นิทานผีในวันที่22/4/2567
สวัสดีครับเพื่อนๆอยากจะสนับสนุนนิทานและคำกลอนของอ้ายจำเรียน แต่งโดยใช้เอไอช่วยแต่งให้บางเรื่องอ่านจะขวิดจะขัด อ้ายจำเรียนต้องโทษด้วยนะครับ อยากให้กำลังเล็กๆน้อยๆด้วยการโอนเงินได้ที่
พร้อมเพย์เบอร์👉0892718015
ทรูมันนี่วอเลทเบอร์👉0892718015
นาย จำเรียน จันทร์รักษา
ขอบคุณมากครับ
สุดท้ายนี้อ้ายจำเรียนไม่มีอะไรให้นอกจากอวยพรให้
อ้ายจำเรียนขอให้น้องๆคนที่ใจดีกับอ้ายจำเรียนและใจดีมีความแมตตาต่อผู้อื่นทุกคนสุขสันต์ทุกวันไม่เจ็บไม่ป่วย ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ ขอให้พระคุ้มครองคุณและครอบครัว ขอให้สุขสมหวังในทุกสิ่งที่ปรารถนา ขอให้การเรียนการงานการซื้อขายและธุรกิจ ราบรื่นสดใสปราศจากอุปสรรคทั้งปวง ขอให้สวยหล่อกันทุกคน ขอให้มีความสุขในการตอกกับแฟนราบรื่น จนถึงสวรรค์วิมานกันทุกคนนะครับ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีเรื่องเล่าขานกันถึงผีปอบตนหนึ่งที่ออกอาละวาดหลอกหลอนชาวบ้านจนหวาดผวาไปทั่ว
ในหมู่บ้านนั้นมีชายหนุ่มผู้กล้าหาญชื่อว่า "บุญมี" เขาเป็นนักปราบผีที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วแคว้น บุญมีได้รับการว่าจ้างจากชาวบ้านให้มาปราบผีปอบตนนี้
บุญมีเดินทางมาถึงหมู่บ้านและเริ่มสืบหาเบาะแสของผีปอบ เขาซักถามชาวบ้านและค้นหาหลักฐานต่างๆ จนกระทั่งได้รู้ว่าผีปอบตนนี้มีชื่อว่า "แม่นา" และอาศัยอยู่ในป่าช้าหลังหมู่บ้าน
บุญมีเตรียมเครื่องมือปราบผีของเขาและมุ่งหน้าไปยังป่าช้า ในคืนเดือนหงาย บุญมีจุดธูปและเทียนเพื่อเรียกแม่นาออกมา แม่นาปรากฏตัวในรูปร่างของหญิงสาวสวย แต่ดวงตาของเธอกลับแดงก่ำและน่ากลัว
บุญมีไม่หวั่นเกรง เขาใช้คาถาอาคมและเครื่องมือปราบผีต่างๆ เพื่อต่อสู้กับแม่นา การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือด บุญมีใช้ความกล้าหาญและไหวพริบจนสามารถเอาชนะแม่นาได้ในที่สุด
แม่นาร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดและหายวับไปในอากาศ ชาวบ้านต่างโห่ร้องด้วยความดีใจที่บุญมีสามารถปราบผีปอบได้สำเร็จ
ตั้งแต่นั้นมา หมู่บ้านก็กลับคืนสู่ความสงบสุขอีกครั้ง บุญมีได้รับการยกย่องเป็นวีรบุรุษของหมู่บ้าน และเรื่องราวของเขาถูกเล่าขานสืบต่อกันมาจนถึงทุกวันนี้
-----
Q176
นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนปราบผีเเดรกคูล่า
ในดินแดนอันไกลโพ้น มีหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งที่ถูกผีดูดเลือดตนหนึ่งชื่อแดรกคูล่าคุกคาม ผีดูดเลือดตนนี้มีพลังอำนาจมหาศาลและได้สร้างความหวาดกลัวให้กับชาวบ้านมาเป็นเวลานาน
