นิทานความรัก

สวัสดีครับเพื่อนๆอยากจะสนับสนุนนิทานและคำกลอนของอ้ายจำเรียน แต่งโดยใช้เอไอช่วยแต่งให้บางเรื่องอ่านจะขวิดจะขัด อ้ายจำเรียนต้องโทษด้วยนะครับ อยากให้กำลังเล็กๆน้อยๆด้วยการโอนเงินได้ที่

 พร้อมเพย์เบอร์👉0892718015

ทรูมันนี่วอเลทเบอร์👉0892718015

           นาย จำเรียน จันทร์รักษา

          ขอบคุณมากครับ

สุดท้ายนี้อ้ายจำเรียนไม่มีอะไรให้นอกจากอวยพรให้

อ้ายจำเรียนขอให้น้องๆคนที่ใจดีกับอ้ายจำเรียนและใจดีมีความแมตตาต่อผู้อื่นทุกคนสุขสันต์ทุกวันไม่เจ็บไม่ป่วย ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ ขอให้พระคุ้มครองคุณและครอบครัว  ขอให้สุขสมหวังในทุกสิ่งที่ปรารถนา ขอให้การเรียนการงานการซื้อขายและธุรกิจ  ราบรื่นสดใสปราศจากอุปสรรคทั้งปวง ขอให้สวยหล่อกันทุกคน ขอให้มีความสุขในการตอกกับแฟนราบรื่น จนถึงสวรรค์วิมานกันทุกคนนะครับ

นิทานความรักน้องมุกกับอ้ายจำเรียน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีหญิงสาวแสนสวยนามว่า "น้องมุก" นางมีผิวพรรณผุดผ่องดั่งหยาดน้ำค้าง และดวงตาที่เปล่งประกายราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า นางเป็นที่หมายปองของชายหนุ่มทั้งหลายในหมู่บ้าน แต่ทว่าหัวใจของนางกลับมีเพียง "อ้ายจำเรียน" ชายหนุ่มรูปงามผู้มีจิตใจดีและขยันขันแข็ง

อ้ายจำเรียนแอบหลงรักน้องมุกมานานแล้ว แต่ไม่กล้าเอ่ยปากบอก ด้วยเกรงว่านางจะไม่สนใจชายหนุ่มบ้านนอกอย่างเขา วันหนึ่ง ขณะที่น้องมุกกำลังเดินกลับบ้านจากไร่ อ้ายจำเรียนก็ตัดสินใจรวบรวมความกล้าเข้าไปหาและสารภาพความในใจ

"น้องมุก พี่รักน้องมานานแล้ว น้องจะแต่งงานกับพี่ไหม" อ้ายจำเรียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

น้องมุกยิ้มน้อยๆ และตอบว่า "พี่จำเรียน น้องก็รักพี่เช่นกัน แต่พ่อของน้องคงไม่ยอมให้เราแต่งงานกันหรอก"

พ่อของน้องมุกเป็นคนร่ำรวยและหยิ่งยโส นางไม่ต้องการให้น้องสาวแต่งงานกับชายหนุ่มยากจนอย่างอ้ายจำเรียน

เมื่อรู้เช่นนั้น อ้ายจำเรียนจึงตัดสินใจออกเดินทางไปหางานทำในเมืองใหญ่เพื่อพิสูจน์ตัวเองให้พ่อของน้องมุกเห็น

หลายปีผ่านไป อ้ายจำเรียนได้กลายเป็นพ่อค้าที่ร่ำรวยและประสบความสำเร็จ นางกลับมาที่หมู่บ้านพร้อมกับความมั่งคั่งและชื่อเสียง

พ่อของน้องมุกเมื่อเห็นเช่นนั้นก็ยินยอมให้นางแต่งงานกับอ้ายจำเรียนได้ ทั้งสองจึงได้ครองรักกันอย่างมีความสุขตลอดไป

