นิทานวันที่10/05/2567

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนตอกเสาในป่าอ้อยกับน้องเนย

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพี่น้อง 2 คน ชื่อ อ้ายจำเรียนและน้องเนย ทั้งสองอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ กลางป่าอ้อยอันกว้างใหญ่

วันหนึ่ง อ้ายจำเรียนตัดสินใจออกไปตอกเสาในป่าอ้อยเพื่อทำรั้วกั้นที่ดินของตนเอง เขาทำงานอย่างหนักตอกเสาไปเรื่อยๆ จนกระทั่งพลบค่ำ แต่ยังไม่เสร็จ

ขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังตอกเสาอยู่นั้น น้องเนยก็เดินตามมาหาพี่ชาย น้องเนยเห็นพี่ชายทำงานหนักก็เกิดสงสาร จึงอาสาช่วยตอกเสา

อ้ายจำเรียนดีใจมากที่มีน้องสาวมาช่วย เขาจึงแบ่งเสาให้กับน้องเนย และทั้งสองก็ช่วยกันตอกเสาจนเสร็จในเวลาอันรวดเร็ว

เมื่อตอกเสาเสร็จแล้ว อ้ายจำเรียนและน้องเนยก็เดินกลับบ้านด้วยกัน พวกเขาคุยกันอย่างสนุกสนานและหัวเราะอย่างมีความสุข

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา อ้ายจำเรียนและน้องเนยก็กลายเป็นพี่น้องที่รักและสามัคคีกันมากยิ่งขึ้น พวกเขารู้ว่าการช่วยเหลือซึ่งกันและกันจะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น

-----

Q251

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนตอกเสาในป่าอ้อยกับเมียมีนามว่าน้องเเพร

กาลครั้งหนึ่งนานมาเเล้ว มีสามีภรรยาคู่หนึ่งอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ สามีชื่อจำเรียน ส่วนภรรยาชื่อเเพร ทั้งสองมีอาชีพทำนาเป็นหลักเเต่ด้วยความที่หมู่บ้านที่ทั้งสองอาศัยอยู่มีพื้นที่ทำนาไม่เพียงพอต่อความต้องการของชาวบ้าน จำเรียนเเละเเพรจึงต้องเเบ่งเวลาไปทำงานรับจ้างในไร่อ้อยของชาวบ้านอีกเเละในช่วงเวลาที่ว่างจากการทำงานทั้งสองก็จะไปหาของป่ามาเป็นอาหารเเละเเบ่งขายเพื่อหารายได้เสริม

ในวันหนึ่งจำเรียนเเละเเพรได้เข้าไปหาของป่าในป่าอ้อยของชาวบ้าน เมื่อเดินเข้าไปได้สักพักก็ได้ยินเสียงคนร้องขอความช่วยเหลือ จำเรียนเเละเเพรจึงรีบเดินตามเสียงไปจนกระทั่งพบชายหนุ่มคนหนึ่งนอนร้องครวญครางอยู่ใต้ต้นอ้อย จำเรียนเเละเเพรจึงรีบเข้าไปช่วยเหลือเเละพาชายหนุ่มคนนั้นกลับบ้านไปรักษาเเผล

เมื่อชายหนุ่มฟื้นขึ้นมาก็เล่าให้จำเรียนเเละเเพรฟังว่า ตนชื่ออ้ายคำเเละได้เข้ามาหาของป่าในป่าอ้อยเเต่ไม่ทันระวังจึงถูกงูเห่ากัดเข้าที่ขา จำเรียนเเละเเพรจึงช่วยกันดูเเลเเละรักษาเเผลให้อ้ายคำจนหายดี

หลังจากนั้นอ้ายคำก็ได้อาสารับใช้จำเรียนเเละเเพรเพื่อเป็นการตอบเเทนที่ทั้งสองได้ช่วยชีวิตตนไว้ จำเรียนเเละเเพรก็ยินดีรับอ้ายคำไว้เป็นคนรับใช้ เเละทั้งสามก็ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

-----

Q252

สวัสดีครับเพื่อนๆอยากจะสนับสนุนนิทานและคำกลอนของอ้ายจำเรียน แต่งโดยใช้เอไอช่วยแต่งให้บางเรื่องอ่านจะขวิดจะขัด อ้ายจำเรียนต้องโทษด้วยนะครับ อยากให้กำลังเล็กๆน้อยๆด้วยการโอนเงินได้ที่

