รวมนิทานวันที่6/04/2567

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนหนีเรียน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเด็กชายคนหนึ่งชื่ออ้ายจำเรียน เขาเป็นเด็กที่ฉลาดและขยันเรียน แต่เขามีข้อเสียอยู่หนึ่งอย่างคือชอบโดดเรียนบ่อยๆ

วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังเดินไปโรงเรียน เขาเห็นกลุ่มเพื่อนกำลังเล่นฟุตบอลกันอยู่ที่สนามข้างทาง อ้ายจำเรียนอดใจไม่ไหว รีบวิ่งเข้าไปร่วมเล่นด้วยทันที

เขาเล่นฟุตบอลจนลืมเวลาไปเลย พอรู้ตัวอีกทีก็สายมากแล้ว อ้ายจำเรียนรีบวิ่งไปโรงเรียน แต่ก็สายไปเสียแล้ว ครูประจำชั้นดุเขาอย่างแรง และสั่งให้เขาเขียนใบลาหยุดเรียนมาด้วย

อ้ายจำเรียนกลับบ้านไปด้วยความรู้สึกผิด เขาคิดได้ว่าการโดดเรียนนั้นไม่ดีเลย เขาจึงตั้งใจว่าจะไม่โดดเรียนอีกต่อไป

วันต่อมา อ้ายจำเรียนตื่นแต่เช้าและรีบไปโรงเรียน เขาตั้งใจเรียนในทุกวิชา และไม่เคยโดดเรียนอีกเลย

ครูประจำชั้นและเพื่อนๆ ต่างก็ชื่นชมในความเปลี่ยนแปลงของอ้ายจำเรียน เขาได้เป็นเด็กดีที่ขยันเรียนและไม่โดดเรียนอีกต่อไป

นิทานเรื่องนี้สอนให้เราเรียนรู้ว่า การโดดเรียนนั้นไม่ดีเลย เราควรตั้งใจเรียนในทุกวิชา เพื่อที่จะได้ความรู้และเติบโตขึ้นมาเป็นคนที่มีคุณภาพ

-----

Q71

นิทานเรื่องเด็กก้าวร้าว

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีเด็กชายชื่ออ้ายจำเรียน เขาเป็นเด็กที่ก้าวร้าวและชอบหาเรื่องคนอื่นอยู่เสมอ วันหนึ่งขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังเดินเล่นอยู่ในหมู่บ้าน เขาก็เห็นเด็กหญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งกำลังนั่งร้องไห้อยู่ริมถนน

อ้ายจำเรียนเดินเข้าไปหาเด็กหญิงและถามว่า "ร้องไห้ทำไม"

เด็กหญิงตอบว่า "ฉันทำตุ๊กตาหายค่ะ"

อ้ายจำเรียนหัวเราะเยาะและพูดว่า "แค่ตุ๊กตาหายเอง ร้องไห้ทำไม"

เด็กหญิงยิ่งร้องไห้หนักขึ้น อ้ายจำเรียนจึงผลักเด็กหญิงจนล้มลงและวิ่งหนีไป

เด็กหญิงวิ่งไปหาผู้ใหญ่ในหมู่บ้านและเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง ผู้ใหญ่ในหมู่บ้านโกรธมากที่อ้ายจำเรียนทำร้ายเด็กหญิง จึงไปหาพ่อแม่ของอ้ายจำเรียนและเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง

พ่อแม่ของอ้ายจำเรียนโกรธมากเช่นกัน พวกเขาตีสอนอ้ายจำเรียนและสั่งให้เขาไปขอโทษเด็กหญิง

อ้ายจำเรียนไม่เต็มใจที่จะไปขอโทษ แต่ก็ต้องจำใจไปเพราะกลัวว่าจะโดนตีอีก เขาเดินไปหาเด็กหญิงและพูดว่า "ขอโทษนะที่ผลักเธอ"

เด็กหญิงมองอ้ายจำเรียนด้วยความตกใจ เธอไม่คิดว่าอ้ายจำเรียนจะมาขอโทษเธอ เธอยิ้มและพูดว่า "ไม่เป็นไรค่ะ"

ตั้งแต่นั้นมา อ้ายจำเรียนก็เปลี่ยนแปลงไป เขาไม่ก้าวร้าวอีกต่อไป และกลายเป็นเด็กที่ใจดีและมีน้ำใจ