-----

Q216

นิทานความรักน้องแนนกับอ้ายจำเรียน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีหญิงสาวแสนสวยชื่อแนน นางมีรูปโฉมงดงามดั่งนางฟ้า ผิวพรรณผุดผ่องราวกับหยกขาว ดวงตาคมกล้าดั่งดวงดาว และริมฝีปากอิ่มเอิบสีชมพูระเรื่อ

ในหมู่บ้านเดียวกันนั้น มีชายหนุ่มรูปงามนามว่าจำเรียน เขาเป็นหนุ่มกำยำล่ำสัน ผิวสีน้ำผึ้ง ดวงตาคมกริบดั่งเหยี่ยว และรอยยิ้มที่อบอุ่นราวกับแสงแดด

แนนและจำเรียนได้พบกันในงานเทศกาลประจำหมู่บ้าน ตั้งแต่แรกเห็น จำเรียนก็ตกหลุมรักในความงามของแนนทันที ส่วนแนนก็รู้สึกประทับใจในความกล้าหาญและความมีน้ำใจของจำเรียน

ทั้งสองได้ใช้เวลาด้วยกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนความรักเริ่มก่อตัวขึ้นในหัวใจของทั้งคู่ อย่างไรก็ตาม ความรักของแนนและจำเรียนไม่ได้ราบรื่นนัก เพราะพ่อแม่ของแนนไม่เห็นด้วยกับความสัมพันธ์นี้ เนื่องจากจำเรียนเป็นเพียงชาวนาธรรมดาๆ

แนนและจำเรียนจึงต้องแอบคบหากันอย่างลับๆ พวกเขาได้นัดพบกันในป่าหลังหมู่บ้านทุกค่ำคืน แม้จะเสี่ยงอันตราย แต่ทั้งสองก็ไม่เคยหวั่นเกรง

วันหนึ่ง ขณะที่แนนและจำเรียนกำลังนัดพบกันในป่า พวกเขาก็ถูกพ่อของแนนจับได้ พ่อของแนนโกรธมากและสั่งให้จำเรียนออกไปจากหมู่บ้านทันที จำเรียนจำใจต้องจากไปด้วยหัวใจที่แตกสลาย

แนนเสียใจมากที่ต้องพรากจากคนรัก เธอตัดสินใจหนีตามจำเรียนไป ทั้งสองได้เดินทางไปยังหมู่บ้านห่างไกลและเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยกัน

แนนและจำเรียนใช้ชีวิตอย่างมีความสุข พวกเขามีลูกด้วยกันสามคน ชายสอง หญิงหนึ่ง ทั้งสองเลี้ยงดูลูกๆ ด้วยความรักและความอบอุ่น

หลายปีต่อมา พ่อของแนนได้รู้ความจริงว่าจำเรียนเป็นคนดีและรักแนนอย่างแท้จริง ท่านจึงเดินทางไปขอโทษจำเรียนและแนน และยอมรับพวกเขาเป็นลูกเขยและลูกสะใภ้

แนนและจำเรียนได้กลับมาเยี่ยมหมู่บ้านพร้อมกับลูกๆ ของพวกเขา พวกเขาได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากชาวบ้าน และได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดไป

-----

Q217

นิทานยาจกขอทานเป็นพระราชา

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มียาจกขอทานคนหนึ่งชื่อว่า "จันทร์" เขาเป็นคนยากจนและน่าสงสารมาก เขาต้องขอทานไปวันๆ เพื่อหาเลี้ยงชีพ จันทร์มักจะนั่งอยู่ริมถนนในเมืองหลวง และขอทานจากผู้คนที่ผ่านไปมา

วันหนึ่ง ขณะที่จันทร์นั่งขอทานอยู่ริมถนน เขาก็ได้ยินเสียงคนประกาศว่า พระราชาสิ้นพระชนม์แล้ว และกำลังหาผู้ที่จะมาเป็นพระราชาองค์ใหม่ จันทร์รู้สึกตื่นเต้นมาก เขาคิดว่านี่อาจเป็นโอกาสของเขาที่จะได้เป็นพระราชาและมีชีวิตที่ดีขึ้น