 พร้อมเพย์เบอร์👉0892718015

ทรูมันนี่วอเลทเบอร์👉0892718015

           นาย จำเรียน จันทร์รักษา

          ขอบคุณมากครับ

สุดท้ายนี้อ้ายจำเรียนไม่มีอะไรให้นอกจากอวยพรให้

อ้ายจำเรียนขอให้น้องๆคนที่ใจดีกับอ้ายจำเรียนและใจดีมีความแมตตาต่อผู้อื่นทุกคนสุขสันต์ทุกวันไม่เจ็บไม่ป่วย ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ ขอให้พระคุ้มครองคุณและครอบครัว ขอให้สุขสมหวังในทุกสิ่งที่ปรารถนา ขอให้การเรียนการงานการซื้อขายและธุรกิจ ราบรื่นสดใสปราศจากอุปสรรคทั้งปวง ขอให้สวยหล่อกันทุกคน ขอให้มีความสุขในการตอกกับแฟนราบรื่น จนถึงสวรรค์วิมานกันทุกคนนะครับ

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนตอกเสากับแฟนสาวมีนามว่าน้องข้าวเม่า

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายหนุ่มรูปงามนามว่า อ้ายจำเรียน เขาเป็นชายหนุ่มที่ขยันขันแข็งและมีความสามารถในการตอกเสาเป็นอย่างมาก วันหนึ่งขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังตอกเสาอยู่ริมแม่น้ำ เขาก็ได้ยินเสียงร้องเพลงอันไพเราะมาจากฝั่งตรงข้าม

อ้ายจำเรียนเงยหน้าขึ้นมองและก็ต้องตะลึงในความงามของหญิงสาวที่ยืนร้องเพลงอยู่ริมน้ำ หญิงสาวผู้นั้นมีนามว่า น้องข้าวเม่า นางเป็นหญิงสาวที่รูปร่างหน้าตาสะสวยและมีน้ำเสียงที่ไพเราะจับใจ อ้ายจำเรียนตกหลุมรักน้องข้าวเม่าตั้งแต่แรกเห็น

อ้ายจำเรียนรีบพายเรือข้ามฟากไปหาหญิงสาวและแนะนำตัว น้องข้าวเม่าก็รู้สึกประทับใจในตัวอ้ายจำเรียนเช่นกัน ทั้งสองจึงตกลงคบหากันเป็นแฟน

วันหนึ่งขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังตอกเสาอยู่ริมแม่น้ำ น้องข้าวเม่าก็เดินมาหาและบอกว่า นางได้ตั้งท้องลูกของเขาแล้ว อ้ายจำเรียนดีใจมากและสัญญากับน้องข้าวเม่าว่าจะดูแลนางและลูกเป็นอย่างดี

อ้ายจำเรียนกับน้องข้าวเม่าใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข พวกเขามีลูกชายด้วยกันหนึ่งคนชื่อว่า น้องข้าวตอก อ้ายจำเรียนทำงานหนักเพื่อเลี้ยงดูครอบครัว ส่วนน้องข้าวเม่าก็คอยดูแลบ้านและเลี้ยงลูก

หลายปีต่อมา อ้ายจำเรียนกับน้องข้าวเม่าก็แก่เฒ่าลง แต่ความรักของพวกเขาก็ยังคงมั่นคงเหมือนเดิม พวกเขาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขจนกระทั่งลมหายใจสุดท้าย

-----

Q253

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนแอบรักน้องข้าวหอมในป่าอ้อย

ในป่าอ้อยอันเขียวขจี มีหนุ่มน้อยชื่ออ้ายจำเรียนแอบหลงรักสาวงามนามน้องข้าวหอมมานานหลายปี แต่ด้วยความขี้อายและกลัวถูกปฏิเสธ เขาจึงเก็บความรู้สึกนี้ไว้ในใจมาโดยตลอด

ทุกวันอ้ายจำเรียนจะแอบมองน้องข้าวหอมจากระยะไกล ขณะที่เธอกำลังเก็บเกี่ยวอ้อยในไร่ด้วยท่วงท่าที่คล่องแคล่วและสง่างาม รอยยิ้มอันสดใสของเธอทำให้หัวใจของเขาเต้นระรัวราวกับกลองรบ

วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังแอบมองน้องข้าวหอมอยู่นั้น เขาก็สังเกตเห็นว่าเธอกำลังถูกกลุ่มโจรปล้นทรัพย์สิน เขาจึงรีบวิ่งเข้าไปช่วยเหลือโดยไม่ลังเล

อ้ายจำเรียนต่อสู้กับโจรอย่างกล้าหาญ จนในที่สุดก็สามารถช่วยน้องข้าวหอมไว้ได้ น้องข้าวหอมรู้สึกซาบซึ้งใจในความกล้าหาญของอ้ายจำเรียนมาก และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของความรักระหว่างพวกเขา