ท่ามกลางความสิ้นหวัง ชายหนุ่มผู้กล้าหาญนามว่าอ้ายจำเรียนได้ปรากฏตัวขึ้น อ้ายจำเรียนเป็นนักรบผู้มีฝีมือฉกาจฉกรรจ์และมีความรู้ด้านเวทมนตร์ เขาได้ยินเรื่องราวของผีดูดเลือดและตัดสินใจที่จะกำจัดมันเพื่อปกป้องหมู่บ้าน
อ้ายจำเรียนได้เดินทางไปยังปราสาทของแดรกคูล่า ซึ่งตั้งอยู่บนยอดเขาที่สูงชัน เมื่อเขาไปถึง เขาก็พบกับกองทัพของผีปอบที่เฝ้าอยู่ที่ประตู เขาต่อสู้ฝ่าฟันพวกมันอย่างกล้าหาญและในที่สุดก็สามารถเข้าไปในปราสาทได้
ภายในปราสาท อ้ายจำเรียนได้พบกับแดรกคูล่าซึ่งเป็นผีดูดเลือดที่ทรงพลังอย่างเหลือเชื่อ การต่อสู้ที่ดุเดือดได้เกิดขึ้น อ้ายจำเรียนใช้ทักษะการต่อสู้และเวทมนตร์ทั้งหมดของเขา แต่แดรกคูล่าก็ยังคงแข็งแกร่งเกินกว่าจะเอาชนะได้
ขณะที่การต่อสู้ดำเนินต่อไป อ้ายจำเรียนก็สังเกตเห็นว่าแดรกคูล่ามีจุดอ่อน นั่นคือแสงแดด เขาจึงคิดแผนขึ้นมา เขาได้ร่ายเวทมนตร์เพื่อเปิดหลังคาปราสาทให้แสงแดดส่องเข้ามา
เมื่อแสงแดดส่องกระทบแดรกคูล่า ผีดูดเลือดก็เริ่มอ่อนแอลง อ้ายจำเรียนใช้โอกาสนี้โจมตีด้วยดาบเงินของเขาซึ่งเป็นอาวุธที่มีประสิทธิภาพในการต่อสู้กับผีดูดเลือด
ในที่สุด อ้ายจำเรียนก็สามารถปราบแดรกคูล่าได้ เขาได้ตัดหัวของผีดูดเลือดและเผาร่างของมันเป็นเถ้าถ่าน ชาวบ้านต่างโห่ร้องด้วยความดีใจเมื่อพวกเขาได้รับการปลดปล่อยจากการปกครองของแดรกคูล่า
อ้ายจำเรียนกลายเป็นวีรบุรุษของหมู่บ้าน เขาได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้กล้าหาญที่ช่วยพวกเขาให้รอดพ้นจากอันตราย และตั้งแต่นั้นมา หมู่บ้านก็มีชีวิตอย่างสงบสุขอีกครั้ง
-----
Q177
นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนปราบผีดูดเลือด
ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีเรื่องเล่าขานกันถึงผีดูดเลือดตนหนึ่งที่ออกอาละวาดหลอกหลอนชาวบ้านจนหวาดผวาไปทั่ว ชาวบ้านต่างหวาดกลัวและไม่กล้าออกจากบ้านในยามค่ำคืน
ในหมู่บ้านนั้นมีชายหนุ่มผู้กล้าหาญชื่อว่า "อ้ายจำเรียน" เขาเป็นนักรบผู้มีฝีมือฉกาจฉกรรจ์และมีความรู้ด้านเวทมนตร์ เขาได้ยินเรื่องราวของผีดูดเลือดและตัดสินใจที่จะกำจัดมันเพื่อปกป้องหมู่บ้าน
อ้ายจำเรียนได้เดินทางไปยังป่าช้าซึ่งเป็นที่อยู่ของผีดูดเลือด เมื่อเขาไปถึง เขาก็พบกับกองทัพของผีปอบที่เฝ้าอยู่ที่ประตู เขาต่อสู้ฝ่าฟันพวกมันอย่างกล้าหาญและในที่สุดก็สามารถเข้าไปในป่าช้าได้