จันทร์จึงรีบไปที่วังและสมัครเป็นพระราชา เขาบอกกับขุนนางว่า เขาเป็นคนที่มีความเมตตาและฉลาด และเขาจะปกครองอาณาจักรด้วยความยุติธรรมและความเมตตา

ขุนนางฟังคำพูดของจันทร์แล้วก็รู้สึกประทับใจ พวกเขาจึงเลือกให้จันทร์เป็นพระราชาองค์ใหม่ จันทร์ได้รับการสวมมงกุฎและขึ้นครองราชย์เป็นพระราชาแห่งอาณาจักร

ในตอนแรก จันทร์ก็ปกครองอาณาจักรด้วยความยุติธรรมและความเมตตา แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขาก็เริ่มหลงใหลในอำนาจและความหรูหรา เขาเริ่มใช้จ่ายเงินของหลวงไปกับความสุขส่วนตัวของเขา และไม่สนใจความทุกข์ยากของประชาชน

ประชาชนเริ่มไม่พอใจกับการปกครองของจันทร์ พวกเขาออกมาประท้วงและเรียกร้องให้จันทร์สละราชสมบัติ จันทร์ไม่ฟังคำเรียกร้องของประชาชน เขาใช้กำลังปราบปรามผู้ที่ต่อต้านเขา

ในที่สุด ประชาชนก็ทนไม่ไหว พวกเขารวมตัวกันและบุกเข้าไปในวัง จันทร์ถูกจับกุมและถูกถอดออกจากราชสมบัติ เขาถูกเนรเทศออกจากอาณาจักรและต้องกลับไปเป็นยาจกขอทานเหมือนเดิม

นิทานเรื่องนี้สอนให้เราได้รู้ว่า อำนาจและความหรูหราสามารถทำให้คนหลงผิดได้ และการปกครองด้วยความยุติธรรมและความเมตตาเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

-----

Q218

นิทานชายขอทานหลงรักพระราชินี

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในอาณาจักรอันไกลโพ้น มีชายขอทานยากจนผู้หนึ่งชื่อว่าจอห์น เขาอาศัยอยู่บนท้องถนน ขอทานเศษอาหารและเงินจากผู้คนที่ผ่านไปมา วันหนึ่ง ขณะที่จอห์นกำลังขอทานอยู่ริมถนน เขาได้เหลือบไปเห็นขบวนรถม้าที่วิจิตรตระการตาแล่นผ่านไป ขบวนรถม้าคันหนึ่งบรรทุกพระราชินีผู้เลอโฉมและสง่างาม

หัวใจของจอห์นเต้นแรงด้วยความประหลาดใจและหลงใหล เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงที่สวยงามเช่นนี้มาก่อนในชีวิต เขาเฝ้ามมองนางขณะที่ขบวนรถม้าเคลื่อนผ่านไป และเมื่อนางหายลับไปจากสายตา เขาพบว่าตนเองไม่สามารถลืมนางได้

จอห์นตัดสินใจว่าเขาจะต้องพบพระราชินีอีกครั้ง ไม่ว่าจะต้องใช้เวลานานเท่าใด เขาจึงเริ่มติดตามขบวนรถม้าของพระราชินีไปทุกหนทุกแห่งที่นางเสด็จไป เขาจะขอทานอยู่ริมถนน หวังว่าสักวันหนึ่งพระราชินีจะสังเกตเห็นเขา

หลายเดือนผ่านไป ความพยายามของจอห์นก็ยังไม่เป็นผล พระราชินีไม่เคยสังเกตเห็นเขาเลย แต่จอห์นก็ไม่ยอมแพ้ เขาเชื่อว่าสักวันหนึ่งความฝันของเขาจะกลายเป็นจริง

ในที่สุด วันหนึ่ง ขณะที่จอห์นกำลังขอทานอยู่ริมถนน ขบวนรถม้าของพระราชินีก็แล่นผ่านมาอีกครั้ง คราวนี้ พระราชินีบังเอิญเหลือบไปเห็นจอห์นและสังเกตเห็นความเศร้าในดวงตาของเขา นางรู้สึกสงสารเขาและสั่งให้รถม้าหยุด

