นิทานวันที่27/04/2567

สวัสดีครับเพื่อนๆอยากจะสนับสนุนนิทานของอ้ายจำเรียน แต่งโดยใช้เอไอช่วยแต่งให้บางเรื่องอ่านจะขวิดจะขัด อ้ายจำเรียนต้องโทษด้วยนะครับ อยากให้กำลังเล็กๆน้อยๆด้วยการโอนเงินได้ที่

 พร้อมเพย์เบอร์👉0892718015

ทรูมันนี่วอเลทเบอร์👉0892718015

           นาย จำเรียน จันทร์รักษา

          ขอบคุณมากครับ

สุดท้ายนี้อ้ายจำเรียนไม่มีอะไรให้นอกจากอวยพรให้

อ้ายจำเรียนขอให้น้องๆคนที่ใจดีกับอ้ายจำเรียนและใจดีมีความแมตตาต่อผู้อื่นทุกคนสุขสันต์ทุกวันไม่เจ็บไม่ป่วย ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ ขอให้พระคุ้มครองคุณและครอบครัว ขอให้สุขสมหวังในทุกสิ่งที่ปรารถนา ขอให้การเรียนการงานการซื้อขายและธุรกิจ ราบรื่นสดใสปราศจากอุปสรรคทั้งปวง ขอให้สวยหล่อกันทุกคน ขอให้มีความสุขในการตอกกับแฟนราบรื่น จนถึงสวรรค์วิมานกันทุกคนนะครับ

นิทานเรื่องน้องใบปอจมน้ำ

ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง มีนักเรียนชายคนหนึ่งชื่อ "อ้ายจำ" เป็นประธานนักเรียนที่เก่งกาจและมีน้ำใจ อ้ายจำเป็นนักว่ายน้ำที่เก่งมาก เขาฝึกซ้อมว่ายน้ำมาตั้งแต่เด็ก จึงมีความสามารถในการว่ายน้ำได้อย่างคล่องแคล่ว

วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำกำลังเดินกลับบ้านหลังเลิกเรียน เขาเห็นนักเรียนหญิงคนหนึ่งชื่อ "น้อง..." กำลังเล่นอยู่ริมสระว่ายน้ำของโรงเรียน น้องปอเผลอพลัดตกลงไปในสระน้ำลึก อ้ายจำเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งไปช่วยโดยไม่ลังเล

อ้ายจำกระโดดลงไปในสระน้ำและว่ายไปหาน้อง...อย่างรวดเร็ว เขาคว้าตัวน้อง...ไว้ได้ทันท่วงที แล้วรีบพาน้อง...ขึ้นมาจากสระน้ำ น้องปอตกใจกลัวมาก แต่โชคดีที่อ้ายจำช่วยไว้ได้ทัน

อ้ายจำปฐมพยาบาลเบื้องต้น ด้วยน้อง ...สำลักน้ำจนทำให้น้อง....สลบอ้ายจำเรียนตัดสินใจเอาปากของอ้ายจำเรียนดูดปากของน้อง ... .เพื่อเอาน้ำออกจากปากของน้อง....อ้ายจำเรียนดูดปากน้อง....หลายครั้งหลายหนจนน้อง...ฟื้นขึ้นจนอาการปลอดภัยแล้ว จึงพาน้อง...ไปส่งที่ห้องพยาบาล คุณครูและเพื่อนๆ ต่างก็ชื่นชมในความกล้าหาญและน้ำใจของอ้ายจำ

ตั้งแต่นั้นมา อ้ายจำก็ยิ่งเป็นที่รักและนับถือของเพื่อนๆ และคุณครูในโรงเรียนทุกคน เขาได้รับการยกย่องให้เป็นแบบอย่างที่ดีของนักเรียนที่กล้าหาญและมีน้ำใจช่วยเหลือผู้อื่น

