นิทานเรื่องเจ้าหญิงซิน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในดินแดนอันไกลโพ้น มีเจ้าหญิงสาวแสนงามมีชื่อเล่นว่าซิน. นางอาศัยอยู่ในปราสาทอันโอ่อ่ากับแม่เลี้ยงใจร้ายและพี่สาวต่างมารดาผู้ริษยาซินเดอเรลล่าเป็นอย่างมาก

ในหมู่บ้านใกล้เคียง มีหนุ่มน้อยรูปงามนามว่าจำเรียน เขาเป็นลูกชายของชาวนาผู้ยากจน แต่จำเรียนเป็นหนุ่มที่ขยันขันแข็งและมีจิตใจดีงาม

วันหนึ่ง เจ้าชายแห่งแคว้นใกล้เคียงได้จัดงานเลี้ยงเต้นรำขึ้นเพื่อหาเจ้าสาวซินปรารถนาที่จะไปงานเลี้ยง แต่แม่เลี้ยงใจร้ายไม่ยอมให้ไป นางสั่งให้ซินเดอเรลล่าทำงานบ้านและห้ามออกจากบ้าน

ขณะที่ซินกำลังร้องไห้ด้วยความเสียใจ นางฟ้าแม่ทูนหัวก็ปรากฏตัวขึ้น นางฟ้าแม่ทูนหัวเสกฟักทองให้กลายเป็นรถม้า เสกหนูให้กลายเป็นม้า และเสกชุดเก่าๆ ของซินเดอเรลล่าให้กลายเป็นชุดราตรีที่งดงาม

นางฟ้าแม่ทูนหัวเตือนซินว่าเวทมนตร์จะเสื่อมลงในเวลาเที่ยงคืน ซินเดอเรลล่าจึงรีบไปงานเลี้ยง

ที่งานเลี้ยง เจ้าชายตกหลุมรักซินในทันทีที่เห็น นางทั้งสองเต้นรำกันอย่างมีความสุขจนลืมเวลาไป

เมื่อนาฬิกาใกล้จะเที่ยงคืน ซิน รีบวิ่งออกจากงานเลี้ยง นางทำรองเท้าแก้วข้างหนึ่งหล่นไว้

เจ้าชายเก็บรองเท้าแก้วไว้และประกาศว่าจะตามหาเจ้าของรองเท้าแก้วจนกว่าจะพบ

เจ้าชายเดินทางไปทั่วอาณาจักรเพื่อตามหารองเท้าแก้ว จนกระทั่งมาถึงบ้านของซินเดอเรลล่า พี่สาวต่างมารดาของซินเดอเรลล่าพยายามสวมรองเท้าแก้ว แต่รองเท้าแก้วไม่พอดีกับเท้าของนาง

เมื่อถึงตาซิน นางสวมรองเท้าแก้วได้พอดีเป๊ะ เจ้าชายจึงรู้ว่าซินคือเจ้าของรองเท้าแก้วและเป็นหญิงสาวที่เขาตกหลุมรัก

เจ้าชายและซินแต่งงานกันอย่างมีความสุข และพวกเขาก็ครองรักกันตลอดไป

ส่วนจำเรียน เมื่อทราบข่าวว่าซินเดอเรลล่าได้แต่งงานกับเจ้าชายแล้ว เขาก็รู้สึกเสียใจ แต่จำเรียนก็ยังคงขยันขันแข็งและมีจิตใจดีงามเช่นเดิม

วันหนึ่ง จำเรียนได้ช่วยเหลือหญิงสาวคนหนึ่งที่ถูกลักพาตัว หญิงสาวคนนั้นคือเจ้าหญิงแห่งแคว้นใกล้เคียง เจ้าหญิงรู้สึกซาบซึ้งในความกล้าหาญของจำเรียน นางจึงขอให้พระราชบิดาของนางแต่งตั้งให้จำเรียนเป็นอัศวิน

จำเรียนและเจ้าหญิงแต่งงานกันอย่างมีความสุข และพวกเขาก็ครองรักกันตลอดไปเช่นกัน

-----

Q374