พระราชินีเสด็จลงจากรถม้าและเดินเข้าหาจอห์น "ท่านเป็นอะไรหรือ" นางถาม

จอห์นตัวสั่นด้วยความประหม่าและตื่นเต้น "ข้าพเจ้า... ข้าพเจ้าหลงรักพระองค์" เขากล่าว

พระราชินีทรงหัวเราะเบาๆ "ท่านเป็นเพียงขอทาน แต่กลับกล้ามาหลงรักพระราชินีอย่างข้าหรือ"

"ข้าพเจ้ารู้ว่าข้าพเจ้าไม่คู่ควรกับพระองค์" จอห์นกล่าว "แต่ข้าพเจ้าไม่สามารถควบคุมหัวใจของข้าพเจ้าได้"

พระราชินีทรงมองจอห์นด้วยความสงสาร "ข้าจะช่วยท่าน" นางกล่าว "ท่านจะต้องทำงานให้ข้า และถ้าท่านทำได้ดี ข้าจะพิจารณาคำขอของท่าน"

จอห์นตกลงอย่างดีใจ เขาทำงานหนักให้พระราชินีอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย และในที่สุด พระราชินีก็ทรงประทับใจในความขยันหมั่นเพียรและความซื่อสัตย์ของเขา

พระราชินีทรงตัดสินพระทัยที่จะแต่งงานกับจอห์น และพวกเขาก็ครองคู่กันอย่างมีความสุขตลอดไป

-----

Q219

นิทานพระราชินีหลงรักชายยาจกผู้มีใบหน้าอัปลักษณ์

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในดินแดนอันไกลโพ้น มีพระราชินีผู้ทรงพระสิริโฉมงดงามยิ่งนัก พระนางทรงพระนามว่า "เอเลน่า" พระราชินีเอเลน่าเป็นที่เลื่องลือไปทั่วทั้งอาณาจักรในเรื่องความงามและพระทัยอันโอบอ้อมอารี

วันหนึ่ง ขณะที่พระราชินีเอเลน่าทรงเสด็จประพาสพระราชอุทยาน พระนางได้ทรงพบกับชายยาจกผู้หนึ่ง ชายยาจกผู้นั้นมีใบหน้าอัปลักษณ์และร่างกายที่ซูบผอม พระนางทรงรู้สึกสงสารชายยาจกผู้นั้น จึงทรงพระราชทานทานอาหารและเครื่องนุ่งห่มแก่เขา

ชายยาจกผู้นั้นรู้สึกซาบซึ้งในพระเมตตาของพระราชินีเอเลน่าเป็นอย่างมาก เขาจึงกราบทูลว่า "ข้าพเจ้าขอขอบพระคุณฝ่าบาทอย่างสุดซึ้ง ข้าพเจ้าไม่มีสิ่งใดจะตอบแทนพระองค์ได้เลย นอกจากคำอวยพรให้พระองค์ทรงมีแต่ความสุข"

พระราชินีเอเลน่าทรงตรัสว่า "ไม่เป็นไรหรอก เราเพียงแค่ทำในสิ่งที่เราคิดว่าถูกต้อง"

หลังจากนั้น ชายยาจกผู้นั้นก็จากไป พระราชินีเอเลน่าก็ทรงลืมเรื่องราวนี้ไป

หลายปีต่อมา พระราชินีเอเลน่าทรงประชวรหนัก พระนางทรงใช้เวลาหลายวันบนพระแท่นบรรทมโดยไม่ทรงรู้สึกตัว แพทย์หลวงทั้งหลายต่างสิ้นหวังที่จะรักษาพระนาง

ในคืนหนึ่ง ขณะที่พระราชินีเอเลน่าทรงหลับใหลอยู่ พระนางได้ทรงฝันถึงชายยาจกผู้อัปลักษณ์ที่พระนางเคยทรงช่วยเหลือไว้ ชายยาจกผู้นั้นกล่าวกับพระนางว่า "ฝ่าบาท โปรดอย่าทรงกังวล ข้าพเจ้าจะรักษาฝ่าบาทให้"

