นิทานเรื่องเจ้าหญิงซิน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในดินแดนอันไกลโพ้น มีเจ้าหญิงสาวแสนงามมีชื่อเล่นว่าซิน. นางอาศัยอยู่ในปราสาทอันโอ่อ่ากับแม่เลี้ยงใจร้ายและพี่สาวต่างมารดาผู้ริษยาซินเดอเรลล่าเป็นอย่างมาก
ในหมู่บ้านใกล้เคียง มีหนุ่มน้อยรูปงามนามว่าจำเรียน เขาเป็นลูกชายของชาวนาผู้ยากจน แต่จำเรียนเป็นหนุ่มที่ขยันขันแข็งและมีจิตใจดีงาม
วันหนึ่ง เจ้าชายแห่งแคว้นใกล้เคียงได้จัดงานเลี้ยงเต้นรำขึ้นเพื่อหาเจ้าสาวซินปรารถนาที่จะไปงานเลี้ยง แต่แม่เลี้ยงใจร้ายไม่ยอมให้ไป นางสั่งให้ซินเดอเรลล่าทำงานบ้านและห้ามออกจากบ้าน
ขณะที่ซินกำลังร้องไห้ด้วยความเสียใจ นางฟ้าแม่ทูนหัวก็ปรากฏตัวขึ้น นางฟ้าแม่ทูนหัวเสกฟักทองให้กลายเป็นรถม้า เสกหนูให้กลายเป็นม้า และเสกชุดเก่าๆ ของซินเดอเรลล่าให้กลายเป็นชุดราตรีที่งดงาม
นางฟ้าแม่ทูนหัวเตือนซินว่าเวทมนตร์จะเสื่อมลงในเวลาเที่ยงคืน ซินเดอเรลล่าจึงรีบไปงานเลี้ยง
ที่งานเลี้ยง เจ้าชายตกหลุมรักซินในทันทีที่เห็น นางทั้งสองเต้นรำกันอย่างมีความสุขจนลืมเวลาไป
เมื่อนาฬิกาใกล้จะเที่ยงคืน ซิน รีบวิ่งออกจากงานเลี้ยง นางทำรองเท้าแก้วข้างหนึ่งหล่นไว้
เจ้าชายเก็บรองเท้าแก้วไว้และประกาศว่าจะตามหาเจ้าของรองเท้าแก้วจนกว่าจะพบ
เจ้าชายเดินทางไปทั่วอาณาจักรเพื่อตามหารองเท้าแก้ว จนกระทั่งมาถึงบ้านของซินเดอเรลล่า พี่สาวต่างมารดาของซินเดอเรลล่าพยายามสวมรองเท้าแก้ว แต่รองเท้าแก้วไม่พอดีกับเท้าของนาง
เมื่อถึงตาซิน นางสวมรองเท้าแก้วได้พอดีเป๊ะ เจ้าชายจึงรู้ว่าซินคือเจ้าของรองเท้าแก้วและเป็นหญิงสาวที่เขาตกหลุมรัก
เจ้าชายและซินแต่งงานกันอย่างมีความสุข และพวกเขาก็ครองรักกันตลอดไป
ส่วนจำเรียน เมื่อทราบข่าวว่าซินเดอเรลล่าได้แต่งงานกับเจ้าชายแล้ว เขาก็รู้สึกเสียใจ แต่จำเรียนก็ยังคงขยันขันแข็งและมีจิตใจดีงามเช่นเดิม
วันหนึ่ง จำเรียนได้ช่วยเหลือหญิงสาวคนหนึ่งที่ถูกลักพาตัว หญิงสาวคนนั้นคือเจ้าหญิงแห่งแคว้นใกล้เคียง เจ้าหญิงรู้สึกซาบซึ้งในความกล้าหาญของจำเรียน นางจึงขอให้พระราชบิดาของนางแต่งตั้งให้จำเรียนเป็นอัศวิน
จำเรียนและเจ้าหญิงแต่งงานกันอย่างมีความสุข และพวกเขาก็ครองรักกันตลอดไปเช่นกัน
-----
Q374
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น