หลังจากนั้น อ้ายจำเรียนก็ได้สารภาพความรู้สึกที่มีต่อน้องข้าวหอม และเธอก็ตอบรับความรักของเขา ทั้งสองจึงได้แต่งงานกันและใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในป่าอ้อยอันเขียวขจีตลอดไป

-----

Q272

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนแอบรักน้องจอย

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายหนุ่มชื่ออ้ายจำเรียน เขาเป็นคนขยันและฉลาด แต่ก็ขี้อายมาก วันหนึ่งเขาได้พบกับหญิงสาวชื่อน้องจอย เธอเป็นคนสวยและใจดี อ้ายจำเรียนแอบชอบน้องจอยตั้งแต่แรกเห็น แต่ไม่กล้าบอกเธอ

อ้ายจำเรียนพยายามหาทางเข้าหาและทำความรู้จักกับน้องจอย แต่ก็ไม่กล้าพอสักที จนกระทั่งวันหนึ่ง เขาตัดสินใจเขียนจดหมายบอกรักน้องจอย และแอบสอดไว้ในหนังสือที่เธอชอบอ่าน

น้องจอยได้อ่านจดหมายของอ้ายจำเรียนแล้วก็รู้สึกประทับใจในความจริงใจของเขา เธอจึงตอบกลับจดหมายของเขา และนัดให้เขาไปพบที่สวนสาธารณะ

อ้ายจำเรียนดีใจมาก เขาไปพบกับน้องจอยที่สวนสาธารณะ และทั้งสองก็ได้พูดคุยกันอย่างถูกคอ น้องจอยเล่าให้อ้ายจำเรียนฟังว่า เธอเองก็แอบชอบเขามานานแล้วเช่นกัน

หลังจากวันนั้น อ้ายจำเรียนและน้องจอยก็ได้คบหากัน และกลายเป็นคู่รักที่รักใคร่กันมาก

-----

Q273

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนบอกรักน้องกรีนในป่าอ้อย

ในป่าอ้อยอันเขียวขจี มีหนุ่มน้อยนามว่า อ้ายจำเรียน ผู้แอบหลงรักสาวงามนามว่า น้องกรีน มานานแสนนาน ทว่าความขี้อายทำให้เขาไม่กล้าเอ่ยปากบอกรักสักที

วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังเดินผ่านป่าอ้อย เขาได้ยินเสียงน้องกรีนร้องเพลงอยู่ไม่ไกลนัก หัวใจของเขาเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้น เขาตัดสินใจเดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ

"น้องกรีน" อ้ายจำเรียนเอ่ยเรียกเสียงแผ่วเบา

น้องกรีนหันมามองด้วยความแปลกใจ "อ้ายจำเรียน"

"เอ่อ...คือ...ฉัน" อ้ายจำเรียนพูดติดขัด "ฉันชอบเธอ"

น้องกรีนยิ้มน้อยๆ "ฉันก็ชอบเธอเหมือนกัน"

อ้ายจำเรียนดีใจจนตัวลอย เขาโผเข้ากอดน้องกรีนอย่างแน่นหนา "ขอบคุณนะน้องกรีน"

"ไม่เป็นไรค่ะ" น้องกรีนตอบ "ฉันก็รอให้เธอพูดมานานแล้ว"

ทั้งคู่จูงมือกันเดินออกจากป่าอ้อย ความรักของพวกเขาเบ่งบานราวกับดอกอ้อยที่กำลังผลิบานในฤดูฝน

-----

Q274

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีชายหนุ่มชื่ออ้ายจำเรียน เขาเป็นคนขยันและซื่อสัตย์ แต่ขี้อายมากจนไม่กล้าบอกรักหญิงสาวที่เขาแอบชอบมาตลอด นั่นคือน้องแก้มใส

น้องแก้มใสเป็นหญิงสาวที่สวยงามและใจดี เธอเป็นที่รักของทุกคนในหมู่บ้าน แต่เธอก็ไม่เคยรู้เลยว่าอ้ายจำเรียนแอบชอบเธออยู่

วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังทำงานอยู่ในไร่ของเขา เขาเห็นน้องแก้มใสเดินผ่านมา เขาใจเต้นรัวและอยากจะวิ่งไปหาเธอ แต่ความขี้อายก็ทำให้เขาไม่กล้า

อ้ายจำเรียนคิดหาวิธีที่จะสารภาพรักกับน้องแก้มใสอยู่หลายวัน จนกระทั่งวันหนึ่ง เขาตัดสินใจเขียนจดหมายบอกความในใจของเขา

เขาเขียนจดหมายด้วยความรักและความจริงใจ และเมื่อเขียนเสร็จแล้ว เขาก็วิ่งไปหาบ้านของน้องแก้มใสทันที

