นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนชวนน้องคำล้าเข้าป่าอ้อย

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนชวนน้องคำล้าเข้าป่าอ้อย

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพี่น้องสองคนชื่อ อ้ายจำเรียนกับน้องสาวชื่อ น้องคำหล้า ทั้งสองอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ พี่ชายเป็นคนขยันขันแข็ง ส่วนน้องสาวเป็นคนขี้เกียจและเอาแต่ใจตนเอง

วันหนึ่ง อ้ายจำเรียนตัดสินใจว่าจะไปหาของป่ามาขายในเมืองเพื่อหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว เขาจึงชวนน้องสาวไปด้วย แต่น้องคำหล้าไม่ยอมไปเพราะไม่อยากลำบาก อ้ายจำเรียนจึงต้องไปคนเดียว

อ้ายจำเรียนเดินเข้าไปในป่าลึกจนกระทั่งไปถึงป่าอ้อยแห่งหนึ่ง เขาพบว่าอ้อยในป่านั้นมีลำต้นใหญ่และหวานฉ่ำมาก เขาจึงตัดสินใจที่จะตัดอ้อยกลับไปขายในเมือง

ขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังตัดอ้อยอยู่นั้น เขาก็ได้ยินเสียงน้องสาวร้องเรียก เขาจึงหันไปมองและเห็นน้องคำหล้ากำลังวิ่งเข้ามาหาด้วยใบหน้าที่ตื่นตระหนก

"พี่ชาย พี่ชาย หนูกลัว" น้องคำหล้าร้อง

"กลัวอะไร" อ้ายจำเรียนถาม

"หนูเห็นเสือ" น้องคำหล้าตอบ

อ้ายจำเรียนมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นเสือ เขาจึงคิดว่าน้องสาวคงจะตื่นกลัวจนตาฝาดไป

"ไม่มีเสือหรอก อย่ากลัวไปเลย" อ้ายจำเรียนปลอบ

แต่ไม่ว่าอ้ายจำเรียนจะพูดอย่างไร น้องคำหล้าก็ยังคงกลัวและร้องไห้ไม่หยุด อ้ายจำเรียนจึงตัดสินใจพาน้องสาวกลับบ้าน

เมื่อทั้งสองกลับมาถึงบ้าน น้องคำหล้าก็เล่าให้พ่อแม่ฟังว่าเธอเห็นเสือในป่า พ่อแม่ของเธอจึงตำหนิอ้ายจำเรียนที่พาน้องสาวไปในที่อันตราย

อ้ายจำเรียนรู้สึกเสียใจที่น้องสาวของเขาเป็นคนขี้กลัวและเอาแต่ใจตนเอง เขาจึงตัดสินใจที่จะไม่พาน้องสาวไปไหนอีก

ตั้งแต่นั้นมา อ้ายจำเรียนก็ไปหาของป่าขายในเมืองคนเดียว และเขาก็สามารถหาเงินมาเลี้ยงครอบครัวได้อย่างสบาย ส่วนน้องคำหล้าก็ยังคงเป็นคนขี้เกียจและเอาแต่ใจตนเองเหมือนเดิม

-----

Q7