ง

คำหล้าตกใจเมื่อเห็นใบหน้าของอ้ายจำเรียน แต่เมื่อนางได้ฟังคำพูดที่แสนจริงใจของเขา นางก็รู้สึกสงสารและเห็นใจในความยากลำบากของเขา นางจึงตกลงแต่งงานกับเขา

หลังจากแต่งงานกันแล้ว อ้ายจำเรียนก็ทำงานหนักเพื่อเลี้ยงดูคำหล้าและครอบครัวของเขา เขาทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อให้คำหล้ามีความสุข แม้ว่านางจะยังคงรังเกียจใบหน้าของเขาอยู่ก็ตาม

แต่ความรักและความทุ่มเทของอ้ายจำเรียนก็ค่อยๆ ทำให้คำหล้าใจอ่อนลง นางเริ่มมองข้ามใบหน้าที่น่ากลัวของเขาและเห็นความงามในจิตใจของเขา

ในที่สุด คำหล้าก็ตกหลุมรักอ้ายจำเรียนอย่างหมดหัวใจ นางไม่สนใจอีกแล้วว่าใบหน้าของเขาจะเป็นอย่างไร เพราะนางรู้ว่าเขาเป็นสามีที่ดีที่สุดที่นางเคยมี

-----

Q43

นิทานชายจิตใจดีมีใบหน้าอสูรอัปลักษณ์มีนามว่าอ้ายจำเรียนถูกภรรยากับกิ้กทำร้ายอ้ายจำเรียน

ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีชายหนุ่มผู้มีใบหน้าอัปลักษณ์นามว่า อ้ายจำเรียน แม้รูปลักษณ์ภายนอกของเขาจะน่ากลัว แต่จิตใจของเขากลับงดงามยิ่งนัก เขาเป็นคนใจดีและขยันขันแข็ง แต่เพราะความยากจนและใบหน้าที่น่ากลัวของเขา ทำให้ไม่มีหญิงใดอยากแต่งงานด้วย

วันหนึ่ง หญิงสาวผู้มีฐานะยากจนนามว่าคำหล้าได้ย้ายเข้ามาในหมู่บ้าน คำหล้าเป็นหญิงสาวที่สวยงามและใจดี แต่เพราะความยากจนของนาง ทำให้นางต้องแต่งงานกับชายใดก็ได้ที่ยินดีรับนาง

เมื่ออ้ายจำเรียนได้ยินข่าวนี้ เขาจึงตัดสินใจไปสู่ขอคำหล้า แม้ว่าเขาจะรู้ดีว่านางคงไม่ยอมรับชายหน้าอัปลักษณ์อย่างเขา แต่เขาก็อยากลองดูสักครั้ง

คำหล้าตกใจเมื่อเห็นใบหน้าของอ้ายจำเรียน แต่เมื่อนางได้ฟังคำพูดที่แสนจริงใจของเขา นางก็รู้สึกสงสารและเห็นใจในความยากลำบากของเขา นางจึงตกลงแต่งงานกับเขา

หลังจากแต่งงานกันแล้ว อ้ายจำเรียนก็ทำงานหนักเพื่อเลี้ยงดูคำหล้าและครอบครัวของเขา เขาทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อให้คำหล้ามีความสุข แม้ว่านางจะยังคงรังเกียจใบหน้าของเขาอยู่ก็ตาม

แต่ความรักและความทุ่มเทของอ้ายจำเรียนก็ค่อยๆ ทำให้คำหล้าใจอ่อนลง นางเริ่มมองข้ามใบหน้าที่น่ากลัวของเขาและเห็นความงามในจิตใจของเขา

ในที่สุด คำหล้าก็ตกหลุมรักอ้ายจำเรียนอย่างหมดหัวใจ นางไม่สนใจอีกแล้วว่าใบหน้าของเขาจะเป็นอย่างไร เพราะนางรู้ว่าเขาเป็นสามีที่ดีที่สุดที่นางเคยมี

ทว่าความสุขของอ้ายจำเรียนกลับไม่ยืนยาว เมื่อคำหล้าแอบนอกใจไปมีชู้กับชายหนุ่มรูปงามในหมู่บ้าน ชายหนุ่มผู้นั้นไม่เพียงแต่จะหน้าตาดี แต่ยังร่ำรวยอีกด้วย

อ้ายจำเรียนเสียใจมากที่ถูกภรรยาหักหลัง แต่เขาก็ไม่โกรธแค้นหรือคิดแก้แค้น เขาเพียงแค่เก็บตัวเงียบๆ และทำงานหนักยิ่งขึ้นเพื่อลืมความเจ็บปวด

วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังทำงานอยู่ในไร่ เขาถูกชายหนุ่มรูปงามที่เป็นชู้กับคำหล้าทำร้าย ชายหนุ่มผู้นั้นอิจฉาที่คำหล้ายังคงรักและห่วงใยอ้ายจำเรียนอยู่ จึงคิดกำจัดอ้ายจำเรียนให้พ้นทาง

อ้ายจำเรียนสู้สุดชีวิต แต่ด้วยความที่ใบหน้าของเขาอัปลักษณ์และร่างกายที่อ่อนแอ จึงไม่สามารถต่อกรกับชายหนุ่มรูปงามได้ เขาถูกทำร้ายจนสาหัสและนอนแน่นิ่งอยู่กลางไร่

โชคดีที่มีชาวบ้านผ่านมาเห็นเข้า จึงรีบพาอ้ายจำเรียนส่งโรงพยาบาล อ้ายจำเรียนได้รับการรักษาจนอาการปลอดภัย แต่ใบหน้าของเขาที่เคยอัปลักษณ์อยู่แล้ว กลับยิ่งแย่ลงไปกว่าเดิม

เมื่อคำหล้ารู้ข่าวว่าอ้ายจำเรียนถูกทำร้าย นางก็รีบมาเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล นางรู้สึกผิดและเสียใจมากที่ทำให้สามีของตนต้องเจ็บปวดเช่นนี้ นางสารภาพทุกอย่างกับอ้ายจำเรียน และขอโอกาสแก้ตัว

อ้ายจำเรียนมองหน้าคำหล้าด้วยความเจ็บปวด เขาไม่รู้ว่าจะให้อภัยนางได้อย่างไร แต่เมื่อนึกถึงความรักที่เขามีต่อนางมาตลอด เขาก็ตัดสินใจให้อภัยคำหล้าอีกครั้ง

อ้ายจำเรียนกับคำหล้ากลับมาใช้ชีวิตด้วยกันอีกครั้ง แต่ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ความไว้ใจและความรักที่เคยมีให้กันได้สูญสิ้นไปแล้ว

อ้ายจำเรียนยังคงทำงานหนักเพื่อเลี้ยงดูครอบครัว แต่ใบหน้าที่อัปลักษณ์ของเขากลับทำให้ผู้คนรังเกียจและกลัว เขากลายเป็นคนโดดเดี่ยวที่ไม่มีใครอยากเข้าใกล้

ส่วนคำหล้าก็ยังคงรู้สึกผิดและเสียใจในสิ่งที่ตนได้ทำลงไป นางพยายามอย่างเต็มที่ที่จะชดเชยความผิดของตน แต่ก็ไม่สามารถลบรอยแผลในใจของอ้ายจำเรียนได้

และนับจากนั้นเป็นต้นมา ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าอัปลักษณ์นามว่าอ้ายจำเรียนก็ใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวและเศร้าสร้อย จนกระทั่งสิ้นลมหายใจ

-----

Q44