ภายในป่าช้า อ้ายจำเรียนได้พบกับผีดูดเลือดซึ่งเป็นหญิงสาวสวยแต่ดวงตาของเธอกลับแดงก่ำและน่ากลัว การต่อสู้ที่ดุเดือดได้เกิดขึ้น อ้ายจำเรียนใช้ทักษะการต่อสู้และเวทมนตร์ทั้งหมดของเขา แต่ผีดูดเลือดก็ยังคงแข็งแกร่งเกินกว่าจะเอาชนะได้
ขณะที่การต่อสู้ดำเนินต่อไป อ้ายจำเรียนก็สังเกตเห็นว่าผีดูดเลือดมีจุดอ่อน นั่นคือแสงแดด เขาจึงคิดแผนขึ้นมา เขาได้ร่ายเวทมนตร์เพื่อเปิดหลังคาป่าช้าให้แสงแดดส่องเข้ามา
เมื่อแสงแดดส่องกระทบผีดูดเลือด ผีดูดเลือดก็เริ่มอ่อนแอลง อ้ายจำเรียนใช้โอกาสนี้โจมตีด้วยดาบเงินของเขาซึ่งเป็นอาวุธที่มีประสิทธิภาพในการต่อสู้กับผีดูดเลือด
ในที่สุด อ้ายจำเรียนก็สามารถปราบผีดูดเลือดได้ เขาได้ตัดหัวของผีดูดเลือดและเผาร่างของมันเป็นเถ้าถ่าน ชาวบ้านต่างโห่ร้องด้วยความดีใจเมื่อพวกเขาได้รับการปลดปล่อยจากการปกครองของผีดูดเลือด
อ้ายจำเรียนกลายเป็นวีรบุรุษของหมู่บ้าน เขาได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้กล้าหาญที่ช่วยพวกเขาให้รอดพ้นจากอันตราย และตั้งแต่นั้นมา หมู่บ้านก็มีชีวิตอย่างสงบสุขอีกครั้ง
-----
Q178
นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนปราบผีแขกในตึกร้าง
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเด็กหนุ่มชื่ออ้ายจำเรียน เขาเป็นเด็กที่ฉลาดและกล้าหาญ วันหนึ่งเขาได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับตึกร้างแห่งหนึ่งที่ว่ากันว่ามีผีแขกอาละวาดอยู่
อ้ายจำเรียนไม่กลัวผี เขาจึงตัดสินใจไปสำรวจตึกร้างแห่งนั้นในตอนกลางคืน เมื่อเขาไปถึงตึกร้าง เขาก็พบว่ามันมืดและเงียบสงัด เขาเดินเข้าไปในตึกและสำรวจไปเรื่อยๆ
ขณะที่เขากำลังเดินอยู่ เขาก็ได้ยินเสียงแปลกๆ ดังมาจากห้องหนึ่ง เขาเดินเข้าไปในห้องนั้นและพบว่ามีผีแขกตัวใหญ่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้
ผีแขกตัวนั้นมีตาสีแดงก่ำและเขี้ยวที่แหลมคม มันจ้องมาที่อ้ายจำเรียนด้วยความโกรธเกรี้ยว
"เจ้ามาทำอะไรที่นี่" ผีแขกถามด้วยเสียงอันดัง
"ข้ามาสำรวจตึกนี้" อ้ายจำเรียนตอบ
"เจ้าจะต้องตายที่นี่" ผีแขกคำราม
อ้ายจำเรียนไม่กลัวผีแขก เขาชักดาบออกมาและต่อสู้กับผีแขกอย่างกล้าหาญ
การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือด อ้ายจำเรียนใช้ความฉลาดและความกล้าหาญของเขาในการต่อสู้กับผีแขก
ในที่สุดอ้ายจำเรียนก็สามารถเอาชนะผีแขกได้ เขาแทงดาบเข้าที่หัวใจของผีแขก และผีแขกก็สลายหายไป
อ้ายจำเรียนได้ปราบผีแขกในตึกร้างสำเร็จ เขาเป็นวีรบุรุษของหมู่บ้าน และทุกคนก็ยกย่องเขาในความกล้าหาญของเขา