-----

Q72

นิทานเรื่องเด็กซุกชนมาก

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเด็กชายคนหนึ่งชื่ออ้ายจำเรียน เป็นเด็กที่ขยันหมั่นเพียรในการเรียนมาก แต่ฐานะทางบ้านของเขานั้นยากจนมาก จนไม่มีเงินจะซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆ ใส่ไปโรงเรียนได้ อ้ายจำเรียนจึงต้องสวมเสื้อผ้าเก่าๆ ที่ขาดวิ่นไปโรงเรียนทุกวัน

วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังนั่งเรียนอยู่ในห้องเรียน เขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะจากเพื่อนๆ ในห้อง เพื่อนๆ ต่างพากันหัวเราะเยาะเสื้อผ้าเก่าๆ ของเขา อ้ายจำเรียนรู้สึกอับอายและเสียใจมากที่เพื่อนๆ หัวเราะเยาะเขา

หลังจากเลิกเรียน อ้ายจำเรียนจึงรีบวิ่งกลับบ้านไปหาแม่ของเขา เขาเล่าให้แม่ฟังถึงเรื่องที่เพื่อนๆ หัวเราะเยาะเสื้อผ้าของเขา แม่ของอ้ายจำเรียนฟังแล้วก็รู้สึกสงสารลูกชายมาก นางจึงปลอบใจอ้ายจำเรียนและบอกว่า "อย่าไปสนใจคำพูดของเพื่อนๆ ลูกจงตั้งใจเรียนต่อไปเถิด สักวันหนึ่งลูกจะต้องประสบความสำเร็จในชีวิต"

อ้ายจำเรียนฟังคำปลอบใจของแม่แล้วก็รู้สึกดีขึ้น เขาตั้งใจเรียนหนังสือต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ ต่อมาอ้ายจำเรียนก็ได้เรียนจบด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง และได้งานทำที่ดี มีฐานะร่ำรวย แต่เขาก็ไม่เคยลืมคำสอนของแม่ เขาใช้ความรู้ความสามารถของตนเองช่วยเหลือผู้ที่ยากไร้ และไม่เคยดูถูกเหยียดหยามผู้อื่น

-----

Q73

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนขวัญใจสาวๆ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีชายหนุ่มรูปงามนามว่า จำเรียน เขาเป็นที่หมายปองของสาวๆ ทั่วทั้งหมู่บ้าน ด้วยใบหน้าที่หล่อเหลาและบุคลิกที่แสนสุภาพอ่อนโยน

วันหนึ่ง ขณะที่จำเรียนกำลังเดินผ่านทุ่งนา เขาก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของหญิงสาว เขาจึงรีบวิ่งไปดูและพบว่าหญิงสาวผู้นั้นกำลังถูกกลุ่มโจรทำร้าย จำเรียนไม่รอช้า รีบเข้าไปช่วยเหลือหญิงสาวและต่อสู้กับโจรจนได้รับบาดเจ็บ

หญิงสาวรู้สึกซาบซึ้งในความกล้าหาญของจำเรียนมาก จึงพาเขากลับบ้านและดูแลจนหายดี จากนั้นทั้งสองก็ตกหลุมรักกันและแต่งงานกันในที่สุด

ข่าวความกล้าหาญของจำเรียนแพร่กระจายไปทั่วหมู่บ้าน สาวๆ ต่างพากันหลงใหลในตัวเขา และต่างก็พยายามแย่งชิงความสนใจของเขา แต่จำเรียนกลับไม่สนใจใครนอกจากภรรยาของเขา

วันหนึ่ง ขณะที่จำเรียนและภรรยากำลังเดินเล่นในป่า พวกเขาก็ถูกโจรกลุ่มเดิมที่จำรียนเคยต่อสู้ด้วยซุ่มโจมตี จำเรียนต่อสู้ปกป้องภรรยาอย่างสุดความสามารถ แต่ก็ไม่สามารถเอาชนะโจรได้

โจรจับตัวจำเรียนและภรรยาไปขังไว้ในถ้ำ และขู่ว่าจะฆ่าพวกเขาหากไม่ยอมบอกที่ซ่อนสมบัติของหมู่บ้าน จำรียนและภรรยาไม่ยอมบอก จึงถูกโจรทรมานอย่างแสนสาหัส