โปรดติดตามตอนความรักอ้ายจำเรียนกับน้อง...ในตอนคลิปต่อไปนะครับ

-----

Q183

นิทานอ้ายจำเรียนประธานนักเรียนลงโทษนักเรียนหนีเรียน

ในห้วงเวลาที่แสงอาทิตย์สาดส่องยามเช้า อ้ายจำเรียนประธานนักเรียนผู้เคร่งครัดและเปี่ยมด้วยความรับผิดชอบ กำลังเดินตรวจตราบริเวณโรงเรียนอย่างขะมักเขม้น สายตาอันเฉียบคมของเขาเหลือบไปเห็นกลุ่มนักเรียนกลุ่มหนึ่งแอบหลบหนีออกจากห้องเรียนในช่วงเวลาเรียน

อ้ายจำเรียนรู้สึกโกรธแค้นเป็นอย่างมาก เขาเดินตรงเข้าไปหาพวกนักเรียนเหล่านั้นและกล่าวตักเตือนด้วยน้ำเสียงจริงจัง "พวกเธอรู้ไหมว่าการหนีเรียนเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง เธอควรจะอยู่ในห้องเรียนและตั้งใจเรียนหนังสือ"

นักเรียนที่ถูกจับได้ต่างก็ก้มหน้าด้วยความละอายใจ พวกเขารู้ดีว่าตนเองทำผิด แต่ก็ไม่กล้าที่จะเถียงกับประธานนักเรียนผู้มีอำนาจ

อ้ายจำเรียนตัดสินใจลงโทษนักเรียนเหล่านั้นโดยให้พวกเขาทำความสะอาดห้องเรียนและห้องน้ำเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ นักเรียนที่ถูกทำโทษต่างก็บ่นพึมพำ แต่ก็ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งของประธานนักเรียน

หลังจากที่ถูกทำโทษ นักเรียนเหล่านั้นก็สำนึกผิดในสิ่งที่ตนเองได้ทำ พวกเขาตั้งใจเรียนหนังสือมากยิ่งขึ้น และไม่เคยหนีเรียนอีกเลย

ส่วนอ้ายจำเรียน ประธานนักเรียนผู้เคร่งครัด ก็ยังคงทำหน้าที่ของตนเองต่อไป เขาคอยตรวจตราความประพฤติของนักเรียนอย่างสม่ำเสมอ และลงโทษผู้ที่ทำผิดอย่างยุติธรรม

และนั่นก็คือเรื่องราวของอ้ายจำเรียน ประธานนักเรียนผู้เคร่งครัดที่ลงโทษนักเรียนหนีเรียนให้สำนึกผิด

-----

Q178

นิทานอ้ายจำเรียนประธานนักเรียนลงโทษนักเรียนทะเลาะกัน

ในโรงเรียนแห่งหนึ่ง มีนักเรียนชายสองคนที่ทะเลาะกันอย่างรุนแรงจนถึงขั้นลงไม้ลงมือกัน อ้ายจำซึ่งเป็นประธานนักเรียนได้เห็นเหตุการณ์จึงรีบเข้าไปห้ามปรามและพาทั้งสองคนไปที่ห้องปกครอง

เมื่อมาถึงห้องปกครอง อ้ายจำได้สอบถามถึงสาเหตุของการทะเลาะกัน นักเรียนทั้งสองก็เล่าให้ฟังว่า พวกเขามีเรื่องเข้าใจผิดกันเล็กน้อย แต่ด้วยความโมโหจึงเผลอลงไม้ลงมือกัน

อ้ายจำฟังแล้วก็รู้สึกผิดหวังในตัวนักเรียนทั้งสอง เพราะในฐานะนักเรียนควรจะรู้จักการแก้ไขปัญหาด้วยวิธีการพูดคุยกัน ไม่ใช่ใช้ความรุนแรง อ้ายจำจึงตักเตือนนักเรียนทั้งสองอย่างจริงจัง และลงโทษด้วยการให้กวาดห้องเรียนและทำความสะอาดห้องน้ำเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์

นักเรียนทั้งสองรู้สึกสำนึกผิดในสิ่งที่ตนเองได้กระทำ จึงรับโทษด้วยความเต็มใจ และหลังจากที่ถูกลงโทษแล้ว พวกเขาก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน และไม่เคยทะเลาะกันอีกเลย