-----
Q179
นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนปราบผีฝรั่งในบ้านร้าง
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายหนุ่มชื่อจำเรียน อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง วันหนึ่ง เขาได้ยินเรื่องเล่าเกี่ยวกับบ้านร้างหลังหนึ่งที่อยู่ชานเมืองว่ามีผีฝรั่งดุร้ายสิงอยู่
จำเรียนเป็นคนกล้าหาญและไม่กลัวผี เขาจึงตัดสินใจไปพิสูจน์เรื่องเล่านี้ด้วยตัวเอง เมื่อไปถึงบ้านร้าง เขาก็พบว่ามันเป็นบ้านเก่าโทรมทรุดโทรม มีต้นไม้ปกคลุมหนาแน่นและดูน่ากลัว
จำเรียนเดินเข้าไปในบ้านอย่างระมัดระวัง เขาได้ยินเสียงแปลกๆ ดังมาจากห้องหนึ่ง เขาจึงค่อยๆ เปิดประตูเข้าไปและพบกับผีฝรั่งตัวใหญ่ยักษ์ที่มีเขี้ยวแหลมคมและดวงตาสีแดงก่ำ
ผีฝรั่งคำรามใส่จำเรียนและพุ่งเข้ามาหาเขา จำเรียนตกใจแต่ก็ตั้งสติได้ เขาหยิบมีดที่พกติดตัวมาฟันใส่ผีฝรั่งอย่างไม่ยั้ง ผีฝรั่งร้องโหยหวนและต่อสู้กับจำเรียนอย่างดุเดือด
การต่อสู้ดำเนินไปอย่างยาวนาน ในที่สุดจำเรียนก็สามารถฟันผีฝรั่งจนตายได้ ผีฝรั่งร่างกายสลายไปกลายเป็นหมอกควันและหายไปในอากาศ
จำเรียนโล่งใจที่สามารถปราบผีฝรั่งได้สำเร็จ เขาออกจากบ้านร้างและกลับไปยังหมู่บ้านของเขา ชาวบ้านต่างดีใจที่ได้ยินเรื่องราวของจำเรียน และยกย่องให้เขาเป็นวีรบุรุษที่กล้าหาญ
-----
Q180
นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนปราบผียายเมี้ยน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายหนุ่มชื่อจำเรียน เขาเป็นคนขยันและฉลาด แต่ยากจนมาก วันหนึ่งจำเรียนได้ยินข่าวว่ามีผีชื่อยายเมี้ยนอาละวาดอยู่ในหมู่บ้าน ทำให้ชาวบ้านหวาดกลัวกันมาก จำเรียนจึงตัดสินใจไปปราบผีตนนี้
จำเรียนไปที่บ้านของยายเมี้ยนและพบว่าบ้านนั้นรกร้างและทรุดโทรมมาก เขาเดินเข้าไปในบ้านและพบยายเมี้ยนนั่งอยู่บนเก้าอี้โยก จำเรียนตกใจกลัว แต่ก็พยายามตั้งสติและถามยายเมี้ยนว่า "ท่านคือยายเมี้ยนหรือไม่"
ยายเมี้ยนเงยหน้าขึ้นมองจำเรียนและยิ้มอย่างน่ากลัว "ใช่แล้ว ฉันคือยายเมี้ยน"
"ข้าพเจ้าชื่อจำเรียน ข้าพเจ้ามาที่นี่เพื่อปราบผีท่าน" จำเรียนกล่าว
ยายเมี้ยนหัวเราะอย่างเยาะเย้ย "เจ้าจะปราบข้าหรือ เจ้ายังเด็กเกินไปที่จะทำเช่นนั้น"
"ข้าพเจ้าอาจจะเด็ก แต่ข้าพเจ้าก็มีปัญญา" จำเรียนกล่าว
จำเรียนเริ่มสวดมนต์และทำพิธีปราบผี ยายเมี้ยนโกรธมากและพยายามจะทำร้ายจำเรียน แต่จำเรียนก็ใช้ปัญญาและความกล้าหาญเอาชนะยายเมี้ยนได้ในที่สุด