แต่แล้วในคืนหนึ่ง ขณะที่โจรเผลอหลับ จำเรียนก็ใช้ความสามารถในการต่อสู้ที่เหนือชั้นหลบหนีออกมาได้ เขารีบกลับไปหมู่บ้านและรวบรวมชาวบ้านมาช่วยเหลือภรรยา

ชาวบ้านและจำเรียนบุกเข้าไปในถ้ำและต่อสู้กับโจรอย่างดุเดือด ในที่สุดก็สามารถเอาชนะโจรและช่วยภรรยาของจำเรียนออกมาได้

หลังจากนั้น จำเรียนและภรรยาก็ได้กลับมาใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในหมู่บ้าน และจำเรียนก็กลายเป็นวีรบุรุษของหมู่บ้านที่ได้รับการยกย่องจากทุกคน

-----

Q74

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนคนขี้เกียจ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายหนุ่มผู้หนึ่งชื่อจำเรียน เขาเป็นคนเกียจคร้านและไม่ชอบทำงาน วันหนึ่ง ขณะที่เขานอนขี้เกียจอยู่ใต้ต้นไม้ เขาได้ยินเสียงนกร้องอยู่บนต้นไม้

จำเรียนมองขึ้นไปบนต้นไม้และเห็นนกตัวหนึ่งกำลังกินผลไม้ เขาเกิดความอยากกินผลไม้ขึ้นมาทันที จึงปีนขึ้นไปบนต้นไม้เพื่อเก็บผลไม้มากิน

แต่เมื่อจำเรียนปีนขึ้นไปถึงกิ่งที่นกเกาะอยู่ เขาก็พบว่าผลไม้ได้หมดไปแล้ว จำเรียนรู้สึกหงุดหงิดและโกรธนกมากที่กินผลไม้จนหมด

จำเรียนจึงตะโกนด่าว่านกต่างๆ นานา นกโกรธมากที่จำเรียนด่าว่า จึงบินไปฟ้องพระอินทร์

พระอินทร์ได้ยินเรื่องราวจากนกแล้วก็โกรธจำเรียนมาก พระอินทร์จึงสาปให้จำเรียนกลายเป็นลิงและต้องอาศัยอยู่บนต้นไม้ตลอดไป

จำเรียนตกใจมากที่พระอินทร์สาปให้เขาเป็นลิง เขาพยายามอ้อนวอนขอให้พระอินทร์ยกโทษให้ แต่พระอินทร์ไม่ยอมยกโทษให้

จำเรียนจึงต้องกลายเป็นลิงและอาศัยอยู่บนต้นไม้ตลอดไป เขาไม่สามารถลงมาจากต้นไม้ได้อีก และต้องกินผลไม้เป็นอาหารไปตลอดชีวิต

นับแต่นั้นมา จำเรียนก็กลายเป็นลิงที่ขี้เกียจและไม่ชอบทำงาน เขาอาศัยอยู่บนต้นไม้และกินผลไม้เป็นอาหารไปตลอดชีวิต

-----

Q75

นิทานเรื่องนักเรียนไม่เชื่อคุณครู

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเด็กชายชื่อจำเรียน เขาเป็นเด็กที่ไม่ชอบเรียนหนังสือและไม่เชื่อฟังครู วันหนึ่งครูสั่งให้จำเรียนท่องจำบทกลอน แต่จำเรียนกลับไม่สนใจและแอบไปเล่นนอกห้องเรียน

ครูเห็นว่าจำเรียนไม่เชื่อฟังจึงดุว่าและสั่งให้ท่องจำบทกลอนให้ได้ภายในวันพรุ่งนี้ แต่จำเรียนก็ยังไม่สนใจและแอบไปเล่นนอกห้องเรียนอีก

วันรุ่งขึ้นครูถามจำเรียนว่าท่องจำบทกลอนได้หรือไม่ จำเรียนตอบว่าไม่ได้ ครูจึงลงโทษจำเรียนโดยให้ยืนหน้าห้องเรียนทั้งวัน

จำเรียนรู้สึกละอายใจมาก เขาจึงตั้งใจท่องจำบทกลอนและตั้งแต่นั้นมาก็กลายเป็นเด็กที่เชื่อฟังครูและตั้งใจเรียนหนังสือ

นิทานเรื่อง อ้ายจำเรียนเป็นเด็กดี

ในหมู่บ้านอันแสนสงบ มีเด็กชายคนหนึ่งชื่ออ้ายจำเรียน อ้ายจำเรียนเป็นเด็กที่ซุกซนและดื้อรั้น เขาชอบแกล้งเพื่อนๆ และไม่ค่อยเชื่อฟังพ่อแม่