-----

Q181

นิทานอ้ายจำเรียนประธานนักเรียนว่ายน้ำช่วยน้องปอตกจมน้ำ

ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง มีนักเรียนชายคนหนึ่งชื่อ "อ้ายจำ" เป็นประธานนักเรียนที่เก่งกาจและมีน้ำใจ อ้ายจำเป็นนักว่ายน้ำที่เก่งมาก เขาฝึกซ้อมว่ายน้ำมาตั้งแต่เด็ก จึงมีความสามารถในการว่ายน้ำได้อย่างคล่องแคล่ว

วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำกำลังเดินกลับบ้านหลังเลิกเรียน เขาเห็นนักเรียนหญิงคนหนึ่งชื่อ "น้องปอ" กำลังเล่นอยู่ริมสระว่ายน้ำของโรงเรียน น้องปอเผลอพลัดตกลงไปในสระน้ำลึก อ้ายจำเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งไปช่วยโดยไม่ลังเล

อ้ายจำกระโดดลงไปในสระน้ำและว่ายไปหาน้องปออย่างรวดเร็ว เขาคว้าตัวน้องปอไว้ได้ทันท่วงที แล้วรีบพาน้องปอขึ้นมาจากสระน้ำ น้องปอตกใจกลัวมาก แต่โชคดีที่อ้ายจำช่วยไว้ได้ทัน

อ้ายจำปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้น้องปอจนอาการปลอดภัยแล้ว จึงพาน้องปอไปส่งที่ห้องพยาบาล คุณครูและเพื่อนๆ ต่างก็ชื่นชมในความกล้าหาญและน้ำใจของอ้ายจำ

ตั้งแต่นั้นมา อ้ายจำก็ยิ่งเป็นที่รักและนับถือของเพื่อนๆ และคุณครูในโรงเรียนทุกคน เขาได้รับการยกย่องให้เป็นแบบอย่างที่ดีของนักเรียนที่กล้าหาญและมีน้ำใจช่วยเหลือผู้อื่น

-----

Q183

นิทานอ้ายจำเรียนความรักกับน้องใบปอ

ในโรงเรียนแห่งหนึ่ง มีนักเรียนชายคนหนึ่งชื่ออ้ายจำเรียน เป็นเด็กเรียนดีและมีความเป็นผู้นำ จึงได้รับเลือกให้เป็นประธานนักเรียน

วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังเดินไปห้องเรียน เขาเห็นคนร้ายกำลังพยายามจะวิ่งราวกระเป๋าของนักเรียนหญิงคนหนึ่ง อ้ายจำเรียนไม่รอช้า รีบวิ่งเข้าไปช่วยเหลือ

อ้ายจำเรียนต่อสู้กับคนร้ายอย่างกล้าหาญ ในที่สุดก็สามารถจับคนร้ายไว้ได้ นักเรียนหญิงคนนั้นปลอดภัยและขอบคุณอ้ายจำเรียนอย่างมาก

หลังจากนั้น อ้ายจำเรียนก็ได้รับการยกย่องจากทั้งโรงเรียนว่าเป็นประธานนักเรียนที่กล้าหาญและมีน้ำใจช่วยเหลือผู้อื่น

-----

Q198

นิทานอ้ายจำเรียนประธานนักเรียนสอนการบ้านให้นักเรียนหญิง

ในห้วงเวลาแห่งความมืดมิด เมื่อดวงดาวบนท้องฟ้าถูกบดบังด้วยเมฆหมอกแห่งความไม่รู้ ห้องเรียนที่เงียบสงบแห่งหนึ่งได้กลายเป็นเวทีแห่งการเรียนรู้ที่ไม่ธรรมดา

อ้ายจำ นักเรียนชั้นมัธยมปลายผู้เฉลียวฉลาดและเป็นที่ชื่นชอบของเพื่อนๆ ได้รับเลือกให้เป็นประธานนักเรียนด้วยคะแนนเสียงท่วมท้น ด้วยความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ อ้ายจำจึงตั้งใจที่จะใช้ตำแหน่งของตนเพื่อสร้างความแตกต่างในชีวิตของนักเรียนทุกคน

วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำกำลังตรวจสอบการบ้านของนักเรียน เขาก็สังเกตเห็นว่ามีนักเรียนหญิงคนหนึ่งชื่อว่ามินตรา กำลังประสบปัญหาในการทำโจทย์คณิตศาสตร์ อ้ายจำจึงตัดสินใจเข้าไปช่วยเหลือเธอ

"สวัสดี มินตรา มีอะไรที่ฉันช่วยได้ไหม" อ้ายจำถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

มินตราเงยหน้าขึ้นมองอ้ายจำด้วยความประหลาดใจ "อ้าว ประธานนักเรียนเหรอคะ" เธอกล่าว "ฉันกำลังมีปัญหาในการทำโจทย์คณิตศาสตร์นี้อยู่ค่ะ"

อ้ายจำยิ้มและนั่งลงข้างๆ เธอ "ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันช่วยเอง"

อ้ายจำใช้เวลาอธิบายโจทย์คณิตศาสตร์ให้มินตราอย่างใจเย็นและชัดเจน มินตราตั้งใจฟังและพยายามทำความเข้าใจทุกขั้นตอนอย่างเต็มที่

หลังจากที่อธิบายเสร็จแล้ว อ้ายจำก็ถามมินตราว่า "เข้าใจแล้วหรือยัง"

มินตราพยักหน้า "เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะประธาน"

อ้ายจำยิ้ม "ไม่เป็นไร ดีใจที่ช่วยได้"

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา อ้ายจำก็กลายเป็นที่พึ่งพาของนักเรียนทุกคนในเรื่องการเรียน ไม่ว่าจะเป็นวิชาคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ หรือแม้กระทั่งภาษาอังกฤษ อ้ายจำก็พร้อมที่จะช่วยเหลือทุกคนด้วยความเต็มใจ

และด้วยความทุ่มเทและความเอาใจใส่ของอ้ายจำ นักเรียนในโรงเรียนก็ค่อยๆ พัฒนาขึ้นทั้งในด้านการเรียนและการใช้ชีวิต อ้ายจำได้พิสูจน์ให้เห็นว่าแม้จะเป็นเพียงนักเรียนธรรมดาๆ คนหนึ่ง แต่ก็สามารถสร้างความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ได้ด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความเมตตาและความปรารถนาที่จะช่วยเหลือผู้อื่น

-----

Q199

นิทานอ้ายจำเรียนประธานนักเรียนกับน้องปอรองประธาน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในโรงเรียนประถมแห่งหนึ่ง มีเด็กชายชื่ออ้ายจำเรียน เป็นเด็กที่เรียนเก่งและมีความรับผิดชอบมากจนได้รับเลือกให้เป็นประธานนักเรียน ส่วนน้องปอรองเป็นเด็กหญิงที่ขยันและมีน้ำใจดี จึงได้รับเลือกให้เป็นรองประธานนักเรียน

อ้ายจำเรียนและน้องปอรองทำงานร่วมกันอย่างดีเยี่ยม พวกเขาจัดกิจกรรมต่างๆ เพื่อให้นักเรียนในโรงเรียนได้มีส่วนร่วมและสนุกสนาน เช่น การแข่งขันกีฬาสี การประกวดร้องเพลง และการแสดงละคร

วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำเรียนและน้องปอรองกำลังจัดกิจกรรมอยู่ ก็มีกลุ่มนักเรียนเกเรกลุ่มหนึ่งมาหาเรื่อง พวกเขาผลักและด่าทอน้องปอรอง อ้ายจำเรียนเห็นดังนั้นก็โกรธมาก เขาเข้าไปปกป้องน้องปอรองและต่อสู้กับนักเรียนเกเรกลุ่มนั้น

นักเรียนเกเรกลุ่มนั้นไม่กล้าสู้กับอ้ายจำเรียน จึงพากันวิ่งหนีไป อ้ายจำเรียนกับน้องปอรองปลอดภัย แต่เสื้อผ้าของพวกเขาก็เปื้อนโคลนไปหมด