เมื่อน้องแก้มใสได้รับจดหมาย เธอก็รู้สึกประหลาดใจและดีใจมาก เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าอ้ายจำเรียนจะแอบชอบเธออยู่

น้องแก้มใสตอบจดหมายของอ้ายจำเรียนด้วยความรักเช่นกัน และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของความรักอันแสนหวานระหว่างพวกเขา

อ้ายจำเรียนและน้องแก้มใสแต่งงานกันและใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดไป

-----

Q275

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนแอบรักน้องส้มคนตำบลบ่อภาค

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในตำบลบ่อภาค มีชายหนุ่มรูปงามนามว่า อ้ายจำเรียน เขาเป็นหนุ่มขยันขันแข็งและมีจิตใจดีงาม วันหนึ่งขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังไถนาอยู่ เขาได้พบกับหญิงสาวแสนสวยนามว่า น้องส้ม น้องส้มเป็นสาวบ้านนาที่ทั้งขยันและอ่อนหวาน อ้ายจำเรียนตกหลุมรักน้องส้มตั้งแต่แรกเห็น แต่ด้วยความขี้อายเขาจึงไม่กล้าเอ่ยปากบอกรัก

วันแล้ววันเล่า อ้ายจำเรียนแอบมองน้องส้มอยู่ห่างๆ ด้วยความรักและห่วงใย เขาคอยช่วยเหลือน้องส้มในยามที่เธอเดือดร้อน และคอยปกป้องเธอจากอันตรายต่างๆ น้องส้มก็รู้สึกดีกับอ้ายจำเรียนเช่นกัน แต่เธอก็ยังไม่กล้าที่จะบอกความในใจของเธอ

อยู่มาวันหนึ่ง ขณะที่น้องส้มกำลังเดินกลับบ้านจากทุ่งนา เธอได้ถูกโจรกลุ่มหนึ่งดักปล้น อ้ายจำเรียนที่แอบตามน้องส้มมาเห็นเหตุการณ์ดังกล่าว เขาจึงรีบเข้าไปช่วยเหลือโดยไม่ลังเล อ้ายจำเรียนต่อสู้กับโจรอย่างกล้าหาญจนสามารถช่วยน้องส้มไว้ได้

หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น น้องส้มก็รู้ว่าอ้ายจำเรียนรักเธอมากเพียงใด เธอจึงตัดสินใจบอกความในใจของเธอให้อ้ายจำเรียนรู้ อ้ายจำเรียนดีใจมากที่ได้ยินเช่นนั้น เขากับน้องส้มจึงตกลงคบหากันเป็นแฟน

อ้ายจำเรียนกับน้องส้มคบหากันอย่างมีความสุข แต่แล้ววันหนึ่งก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้น เมื่อพ่อของน้องส้มไม่เห็นด้วยกับความรักของทั้งคู่ เนื่องจากอ้ายจำเรียนเป็นเพียงชาวนาธรรมดาๆ ไม่คู่ควรกับลูกสาวของเขา น้องส้มเสียใจมากที่พ่อของเธอไม่ยอมรับอ้ายจำเรียน เธอจึงตัดสินใจหนีตามอ้ายจำเรียนไป

อ้ายจำเรียนกับน้องส้มใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในกระท่อมเล็กๆ กลางป่า พวกเขามีลูกด้วยกันสองคน ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง อ้ายจำเรียนทำงานหนักเพื่อเลี้ยงดูครอบครัว ส่วนน้องส้มก็คอยดูแลบ้านและลูกๆ

หลายปีต่อมา พ่อของน้องส้มได้รู้ความจริงว่าอ้ายจำเรียนเป็นคนดีและรักลูกสาวของเขามากเพียงใด เขาจึงยอมรับให้อ้ายจำเรียนเป็นลูกเขย และครอบครัวของทั้งคู่ก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป

-----

Q276

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนแอบรักน้องเมษาที่สุด

ค่ะ นี่คือ นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนแอบรักน้องเมษาที่สุด

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหนุ่มน้อยผู้หนึ่งนามว่าจำเรียน เขาเป็นเด็กหนุ่มที่ขยันเรียนและมีจิตใจดีงาม วันหนึ่งขณะที่จำเรียนกำลังเดินไปโรงเรียน เขาได้พบกับเด็กสาวคนหนึ่งนามว่าเมษา เธอเป็นเด็กสาวที่สวยงามและอ่อนโยน จำเรียนตกหลุมรักเมษาทันทีตั้งแต่แรกเห็น แต่เขาไม่กล้าที่จะบอกความรู้สึกของตัวเองออกไป