วันหนึ่ง พ่อของอ้ายจำเรียนได้เรียกเขามาหาและพูดว่า "จำเรียน ลูกเอ๋ย พ่ออยากให้ลูกเป็นเด็กดี ลูกต้องเรียนรู้ที่จะเคารพผู้อื่นและเชื่อฟังพ่อแม่"

อ้ายจำเรียนส่ายหัวและพูดว่า "ผมไม่ชอบเป็นเด็กดี ผมชอบแกล้งเพื่อนๆ และทำอะไรตามใจชอบ"

พ่อของอ้ายจำเรียนถอนหายใจและพูดว่า "ลูกเอ๋ย การเป็นเด็กดีจะทำให้ลูกมีความสุขในชีวิต ลูกจะได้รับความรักและความเคารพจากผู้อื่น"

อ้ายจำเรียนไม่เชื่อคำพูดของพ่อ เขาคิดว่าการเป็นเด็กดีนั้นน่าเบื่อและไม่สนุก

วันต่อมา อ้ายจำเรียนไปโรงเรียน เขาแกล้งเพื่อนๆ และไม่สนใจเรียน ครูประจำชั้นโกรธมากและลงโทษอ้ายจำเรียน

อ้ายจำเรียนรู้สึกเสียใจที่เขาไม่เชื่อฟังพ่อ เขาถูกเพื่อนๆ รังเกียจและครูก็ไม่ชอบเขา

หลังจากนั้น อ้ายจำเรียนก็เริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเอง เขาเริ่มเคารพเพื่อนๆ และเชื่อฟังพ่อแม่ เขาเรียนหนังสืออย่างขยันขันแข็งและกลายเป็นเด็กที่ดี

เพื่อนๆ ของอ้ายจำเรียนก็เริ่มชอบเขา ครูก็ชื่นชมเขา และที่สำคัญที่สุด พ่อแม่ของเขาก็ภูมิใจในตัวเขา

อ้ายจำเรียนได้เรียนรู้ว่าการเป็นเด็กดีนั้นไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อเลย แต่เป็นสิ่งที่ทำให้เขามีความสุขและได้รับความรักจากผู้อื่น

ข้อคิดที่ได้จากนิทานเรื่องนี้

• การเป็นเด็กดีจะทำให้เรามีความสุขในชีวิต

• เราควรเคารพผู้อื่นและเชื่อฟังพ่อแม่

• การเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นสิ่งที่ดีและไม่สายเกินไปที่จะเป็นคนดี

-----

นิทานเรื่องประธานนักเรียนคนใหม่

ในมหานครอันยิ่งใหญ่ของกรุงเทพฯ โรงเรียนมัธยมชื่อดังแห่งหนึ่งกำลังเตรียมพร้อมสำหรับการเลือกตั้งประธานนักเรียนคนใหม่ บรรยากาศเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความคาดหมาย

ท่ามกลางผู้สมัครที่มากความสามารถ อ้ายจำเรียน นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ผู้มีจิตใจดีและเป็นที่รักของเพื่อนๆ ได้ตัดสินใจลงสมัครรับเลือกตั้ง แม้ว่าเขาจะไม่ใช่ผู้ที่โดดเด่นที่สุดในด้านวิชาการหรือกีฬา แต่เขาก็เป็นที่รู้จักในเรื่องความซื่อสัตย์ ความรับผิดชอบ และความมุ่งมั่นที่จะทำให้โรงเรียนดีขึ้น

การหาเสียงของอ้ายจำเรียนมุ่งเน้นไปที่การสร้างชุมชนที่มีความสามัคคีและมีส่วนร่วมมากขึ้น เขาเสนอให้จัดตั้งสโมสรใหม่เพื่อรองรับความสนใจที่หลากหลายของนักเรียน และสัญญาว่าจะทำงานอย่างใกล้ชิดกับคณะครูเพื่อปรับปรุงสภาพแวดล้อมการเรียนรู้

เมื่อถึงวันเลือกตั้ง นักเรียนต่างก็ตื่นเต้นที่จะได้ใช้สิทธิ์ลงคะแนนของตนเอง อ้ายจำเรียนและผู้สมัครคนอื่นๆ ต่างก็รอลุ้นผลอย่างใจจดใจจ่อ