อ้ายจำเรียนและน้องปอรองรีบกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วกลับมาโรงเรียนเพื่อจัดกิจกรรมต่อ พวกเขาไม่รู้สึกเจ็บปวดหรือกลัวเลย เพราะพวกเขารู้ว่าพวกเขาทำสิ่งที่ถูกต้อง

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา อ้ายจำเรียนและน้องปอรองก็ยิ่งได้รับความเคารพและชื่นชมจากนักเรียนในโรงเรียนมากขึ้น พวกเขาเป็นตัวอย่างที่ดีของการเป็นประธานนักเรียนและรองประธานนักเรียนที่กล้าหาญและมีน้ำใจ

-----

Q200

นิทานอ้ายจำเรียนความรักกับน้องใบปอ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีชายหนุ่มชื่ออ้ายจำเรียน เขาเป็นคนขยันและซื่อสัตย์ แต่ขี้อายและไม่ค่อยกล้าแสดงความรู้สึกของตัวเอง

วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังเดินผ่านทุ่งนา เขาก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งกำลังนั่งร้องไห้อยู่ใต้ต้นไม้ เขาจึงเดินเข้าไปถามว่าเกิดอะไรขึ้น

"ฉันชื่อใบปอค่ะ" หญิงสาวกล่าว "ฉันทำสร้อยข้อมือหายไป ฉันเศร้ามากเพราะเป็นของขวัญจากแม่ของฉัน"

อ้ายจำเรียนรู้สึกสงสารใบปอ เขาจึงอาสาช่วยตามหาสร้อยข้อมือให้ เธอทั้งสองเดินตามหาทั่วทุ่งนา แต่ก็ไม่พบ

"ไม่เป็นไรค่ะ" ใบปอพูด "ขอบคุณที่ช่วยตามหาให้"

อ้ายจำเรียนรู้สึกประทับใจในความใจดีของใบปอ เขาจึงตัดสินใจสารภาพความรู้สึกของตัวเอง

"ใบปอ ฉันชอบคุณมาตั้งนานแล้ว" อ้ายจำเรียนกล่าว "คุณจะแต่งงานกับฉันไหม"

ใบปอตกใจ แต่ก็รู้สึกดีใจ เธอตอบตกลง และทั้งสองก็แต่งงานกันอย่างมีความสุข

-----

Q201

นิทานอ้ายจำเรียนความรักกับน้องใบปอหลังแต่งงานกันแล้ว

หลังจากที่อ้ายจำเรียนและน้องใบปอแต่งงานกันแล้ว พวกเขาก็ใช้ชีวิตคู่ด้วยความรักและความเข้าใจ อ้ายจำเรียนเป็นสามีที่แสนดีและเอาใจใส่ใบปอเป็นอย่างดี ส่วนใบปอเป็นภรรยาที่ขยันและอดทน

ทั้งสองช่วยกันทำไร่ทำนาและเลี้ยงดูลูกๆ ด้วยความสุขความเจริญ ใบปอเป็นแม่ที่รักและเอาใจใส่ลูกๆ มาก ส่วนอ้ายจำเรียนเป็นพ่อที่เข้มงวดแต่ก็อบอุ่น

ปีแล้วปีเล่าผ่านไป อ้ายจำเรียนและใบปอแก่ตัวลง แต่ความรักของพวกเขาก็ยังคงมั่นคงเหมือนเดิม พวกเขากลายเป็นคู่สามีภรรยาที่เคารพและรักใคร่กันอย่างมากในหมู่บ้าน

วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำเรียนและใบปอนั่งคุยกันอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ใบปอก็หันไปมองอ้ายจำเรียนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักและความซาบซึ้ง

"จำเรียน" ใบปอกล่าว "ขอบคุณที่รักและดูแลฉันมาตลอดชีวิต ฉันโชคดีมากที่มีคุณเป็นสามี"

อ้ายจำเรียนยิ้มและกุมมือใบปอไว้ "ฉันก็โชคดีมากเช่นกัน ใบปอ ฉันรักคุณมากกว่าคำพูดใดๆ จะบรรยายได้"

ทั้งสองนั่งคุยกันอยู่ใต้ต้นไม้นั้นจนดวงอาทิตย์ตกดิน พวกเขารู้สึกมีความสุขและโชคดีที่ได้ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันมาจนถึงบั้นปลาย