เมื่อยายเหมียยนถูกปราบ ชาวบ้านก็ดีใจมาก พวกเขาขอบคุณจำเรียนที่ช่วยปราบผีตนนี้ให้ และตั้งแต่นั้นมา จำเรียนก็กลายเป็นวีรบุรุษของหมู่บ้าน
-----
Q154
นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนปราบเปรตปรานในวัด
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายหนุ่มผู้หนึ่งชื่ออ้ายจำเรียน ชายหนุ่มผู้นี้เป็นคนขยันหมั่นเพียรและใฝ่หาความรู้เป็นอย่างมาก วันหนึ่งขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่วัด ก็ได้ยินเสียงแปลกๆ ดังมาจากโบสถ์
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น อ้ายจำเรียนจึงลุกขึ้นและเดินไปยังโบสถ์ เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบกับเปรตตนหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนแท่นบูชา เปรตตนนั้นมีรูปร่างน่ากลัวมาก ผิวหนังเหี่ยวย่น ริมฝีปากแห้งแตก และมีเล็บยาวแหลมคม
อ้ายจำเรียนตกใจกลัวมาก แต่ด้วยความกล้าหาญ เขาจึงตัดสินใจเข้าไปหาเปรตและถามว่า "ท่านเป็นใคร มาทำอะไรที่นี่"
เปรตตอบว่า "ข้าคือเปรตปราน ข้ามาที่นี่เพื่อทรมานพระภิกษุในวัดแห่งนี้ เพราะพวกเขาไม่ยอมสวดมนต์ให้ข้า"
อ้ายจำเรียนสงสารเปรตปราน จึงถามว่า "แล้วข้าจะช่วยท่านได้อย่างไร"
เปรตปรานตอบว่า "ท่านต้องสวดมนต์ให้ข้าทุกวันเป็นเวลา 7 วัน หากท่านทำได้ ข้าจะไปเกิดใหม่และจะไม่กลับมาทรมานพระภิกษุอีก"
อ้ายจำเรียนตกลงที่จะช่วยเปรตปราน เขาจึงสวดมนต์ให้เปรตปรานทุกวันเป็นเวลา 7 วัน เมื่อครบกำหนด 7 วัน เปรตปรานก็ไปเกิดใหม่และไม่กลับมาทรมานพระภิกษุอีกเลย
ตั้งแต่นั้นมา อ้ายจำเรียนก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้ปราบเปรตปราน และเป็นที่เคารพนับถือของชาวบ้านในละแวกนั้น
-----
Q155
นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนปราบผีจีน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายหนุ่มชื่ออ้ายจำเรียน เขาเป็นคนยากจน แต่ฉลาดและมีไหวพริบ วันหนึ่ง ขณะที่เขากำลังเดินผ่านสุสาน เขาได้ยินเสียงร้องไห้ เขาเดินตามเสียงไปจนกระทั่งพบหญิงสาวคนหนึ่งนั่งร้องไห้อยู่ข้างหลุมศพ
หญิงสาวเล่าให้อ้ายจำเรียนฟังว่า เธอชื่อนางแก้ว เป็นลูกสาวของเศรษฐีในเมือง เธอแต่งงานกับชายหนุ่มชื่ออาหลง แต่หลังจากแต่งงานได้ไม่นาน อาหลงก็ล้มป่วยและเสียชีวิต เธอเศร้าโศกเสียใจมาก และเชื่อว่าผีของอาหลงยังวนเวียนอยู่ที่หลุมศพแห่งนี้
อ้ายจำเรียนสงสารนางแก้ว จึงอาสารช่วยปราบผีอาหลงให้ เขาไปหาหมอผีมาทำพิธี แต่หมอผีไม่สามารถปราบผีได้ อ้ายจำเรียนจึงตัดสินใจใช้ไหวพริบของตนเอง