ในที่สุด ผลการเลือกตั้งก็ประกาศออกมา อ้ายจำเรียนได้รับเลือกให้เป็นประธานนักเรียนคนใหม่ด้วยคะแนนเสียงท่วมท้น ความดีใจและความภาคภูมิใจแผ่ซ่านไปทั่วทั้งโรงเรียน

อ้ายจำเรียนเริ่มต้นบทบาทใหม่ของเขาด้วยความมุ่งมั่นที่จะทำให้โรงเรียนเป็นสถานที่ที่ดีขึ้นสำหรับทุกคน เขาจัดตั้งสโมสรใหม่ จัดกิจกรรมที่ส่งเสริมความสามัคคี และทำงานร่วมกับคณะครูเพื่อปรับปรุงสภาพแวดล้อมการเรียนรู้

ภายใต้การนำของอ้ายจำเรียน โรงเรียนได้กลายเป็นชุมชนที่มีความสุขและมีส่วนร่วมมากขึ้น นักเรียนรู้สึกมีส่วนสำคัญมากขึ้น และมีแรงบันดาลใจที่จะสร้างความแตกต่าง

และนั่นคือเรื่องราวของอ้ายจำเรียน ประธานนักเรียนคนใหม่ที่นำความเปลี่ยนแปลงในเชิงบวกมาสู่โรงเรียนของเขาในกรุงเทพฯ

-----

Q93

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนกับเพื่อนๆในโรงเรียน

ในโรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ มีเด็กชายชื่ออ้ายจำเรียน เขาเป็นเด็กที่เรียนเก่งและขยันมาก อ้ายจำเรียนมีเพื่อนสนิทอยู่ 3 คน ชื่ออ้ายคำปัน อ้ายคำผง และอ้ายคำแก้ว ทั้ง 4 คนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ พวกเขาชอบเล่นด้วยกันและช่วยเหลือซึ่งกันและกันอยู่เสมอ

วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำเรียนและเพื่อนๆ กำลังเล่นกันอยู่ในสนามเด็กเล่น พวกเขาก็เห็นเด็กกลุ่มหนึ่งกำลังแกล้งเด็กตัวเล็กๆ อ้ายจำเรียนและเพื่อนๆ ทนไม่ได้ จึงเข้าไปช่วยเหลือเด็กตัวเล็กๆ นั้นทันที เด็กกลุ่มนั้นเห็นว่าอ้ายจำเรียนและเพื่อนๆ ตัวใหญ่กว่า จึงรีบวิ่งหนีไป

เด็กตัวเล็กๆ ที่ถูกแกล้งนั้นรู้สึกขอบคุณอ้ายจำเรียนและเพื่อนๆ มาก เขาเล่าให้พวกเขาฟังว่า เขาชื่ออ้ายคำหล้า และเพิ่งย้ายมาอยู่ที่โรงเรียนนี้ได้ไม่นาน อ้ายจำเรียนและเพื่อนๆ จึงชวนอ้ายคำหล้ามาเล่นด้วยกัน และตั้งแต่นั้นมา อ้ายคำหล้าก็กลายมาเป็นเพื่อนสนิทของพวกเขาอีกคนหนึ่ง

อ้ายจำเรียนและเพื่อนๆ ทั้ง 4 คนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมาก พวกเขาช่วยเหลือซึ่งกันและกันอยู่เสมอ ไม่ว่าจะในยามสุขหรือยามทุกข์ พวกเขาสัญญากันว่าจะคบหากันไปตลอดชีวิต

-----

Q94

นิทานเรื่องแอบรักครู

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในโรงเรียนชนบทแห่งหนึ่ง มีเด็กหนุ่มชื่อจำเรียนแอบหลงรักครูประจำชั้นของตนเอง ครูคนนั้นชื่อครูสมศรี เธอเป็นคนสวย ใจดี และฉลาดมาก จำเรียนแอบมองครูสมศรีทุกวันด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรักและความชื่นชม

วันหนึ่ง จำเรียนตัดสินใจเขียนจดหมายสารภาพความในใจของตนเองให้ครูสมศรี แต่ทว่าเขากลับทำจดหมายหายไปเสียก่อน จำเรียนเสียใจมาก แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ เขาพยายามหาจดหมายฉบับนั้นทุกวิถีทาง แต่ก็ไม่พบ