จำเรียนแอบรักเมษาอยู่เป็นเวลานานหลายปี แต่เมษาก็ไม่เคยรู้ความรู้สึกที่แท้จริงของเขาเลย จนกระทั่งวันหนึ่ง จำเรียนตัดสินใจที่จะสารภาพความรู้สึกของตัวเองออกไป เขาเขียนจดหมายถึงเมษาและบอกเล่าความรู้สึกทั้งหมดของเขาที่มีต่อเธอ

เมษาอ่านจดหมายของจำเรียนแล้วก็รู้สึกประทับใจในความรักที่ซื่อสัตย์ของเขา เธอจึงตอบรับคำสารภาพรักของจำเรียน ทั้งสองจึงได้คบหากันในฐานะคนรัก

จำเรียนและเมษารักกันมาก พวกเขาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดมา และในที่สุดพวกเขาก็ได้แต่งงานกันและมีลูกด้วยกันหลายคน

-----

Q277

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนชวนน้อง....เข้าป่าอ้อย

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพี่น้องสองคนชื่อ อ้ายจำเรียนกับน้องสาวชื่อ น้องคำหล้า ทั้งสองอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ พี่ชายเป็นคนขยันขันแข็ง ส่วนน้องสาวเป็นคนขี้เกียจและเอาแต่ใจตนเอง

วันหนึ่ง อ้ายจำเรียนตัดสินใจว่าจะไปหาของป่ามาขายในเมืองเพื่อหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว เขาจึงชวนน้องสาวไปด้วย แต่น้องคำหล้าไม่ยอมไปเพราะไม่อยากลำบาก อ้ายจำเรียนจึงต้องไปคนเดียว

อ้ายจำเรียนเดินเข้าไปในป่าลึกจนกระทั่งไปถึงป่าอ้อยแห่งหนึ่ง เขาพบว่าอ้อยในป่านั้นมีลำต้นใหญ่และหวานฉ่ำมาก เขาจึงตัดสินใจที่จะตัดอ้อยกลับไปขายในเมือง

ขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังตัดอ้อยอยู่นั้น เขาก็ได้ยินเสียงน้องสาวร้องเรียก เขาจึงหันไปมองและเห็นน้องคำหล้ากำลังวิ่งเข้ามาหาด้วยใบหน้าที่ตื่นตระหนก

"พี่ชาย พี่ชาย หนูกลัว" น้องคำหล้าร้อง

"กลัวอะไร" อ้ายจำเรียนถาม

"หนูเห็นเสือ" น้องคำหล้าตอบ

อ้ายจำเรียนมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นเสือ เขาจึงคิดว่าน้องสาวคงจะตื่นกลัวจนตาฝาดไป

"ไม่มีเสือหรอก อย่ากลัวไปเลย" อ้ายจำเรียนปลอบ

แต่ไม่ว่าอ้ายจำเรียนจะพูดอย่างไร น้องคำหล้าก็ยังคงกลัวและร้องไห้ไม่หยุด อ้ายจำเรียนจึงตัดสินใจพาน้องสาวกลับบ้าน

เมื่อทั้งสองกลับมาถึงบ้าน น้องคำหล้าก็เล่าให้พ่อแม่ฟังว่าเธอเห็นเสือในป่า พ่อแม่ของเธอจึงตำหนิอ้ายจำเรียนที่พาน้องสาวไปในที่อันตราย

อ้ายจำเรียนรู้สึกเสียใจที่น้องสาวของเขาเป็นคนขี้กลัวและเอาแต่ใจตนเอง เขาจึงตัดสินใจที่จะไม่พาน้องสาวไปไหนอีก

ตั้งแต่นั้นมา อ้ายจำเรียนก็ไปหาของป่าขายในเมืองคนเดียว และเขาก็สามารถหาเงินมาเลี้ยงครอบครัวได้อย่างสบาย ส่วนน้องคำหล้าก็ยังคงเป็นคนขี้เกียจและเอาแต่ใจตนเองเหมือนเดิม

-----

Q7

นิทานเรื่องความรักอ้ายจำเรียนกับน้องแพง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในอำเภอเขาค้ออันแสนงดงาม มีชายหนุ่มรูปงามนามว่า อ้ายจำเรียน เขาเป็นคนขยันขันแข็งและมีจิตใจดีงาม

วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังเดินผ่านหมู่บ้าน เขาได้ยินเสียงเพลงอันไพเราะลอยมาจากบ้านหลังหนึ่ง ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาจึงแอบมองเข้าไปในบ้านและได้พบกับหญิงสาวแสนสวยนามว่า น้องแพง น้องแพงเป็นหญิงสาวที่อ่อนหวานและมีน้ำใจงาม อ้ายจำเรียนตกหลุมรักน้องแพงตั้งแต่แรกเห็น