เขาไปหาซื้อหมูมาตัวหนึ่ง แล้วนำไปวางไว้ที่หลุมศพของอาหลง จากนั้นเขาก็แอบซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆ รอจนกระทั่งผีอาหลงออกมา ผีอาหลงเห็นหมูก็ดีใจมาก เพราะเป็นของโปรดของเขา ผีอาหลงจึงเข้าไปกินหมูอย่างเอร็ดอร่อย
อ้ายจำเรียนเห็นดังนั้นก็รีบออกมาจับผีอาหลงไว้ ผีอาหลงตกใจมาก พยายามดิ้นรนหนี แต่ก็หนีไม่พ้น อ้ายจำเรียนจึงนำผีอาหลงไปส่งที่วัด แล้วให้พระสงฆ์ทำพิธี超度ให้
หลังจากนั้น ผีอาหลงก็ไปเกิดใหม่ นางแก้วก็หายเศร้าโศกเสียใจ และได้แต่งงานใหม่กับชายหนุ่มที่รักเธอ ส่วนอ้ายจำเรียนก็กลายเป็นที่เลื่องลือในเรื่องความฉลาดและไหวพริบของเขา
-----
Q156
นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนปราบผีญี่ปุ่น
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายหนุ่มชื่อจำเรียน อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งในจังหวัดนครราชสีมา จำเรียนเป็นคนขยันขันแข็งและมีจิตใจดี แต่เขามีความลับที่ไม่เคยบอกใคร นั่นคือ เขาสามารถมองเห็นและพูดคุยกับวิญญาณได้
คืนหนึ่งขณะที่จำเรียนกำลังเดินกลับบ้านจากทุ่งนา เขาได้ยินเสียงร้องไห้มาจากป่าข้างทาง ด้วยความสงสาร จำเรียนจึงเดินเข้าไปดู และพบกับวิญญาณสาวชาวญี่ปุ่นชื่อซากุระ ซากุระเล่าให้จำเรียนฟังว่า เธอถูกทหารญี่ปุ่นฆ่าตายเมื่อหลายสิบปีก่อน และวิญญาณของเธอก็ยังคงวนเวียนอยู่ในป่าแห่งนี้เพราะความอาฆาตแค้น
จำเรียนรู้สึกสงสารซากุระมาก เขาจึงสัญญากับเธอว่าจะช่วยให้เธอได้ไปเกิดใหม่ ซากุระดีใจมากและบอกกับจำเรียนว่า เธอจะพาเขาไปหาสมบัติที่ทหารญี่ปุ่นซ่อนไว้ในป่า เพื่อเป็นการตอบแทน
จำเรียนและซากุระเดินทางเข้าไปในป่าลึก จนกระทั่งมาถึงถ้ำแห่งหนึ่ง ซากุระบอกกับจำเรียนว่า สมบัติถูกซ่อนอยู่ภายในถ้ำนั้น จำเรียนจึงจุดคบเพลิงแล้วเดินเข้าไปในถ้ำ
ภายในถ้ำมืดและชื้น จำเรียนเดินตามซากุระไปจนกระทั่งมาถึงห้องโถงใหญ่ กลางห้องโถงมีหีบสมบัติใบใหญ่ตั้งอยู่ จำเรียนเปิดหีบสมบัติออกและพบกับทองคำและเพชรนิลจินดาจำนวนมาก
จำเรียนดีใจมาก แต่ซากุระกลับร้องไห้ จำเรียนถามซากุระว่าเกิดอะไรขึ้น ซากุระบอกกับจำเรียนว่า เธอไม่สามารถไปเกิดใหม่ได้ เพราะเธอมีห่วงอยู่ที่นี่ นั่นคือเธอต้องการให้จำเรียนช่วยล้างแค้นให้กับเธอ
จำเรียนถามซากุระว่าใครเป็นคนฆ่าเธอ ซากุระบอกกับจำเรียนว่า เธอถูกฆ่าโดยทหารญี่ปุ่นชื่อว่าคาซึโอะ จำเรียนโกรธมาก เขาจึงสัญญากับซากุระว่าจะช่วยล้างแค้นให้กับเธอ