ในที่สุด จำเรียนก็ตัดสินใจบอกความจริงกับครูสมศรีโดยตรง ครูสมศรีฟังจำเรียนด้วยความตกใจและประหลาดใจ แต่เธอก็รู้สึกซาบซึ้งใจในความรักของจำเรียน ครูสมศรีบอกกับจำเรียนว่า เธอไม่สามารถตอบรับความรักของเขาได้ เพราะเธอเป็นครูและจำเรียนเป็นนักเรียน แต่เธอยินดีที่จะเป็นเพื่อนกับเขา

จำเรียนเสียใจมาก แต่ก็เคารพการตัดสินใจของครูสมศรี เขาตั้งใจเรียนหนังสือและกลายมาเป็นนักเรียนที่เก่งและมีคุณภาพ ในที่สุด จำเรียนก็ได้พบกับหญิงสาวที่รักและเข้าใจเขา และทั้งคู่ก็ได้แต่งงานและมีชีวิตที่มีความสุขร่วมกัน

-----

Q95

นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนหลงรักนักเรียนหญิง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีเด็กหนุ่มชื่ออ้ายจำเรียน เขาเป็นเด็กที่ขยันและฉลาด แต่ก็ขี้อายและไม่ค่อยกล้าแสดงออก วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังเดินกลับบ้านจากโรงเรียน เขาได้เห็นเด็กสาวคนหนึ่งกำลังนั่งร้องไห้อยู่ริมถนน อ้ายจำเรียนเดินเข้าไปถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้น และเธอก็เล่าให้เขาฟังว่าเธอทำสร้อยคอที่แม่ให้มาหาย

อ้ายจำเรียนรู้สึกสงสารเธอ จึงอาสาช่วยตามหาสร้อยคอ เขาค้นหาอยู่หลายชั่วโมงจนกระทั่งพบสร้อยคอซ่อนอยู่ในพุ่มไม้ เด็กสาวดีใจมากและขอบคุณอ้ายจำเรียนเป็นการใหญ่ นับจากวันนั้น อ้ายจำเรียนก็แอบชอบเด็กสาวคนนั้นมาตลอด แต่ก็ไม่กล้าบอกความรู้สึกของตัวเอง

วันหนึ่ง อ้ายจำเรียนตัดสินใจเขียนจดหมายบอกรักเด็กสาว เขาแอบสอดจดหมายไว้ในกระเป๋าหนังสือของเธอ เมื่อเด็กสาวเปิดกระเป๋าหนังสือและพบจดหมาย เธอก็รู้สึกประหลาดใจและดีใจมาก เธอเขียนจดหมายตอบกลับอ้ายจำเรียน และนัดเจอกันที่สวนสาธารณะในวันเสาร์

ในวันเสาร์ อ้ายจำเรียนและเด็กสาวก็ได้พบกันที่สวนสาธารณะ พวกเขาคุยกันอย่างถูกคอกราวกับรู้จักกันมานาน ทั้งคู่ต่างก็รู้สึกดีต่อกันและเริ่มต้นคบหากันในที่สุด

-----

Q96

สวัสดีครับท่านผู้อ่านและFCอ้ายจำเรียนตอกสดๆที่น่ารักทุกคนอ่านนิทานแล้วอยากสนับสนุนนิทานของอ้ายจำเรียนแต่งนิทานด้วยAI เพื่อเป็นกำลังใจและเป็นค่าAI จะทะยอยลงวันละ3-4เรื่องสนับสนุนด้วยการโอนเงินตามช่องทางนี้นะครับแล้วแต่จะให้นะครับ อย่าโอนมาเยอะโอนมาแค่1-100บาทพอ ครับแต่โอนเป็นประจำโอนมาบ่อยๆนะครับ อยากแนะนำนิทานแนวไหน ขอคำติชมด้วยนะครับพิมบอกทางไลน์มานะคับหรือจะคอมเม้นท์มาในโพสนี้ก็ได้ครับ

ช่องทางการโอนเงิน👇

โทร/พร้อมเพย์/ทรูมันนี่วอเลทเบอร์👉 0892718015

ชื่อนาย จำเรียน จันทร์รักษา

ทักแชทไลน์กดค้างไว้จนกว่าจะขึ้นรูปไลน์👇กดที่รูปไลน์เลยครับ👇🏽

https://line.me/ti/p/cGDqLx_Lhe