อ้ายจำเรียนตัดสินใจเข้าไปในบ้านและทำความรู้จักกับน้องแพง พวกเขาพูดคุยกันอย่างถูกคอและรู้สึกผูกพันกันอย่างรวดเร็ว อ้ายจำเรียนขออนุญาตน้องแพงมาหาบ่อยๆ และน้องแพงก็ยินดีต้อนรับเขาเสมอ

เมื่อเวลาผ่านไป ความรักของอ้ายจำเรียนและน้องแพงก็ยิ่งเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาใช้เวลาร่วมกันอย่างมีความสุข เดินเล่นในป่า ชมพระอาทิตย์ตกดิน และพูดคุยกันอย่างไม่รู้จบ

อย่างไรก็ตาม ความรักของพวกเขาก็ต้องเผชิญกับอุปสรรค เมื่อพ่อแม่ของน้องแพงไม่เห็นด้วยกับความสัมพันธ์ของพวกเขา เนื่องจากอ้ายจำเรียนเป็นเพียงชาวนาธรรมดาๆ ในขณะที่น้องแพงเป็นลูกสาวของผู้มีอันจะกิน

อ้ายจำเรียนเสียใจมาก แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ เขาพยายามพิสูจน์ตัวเองให้พ่อแม่ของน้องแพงเห็น โดยทำงานหนักและเก็บหอมรอมริบเงินเพื่อมาสู่ขอน้องแพง

ในที่สุด ความพยายามของอ้ายจำเรียนก็สัมฤทธิ์ผล พ่อแม่ของน้องแพงยินยอมให้พวกเขาแต่งงานกัน อ้ายจำเรียนและน้องแพงจึงได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป

-----

Q8

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนแอบรักน้องนันมากๆ

ในหมู่บ้านอันแสนสงบสุข มีชายหนุ่มรูปงามนามว่า อ้ายจำเรียน เขาเป็นหนุ่มขยันขันแข็งและมีจิตใจดีงาม แต่ทว่าเขามีความลับที่เก็บซ่อนเอาไว้ในใจ นั่นคือความรักที่เขามีต่อ น้องนัน สาวน้อยแสนสวยและอ่อนหวานผู้เป็นเพื่อนบ้านของเขา

อ้ายจำเรียนแอบรักน้องนันมานานหลายปีแล้ว แต่ไม่กล้าที่จะบอกความรู้สึกของตนเองออกไป เพราะเกรงว่าเธอจะไม่ตอบรับและอาจทำให้มิตรภาพของพวกเขาต้องจบลง เขาจึงได้แต่เก็บความรู้สึกนั้นไว้ในใจและเฝ้ามดูเธอจากห่างๆ

ทุกๆ วัน อ้ายจำเรียนจะแอบมองน้องนันขณะที่เธอกำลังรดน้ำต้นไม้ในสวนหน้าบ้าน หรือขณะที่เธอกำลังเดินไปโรงเรียน เขารู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นรอยยิ้มของเธอ แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกเจ็บปวดที่ไม่สามารถบอกความรู้สึกของตนเองออกไปได้

วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังนั่งทำงานอยู่ในไร่ของเขา น้องนันก็เดินผ่านมาพอดี เธอหยุดทักทายเขาด้วยรอยยิ้มอันแสนหวาน อ้ายจำเรียนรู้สึกหัวใจเต้นรัวราวกับจะหลุดออกมาจากอก เขาอยากจะบอกความรู้สึกของตนเองออกไปเหลือเกิน แต่ก็ยังไม่กล้าพอ

น้องนันสังเกตเห็นความประหม่าของอ้ายจำเรียน เธอจึงเอ่ยปากถามขึ้นว่า "เป็นอะไรไปหรือเปล่าคะ จำเรียน"

อ้ายจำเรียนสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วตัดสินใจบอกความรู้สึกของตนเองออกไป "น้องนันครับ ผม... ผมรักคุณ"

น้องนันตกใจเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้แสดงอาการรังเกียจหรือโกรธเคืองแต่อย่างใด เธอมองหน้าอ้ายจำเรียนด้วยแววตาที่อ่อนโยนแล้วกล่าวว่า "ฉันก็ชอบคุณเหมือนกันค่ะ จำเรียน"

อ้ายจำเรียนดีใจจนแทบจะกระโดดตัวลอย เขาไม่คิดว่าน้องนันจะตอบรับความรักของเขา เขาโผเข้ากอดเธอและสัญญาว่าจะรักและดูแลเธอตลอดไป