พระราชินีเอเลน่าทรงตื่นขึ้นมาและทรงพบว่าชายยาจกผู้อัปลักษณ์ยืนอยู่ข้างพระแท่นบรรทมของพระนาง ชายยาจกผู้นั้นได้ใช้เวทมนตร์รักษาพระราชินีเอเลน่าจนหายจากพระอาการประชวร

พระราชินีเอเลน่าทรงรู้สึกประหลาดใจและซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก พระนางทรงตรัสถามชายยาจกผู้นั้นว่า "ท่านเป็นใครกันแน่"

ชายยาจกผู้นั้นจึงถอดหน้ากากออก พระราชินีเอเลน่าทรงตกพระทัยเมื่อทรงเห็นว่าชายยาจกผู้อัปลักษณ์นั้นแท้จริงแล้วคือเจ้าชายรูปงามพระองค์หนึ่ง

เจ้าชายตรัสว่า "ข้าพเจ้าเป็นเจ้าชายแห่งอาณาจักรที่อยู่ไกลออกไป ข้าพเจ้าถูกแม่มดสาปให้กลายเป็นชายยาจกอัปลักษณ์ แต่เมื่อฝ่าบาททรงช่วยเหลือข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็ได้กลับคืนสู่ร่างเดิม"

พระราชินีเอเลน่าทรงดีพระทัยเป็นอย่างมาก พระนางทรงตรัสว่า "ข้าพเจ้าดีใจที่ได้ช่วยท่าน"

หลังจากนั้น เจ้าชายและพระราชินีเอเลนาก็ทรงอภิเษกสมรสกันและครองรักกันอย่างมีความสุขตลอดไป

-----

Q220

นิทานเจ้าหญิงอภิเษกสมรสกับยาจกมีนามว่าอ้ายจำเรียน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์พระนามว่าเจ้าหญิงอลิเซีย พระนางทรงงามสง่าและมีพระทัยเมตตา แต่พระนางกลับทรงเลือกที่จะอภิเษกสมรสกับยาจกยากไร้ผู้หนึ่งนามว่าอ้ายจำเรียน

อ้ายจำเรียนเป็นชายหนุ่มรูปงามแต่ยากจน เขาอาศัยอยู่ริมถนนและขอทานเลี้ยงชีพ แต่ถึงแม้เขาจะยากจน แต่เขาก็มีจิตใจที่งดงามและเมตตาเช่นเดียวกับเจ้าหญิงอลิเซีย

เมื่อเจ้าหญิงอลิเซียได้พบกับอ้ายจำเรียน พระนางก็ทรงรู้สึกประทับใจในความเมตตาและความอ่อนโยนของเขา และเมื่ออ้ายจำเรียนได้พบกับเจ้าหญิงอลิเซีย เขาก็ทรงรู้สึกประทับใจในความงามและความใจดีของพระนาง

ทั้งสองจึงตกลงปลงใจที่จะอภิเษกสมรสกัน แม้ว่าจะมีผู้คนมากมายคัดค้าน แต่ทั้งสองก็ไม่สนใจและยังคงรักกันอย่างมั่นคง

หลังจากที่ได้อภิเษกสมรสกันแล้ว เจ้าหญิงอลิเซียและอ้ายจำเรียนก็ได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขด้วยกัน พวกเขามีลูกด้วยกันหลายคน และพวกเขาก็ได้เลี้ยงดูลูกๆ ให้เป็นคนดีมีคุณธรรมเช่นเดียวกับพวกเขา

นิทานเรื่องนี้สอนให้เราได้รู้ว่าความรักนั้นสามารถเอาชนะอุปสรรคใดๆ ก็ได้ และไม่ว่าเราจะมีฐานะหรือหน้าตาอย่างไร เราก็สามารถมีความรักที่แท้จริงได้

-----

Q221