จำเรียนและซากุระออกจากถ้ำและเดินทางไปยังค่ายทหารญี่ปุ่น จำเรียนแฝงตัวเข้าไปในค่ายและพบกับคาซึโอะ จำเรียนต่อสู้กับคาซึโอะอย่างดุเดือด ในที่สุดจำเรียนก็สามารถฆ่าคาซึโอะได้
หลังจากนั้นวิญญาณของซากุระก็ปรากฏตัวขึ้น เธอกราบขอบคุณจำเรียนที่ช่วยล้างแค้นให้กับเธอ และบอกกับจำเรียนว่า เธอจะไปเกิดใหม่แล้ว จำเรียนโบกมือลาซากุระและเฝ้ามองจนเธอหายลับไป
จำเรียนกลับไปยังหมู่บ้านและใช้สมบัติที่เขาได้มาจากถ้ำเพื่อช่วยเหลือผู้คนในหมู่บ้าน เขาสร้างโรงเรียนและโรงพยาบาล และช่วยเหลือผู้ยากไร้ จำเรียนกลายเป็นที่รักของชาวบ้าน และเรื่องราวของเขาก็ถูกเล่าขานสืบต่อกันมาจนถึงทุกวันนี้
-----
Q157
นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนปราบผีที่เกาหลี
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในดินแดนอันไกลโพ้นของเกาหลี มีหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งชื่อว่า "ซังซา" ชาวบ้านในหมู่บ้านนี้ต่างหวาดกลัวผีร้ายตนหนึ่งที่อาละวาดไปทั่วหมู่บ้าน ผีร้ายตนนี้มีชื่อว่า "คิซัง"
คิซังเป็นผีที่ดุร้ายและโหดเหี้ยม มันมักจะปรากฏตัวในเวลากลางคืนและไล่ล่าชาวบ้านที่โชคร้าย ผีร้ายตนนี้ทำให้ชาวบ้านหวาดกลัวจนไม่กล้าออกจากบ้านในเวลากลางคืน
ในหมู่บ้านซังซา มีชายหนุ่มผู้กล้าหาญชื่อ "อ้ายจำเรียน" อ้ายจำเรียนเป็นนักรบที่มีฝีมือฉกาจฉกรรจ์และไม่กลัวผี เขาได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับคิซังและตัดสินใจที่จะปราบผีร้ายตนนี้เพื่อปกป้องชาวบ้าน
คืนหนึ่ง อ้ายจำเรียนออกเดินทางไปยังป่าที่ซึ่งคิซังอาศัยอยู่ เขาเดินไปตามเส้นทางแคบๆ ในความมืดมิดจนกระทั่งมาถึงถ้ำมืดแห่งหนึ่ง เขาได้ยินเสียงหอนอันน่าขนลุกของคิซังดังมาจากภายในถ้ำ
อ้ายจำเรียนสูดหายใจเข้าลึกๆ และก้าวเข้าไปในถ้ำ เขามองเห็นคิซังยืนอยู่ตรงกลางถ้ำ ผีร้ายตนนี้มีรูปร่างสูงใหญ่และน่ากลัว ดวงตาของมันเป็นสีแดงก่ำ และเขี้ยวของมันก็แหลมคม
อ้ายจำเรียนชักดาบออกมาและพุ่งเข้าหาคิซัง การต่อสู้ที่ดุเดือดก็เริ่มต้นขึ้น อ้ายจำเรียนใช้ทักษะการต่อสู้ทั้งหมดของเขา แต่คิซังก็แข็งแกร่งและว่องไวเกินกว่าที่เขาจะรับมือได้
ขณะที่การต่อสู้ดำเนินต่อไป อ้ายจำเรียนเริ่มรู้สึกสิ้นหวัง เขาเกือบจะยอมแพ้ แต่แล้วเขาก็จำได้ว่าเขาต่อสู้เพื่อปกป้องชาวบ้าน เขาจึงรวบรวมความกล้าหาญครั้งสุดท้ายและโจมตีคิซังอีกครั้ง
ด้วยการฟันครั้งสุดท้าย อ้ายจำเรียนก็สามารถปราบผีร้ายคิซังได้สำเร็จ ผีร้ายส่งเสียงร้องอันน่าสยดสยองและหายวับไปในความมืด