-----

Q202

หลังจากที่อ้ายจำเรียนและน้องใบปอแต่งงานกันแล้ว พวกเขาก็ใช้ชีวิตคู่ด้วยความรักและความเข้าใจ อ้ายจำเรียนเป็นสามีที่แสนดีและเอาใจใส่ใบปอเป็นอย่างดี ส่วนใบปอเป็นภรรยาที่ขยันและอดทน

ทั้งสองช่วยกันทำไร่ทำนาและเลี้ยงดูลูกๆ ด้วยความสุขความเจริญ ใบปอเป็นแม่ที่รักและเอาใจใส่ลูกๆ มาก ส่วนอ้ายจำเรียนเป็นพ่อที่เข้มงวดแต่ก็อบอุ่น

ปีแล้วปีเล่าผ่านไป อ้ายจำเรียนและใบปอแก่ตัวลง แต่ความรักของพวกเขาก็ยังคงมั่นคงเหมือนเดิม พวกเขากลายเป็นคู่สามีภรรยาที่เคารพและรักใคร่กันอย่างมากในหมู่บ้าน

วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำเรียนและใบปอนั่งคุยกันอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ใบปอก็หันไปมองอ้ายจำเรียนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักและความซาบซึ้ง

"จำเรียน" ใบปอกล่าว "ขอบคุณที่รักและดูแลฉันมาตลอดชีวิต ฉันโชคดีมากที่มีคุณเป็นสามี"

อ้ายจำเรียนยิ้มและกุมมือใบปอไว้ "ฉันก็โชคดีมากเช่นกัน ใบปอ ฉันรักคุณมากกว่าคำพูดใดๆ จะบรรยายได้"

ทั้งสองนั่งคุยกันอยู่ใต้ต้นไม้นั้นจนดวงอาทิตย์ตกดิน พวกเขารู้สึกมีความสุขและโชคดีที่ได้ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันมาจนถึงบั้นปลาย

-----

Q202

นิทานอ้ายจำเรียนความรักกับน้องใบปอหลังจากช่วยการจมน้ำในสระน้ำในโรงเรียน

ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง มีเด็กหนุ่มชื่ออ้ายจำเรียนที่แอบหลงรักน้องใบปอเพื่อนร่วมชั้นมาเนิ่นนาน แต่ไม่กล้าบอกความในใจออกไป วันหนึ่ง ขณะที่น้องใบปอเล่นน้ำอยู่ในสระว่ายน้ำของโรงเรียน เธอกลับเกิดตะคริวจนจมน้ำ อ้ายจำเรียนที่เห็นเหตุการณ์จึงรีบกระโดดลงไปช่วยเหลือ

หลังจากที่ช่วยน้องใบปอขึ้นมาจากน้ำได้สำเร็จ อ้ายจำเรียนก็รีบพาเธอไปส่งที่ห้องพยาบาล ด้วยความเป็นห่วง อ้ายจำเรียนจึงเฝ้าดูอาการน้องใบปออยู่ไม่ห่าง จนเธอรู้สึกตัวและฟื้นคืนสติ

"ขอบคุณนะอ้ายจำเรียนที่ช่วยใบปอไว้" น้องใบปอเอ่ยขอบคุณด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"ไม่เป็นไรครับใบปอ ผมยินดีที่ได้ช่วย" อ้ายจำเรียนตอบกลับไปด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

ในขณะนั้นเอง อ้ายจำเรียนก็ตัดสินใจรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี เอ่ยความในใจที่เก็บซ่อนมานานออกไป

"ใบปอ ผม...ผมชอบใบปอนะ"

น้องใบปอที่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกเขินอาย แต่ในใจลึกๆ เธอก็รู้สึกดีกับอ้ายจำเรียนอยู่ไม่น้อย

"ใบปอก็ชอบอ้ายจำเรียนเหมือนกัน" น้องใบปอตอบกลับไปด้วยเสียงแผ่วเบา

และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของความรักอันแสนหวานระหว่างอ้ายจำเรียนและน้องใบปอ

-----

Q203