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา อ้ายจำเรียนและน้องนันก็กลายมาเป็นคู่รักที่รักกันมาก พวกเขามีความสุขร่วมกันและไม่เคยลืมวันแรกที่พวกเขาได้สารภาพความรู้สึกของตนเองออกไป

-----

Q9

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนแอบรักน้องแพตบ้านบ่อภาค

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายหนุ่มรูปงามนามว่า อ้ายจำเรียน เขาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งริมแม่น้ำโขง ชายหนุ่มผู้นี้มีนิสัยขยันขันแข็งและมีน้ำใจงามเป็นที่เลื่องลือไปทั่วหมู่บ้าน

วันหนึ่งขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังหาปลาอยู่ริมแม่น้ำ เขาก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของหญิงสาว เขาจึงรีบว่ายน้ำเข้าไปช่วยเหลือ เมื่อเข้าไปใกล้เขาก็พบหญิงสาวคนหนึ่งกำลังนั่งร้องไห้อยู่บนโขดหินริมฝั่งแม่น้ำ หญิงสาวผู้นี้มีรูปโฉมงดงามราวกับนางฟ้าสวรรค์ นางมีผิวพรรณขาวผ่องดั่งหิมะ ดวงตากลมโตเป็นประกายราวกับดวงดาว และริมฝีปากอิ่มเอิบสีชมพูราวกับกลีบกุหลาบ

อ้ายจำเรียนตกหลุมรักหญิงสาวผู้นี้ตั้งแต่แรกเห็น เขาจึงรีบเข้าไปสอบถามว่านางเป็นใครมาจากไหน หญิงสาวเล่าให้อ้ายจำเรียนฟังว่านางชื่อแพต บ้านของนางอยู่ที่หมู่บ้านบ่อภาค ซึ่งอยู่ห่างจากหมู่บ้านของอ้ายจำเรียนไปหลายสิบกิโลเมตร

อ้ายจำเรียนรู้สึกเสียดายที่ได้พบกับแพตช้าเกินไป เพราะนางมีคู่หมั้นอยู่แล้ว คู่หมั้นของแพตเป็นหนุ่มรูปงามและร่ำรวยจากหมู่บ้านข้างเคียง แพตเล่าให้อ้ายจำเรียนฟังว่านางไม่ได้รักคู่หมั้นของนางเลย นางถูกพ่อแม่บังคับให้แต่งงานกับเขาเพราะความร่ำรวยของเขา

อ้ายจำเรียนรู้สึกสงสารแพตเป็นอย่างมาก เขาจึงตัดสินใจว่าจะแอบรักนางโดยไม่บอกให้ใครรู้ แม้ว่าเขาจะรู้ดีว่าความรักของเขาเป็นไปไม่ได้ แต่เขาก็ไม่สามารถหักห้ามใจตัวเองได้

อ้ายจำเรียนแอบไปหาแพตที่หมู่บ้านบ่อภาคบ่อยๆ เขาจะแอบไปหาเธอในยามค่ำคืนเมื่อทุกคนในหมู่บ้านหลับใหลแล้ว เขาจะพายเรือข้ามแม่น้ำโขงไปหาเธอที่บ้านของเธอ และจะนั่งคุยกับเธอจนถึงเช้าตร ก่อนที่เขาจะต้องรีบพายเรือกลับไปหมู่บ้านของตัวเองก่อนที่ใครจะพบเห็น

แพตเองก็รู้สึกดีกับอ้ายจำเรียนเช่นกัน นางรู้ว่าอ้ายจำเรียนแอบรักนาง แต่นางก็ไม่สามารถตอบรับความรักของเขาได้เพราะนางมีคู่หมั้นอยู่แล้ว นางจึงทำได้เพียงแค่แอบพบกับอ้ายจำเรียนในยามค่ำคืนเท่านั้น

ความรักของอ้ายจำเรียนและแพตเป็นความรักที่ต้องเก็บเป็นความลับ พวกเขาไม่สามารถเปิดเผยความรักของตนเองให้ใครรู้ได้ เพราะหากมีคนรู้ความลับนี้ พวกเขาอาจจะถูกประณามและลงโทษได้

แม้ว่าความรักของพวกเขาจะเป็นความรักที่ต้องเก็บเป็นความลับ แต่พวกเขาก็มีความสุขมากที่ได้อยู่ด้วยกัน แม้จะเป็นเพียงแค่ในยามค่ำคืนเท่านั้นก็ตาม