ชาวบ้านในหมู่บ้านซังซาดีใจมากเมื่อได้ยินข่าวว่าอ้ายจำเรียนปราบผีคิซังได้สำเร็จ พวกเขาเฉลิมฉลองชัยชนะของเขาและยกย่องเขาให้เป็นวีรบุรุษของหมู่บ้าน
ตั้งแต่นั้นมา อ้ายจำเรียนก็กลายเป็นตำนานในหมู่บ้านซังซา เขาเป็นที่รู้จักในฐานะนักรบผู้กล้าหาญที่ปราบผีร้ายและปกป้องชาวบ้านจากอันตราย
-----
Q158
นิทานเรื่องอ้ายจำเรียนปราบผีที่อเมริกา
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในดินแดนอันไกลโพ้นของอเมริกา มีชายหนุ่มผู้กล้าหาญนามว่าอ้ายจำเรียน เขาเป็นนักเรียนไทยที่เดินทางไปศึกษาต่อยังมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในรัฐแคลิฟอร์เนีย
วันหนึ่ง ขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังเดินกลับหอพักหลังเลิกเรียน เขาได้ยินเสียงกรีดร้องอันน่าขนลุกมาจากบ้านหลังเก่าหลังหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาจึงเดินเข้าไปสำรวจ
เมื่ออ้ายจำเรียนเปิดประตูบ้านเข้าไป เขาก็พบกับภาพอันน่าสยดสยอง วิญญาณของหญิงสาวตนหนึ่งกำลังลอยอยู่กลางอากาศ ใบหน้าของเธอซีดเซียวและเต็มไปด้วยความโศกเศร้า
อ้ายจำเรียนตกใจกลัวจนตัวสั่น แต่เขาก็รวบรวมความกล้าและถามวิญญาณตนนั้นว่าเกิดอะไรขึ้น วิญญาณสาวเล่าให้เขาฟังว่า เธอชื่อแอนนา และเธอถูกฆาตกรรมโดยสามีของเธอเมื่อหลายปีก่อน
แอนนาบอกกับอ้ายจำเรียนว่า เธอไม่สามารถไปสู่สุคติได้เพราะความแค้นที่ยังฝังใจอยู่ เธอต้องการให้คนที่ฆ่าเธอได้รับโทษ
อ้ายจำเรียนรู้สึกสงสารแอนนา เขาจึงตัดสินใจที่จะช่วยเธอตามหาฆาตกรและล้างแค้นให้เธอ
อ้ายจำเรียนเริ่มต้นการสืบสวนโดยการสอบถามเพื่อนบ้านของแอนนา เขาได้รู้ว่าสามีของแอนนาชื่อจอห์น และเขาเป็นคนที่มีนิสัยรุนแรงและชอบทำร้ายแอนนา
อ้ายจำเรียนจึงไปหาจอห์นและเผชิญหน้ากับเขา จอห์นปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา แต่เมื่ออ้ายจำเรียนแสดงหลักฐานที่เขารวบรวมมาได้ จอห์นก็จำนนและสารภาพว่าเขาเป็นคนฆ่าแอนนา
อ้ายจำเรียนแจ้งตำรวจและจอห์นก็ถูกจับกุมในที่สุด วิญญาณของแอนนาได้ปรากฏตัวต่อหน้าอ้ายจำเรียนอีกครั้ง เธอขอบคุณเขาที่ช่วยเธอแก้แค้นและทำให้เธอสามารถไปสู่สุคติได้
ตั้งแต่นั้นมา อ้ายจำเรียนก็กลายเป็นที่รู้จักในฐานะนักปราบผีผู้กล้าหาญ เขาใช้ความรู้และความสามารถของเขาในการช่วยเหลือผู้คนที่ถูกผีรังควาน และทำให้โลกนี้เป็นสถานที่ที่ปลอดภัยยิ่งขึ้น
-----
Q159
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น