-----

Q10

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนคิดถึงน้องแพงที่สุดหัวใจ

ในหมู่บ้านอันแสนสงบสุขแห่งหนึ่ง มีชายหนุ่มรูปงามนามว่า อ้ายจำเรียน เขาเป็นหนุ่มขยันขันแข็งและมีจิตใจดีงาม แต่ทว่าในหัวใจของเขากลับเต็มไปด้วยความคิดถึงหญิงสาวคนหนึ่ง นั่นคือ น้องแพง สาวน้อยแสนสวยและอ่อนหวานผู้เป็นที่รักของเขา

อ้ายจำเรียนและน้องแพงได้รู้จักและรักกันตั้งแต่สมัยยังเป็นเด็ก พวกเขาเติบโตมาด้วยกัน เล่นด้วยกัน และเรียนหนังสือด้วยกัน ความผูกพันของพวกเขามีมากมายจนยากจะแยกออกจากกัน

เมื่ออ้ายจำเรียนเติบโตเป็นหนุ่ม เขาตัดสินใจไปทำงานในเมืองเพื่อหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว เขาทำงานหนักและเก็บหอมรอมริบเงินทุกบาททุกสตางค์เพื่อที่จะได้กลับมาแต่งงานกับน้องแพง

แต่น่าเสียดายที่โชคชะตากลับเล่นตลก เมื่อน้องแพงประสบอุบัติเหตุและเสียชีวิตลงอย่างกะทันหัน ข่าวการเสียชีวิตของน้องแพงทำให้หัวใจของอ้ายจำเรียนแตกสลาย เขาโศกเศร้าเสียใจจนแทบจะกินไม่ได้นอนไม่หลับ

อ้ายจำเรียนตัดสินใจลาออกจากงานและกลับมาที่หมู่บ้าน เขาไปที่หลุมศพของน้องแพงทุกวันและนั่งพูดคุยกับเธอราวกับว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ เขาเล่าเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นในแต่ละวันให้เธอฟัง และบอกเธอว่าเขารักเธอมากแค่ไหน

แม้ว่าน้องแพงจะจากไปแล้ว แต่ความรักของอ้ายจำเรียนที่มีต่อเธอยังคงไม่เสื่อมคลาย เขาคิดถึงเธอทุกวันและหวังว่าสักวันหนึ่งเขาจะได้พบกับเธออีกครั้งในภพหน้า

ความรักของอ้ายจำเรียนและน้องแพงเป็นความรักที่บริสุทธิ์และซื่อสัตย์ แม้ว่าความตายจะพรากพวกเขาจากกันไป แต่ความรักของพวกเขาก็ยังคงอยู่ตลอดกาล

-----

Q11

นิทานเรื่องความรักอ้ายจำเรียนกับน้องเฟ่

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีชายหนุ่มชื่ออ้ายจำเรียน เขาเป็นคนขยันและซื่อสัตย์ แต่ยากจนมาก วันหนึ่ง เขาได้พบกับหญิงสาวสวยชื่อเฟ่ เธอเป็นลูกสาวของผู้ใหญ่บ้านในหมู่บ้านข้างๆ อ้ายจำเรียนตกหลุมรักเฟ่ตั้งแต่แรกเห็น แต่เขารู้ดีว่าฐานะของเขายากจนเกินกว่าจะคู่ควรกับเธอ

อย่างไรก็ตาม อ้ายจำเรียนไม่ย่อท้อ เขาทำงานหนักเพื่อหาเงินมาสู่ขอเฟ่ แต่ผู้ใหญ่บ้านไม่ยอมยกให้เพราะดูถูกฐานะของอ้ายจำเรียน อ้ายจำเรียนเสียใจมาก แต่เขาก็ยังไม่ละความพยายาม เขาทำงานหนักขึ้นกว่าเดิมและเก็บเงินอย่างอดทน

ในที่สุด อ้ายจำเรียนก็มีเงินมากพอที่จะสู่ขอเฟ่ ผู้ใหญ่บ้านเห็นความพยายามและความจริงใจของอ้ายจำเรียน จึงยอมยกเฟ่ให้แต่งงานด้วย อ้ายจำเรียนและเฟ่แต่งงานกันอย่างมีความสุขและใช้ชีวิตด้วยกันอย่างเรียบง่าย แต่เต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่น

หลายปีต่อมา อ้ายจำเรียนและเฟ่มีลูกชายด้วยกันหนึ่งคน พวกเขาตั้งชื่อลูกว่า "จำเริญ" เพื่อเป็นสิริมงคลแก่ชีวิต ลูกชายของพวกเขาเติบโตขึ้นมาเป็นคนดี มีความกตัญญูต่อพ่อแม่ และประสบความสำเร็จในชีวิต

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความรักสามารถเอาชนะอุปสรรคใดๆ ได้ และความพยายามและความอดทนจะนำพาความสำเร็จมาให้ในที่สุด

-----

Q12